Vitiligo (synoniem: geruit huid ICD-10 L80) is een witte-vlekziekte, een chronische huidaandoening die gepaard gaat met een verschillende mate van pigmentverlies (hypopigmentatie).
De ziekte wordt beschouwd als een door T-cel gemedieerde auto-immuunziekte.
Vitiligo kan gelokaliseerd zijn (enkele foci) of gegeneraliseerd (vitiligo vulgaris versus vitiligo acrofaciaal):
- Vitiligo acrofacialis: vlekken zijn vooral gelokaliseerd op het gezicht en op handen en voeten.
- Vitiligo vulgaris: vlekken komen overal in het lichaam voor.
Verder wordt een vitiligo onder andere onderscheiden in een niet-segmentale vitiligo (meer algemene vorm) en een segmentale vorm (zie hieronder “Classificatie”).
Eerste manifestatie van vitiligo in de zin van een Köbner-fenomeen in samenhang met erythema solaris ("zonnebrand“), Dwz het voorkomen van ziektespecifiek huidveranderingen na niet-specifieke irritatie (in dit geval: zonlicht) op een voorheen niet aangetast deel van de huid.
Geslachtsverhouding: mannen en vrouwen worden even vaak getroffen.
Frequentiepiek: de maximale incidentie is tijdens de adolescentie en de vroege volwassenheid, dwz tussen de 10 en 30 jaar (70-80% van de patiënten vóór de leeftijd van 30).
De prevalentie (ziektefrequentie) is ongeveer één procent in Duitsland; wereldwijd geschat op 0.5-2-4% van de bevolking; bij diabetici bij 4.8% (daarom wordt vitiligo beschouwd als een markerziekte van suikerziekte suikerziekte).
Verloop en prognose: In het begin blijft de ziekte vaak onopgemerkt. Vaak worden de witte vlekken voor het eerst opgemerkt in de zomer, wanneer ze contrasteren met de zongebruinde huid wordt groter. Het verloop van de ziekte varieert sterk van persoon tot persoon, en therapie is nogal langdurig. Het is niet mogelijk om bij individuele patiënten te voorspellen of het licht huid vlekken zullen in omvang blijven toenemen of constant blijven in hun gebied. Ook kan pigmentvlekken in sommige plekken terugkeren.
