Duur van de fluitende klierkoorts
De Pfeiffersche klier koorts is bijzonder besmettelijk, vooral in de zogenaamde incubatietijd. De incubatietijd is de periode vanaf het begin van de infectie met het virus tot het optreden van de eerste symptomen. Omdat patiënten op dit moment vaak niet weten dat ze drager zijn van het virus, vinden de meeste overdrachten van ziekteverwekkers plaats tijdens deze periode.
De incubatietijd voor de klier van Pfeiffer koorts is gewoonlijk ongeveer twee tot zes weken. In tegenstelling tot andere infectieziekten is dit vrij lang. Meer over de duur op onze pagina Duur van de Pfeiffer-klierkoorts
Hoe lang is de klierkoorts van Pfeiffer besmettelijk?
Zodra men besmet is met het Epstein Barr-virus, dat glandulair veroorzaakt koortsbegint de incubatietijd. Dit wordt gedefinieerd vanaf het moment van infectie tot het uitbreken van de ziekte. In het geval van infectieuze mononucleosis kan de incubatietijd een tot enkele weken duren.
Hoewel er nog geen klinische symptomen zijn, is men nog steeds besmettelijk voor de omgeving waarin men verblijft. De transmissieroute is via zeer besmettelijk speeksel, die een hoog aantal bevat virussen. Vanaf het begin van de incubatietijd is de besmette persoon dus besmettelijk, zonder dat de mensen om hem / haar weten dat jij besmet bent.
Tijdens de ziekte ben je nog steeds een bron van infectie en dit zelfs wekenlang nadat de fluitende klierkoorts is genezen. Deze perioden van de niet voor de hand liggende ziekte zijn daarom bijzonder gevaarlijk, aangezien de medemensen niet worden afgeschrikt door klinische symptomen. Al met al is Pfeiffer-klierkoorts een zeer besmettelijke ziekte vanaf het moment van infectie tot enkele weken later.
Daarom zijn bijna alle mensen op 40-jarige leeftijd één keer in hun leven besmet met het virus. Bij mensen met een gezond verstand immuunsysteem een infectie met het virus vindt één keer plaats. Het virus infecteert vervolgens de B-lymfocyten van een mens en blijft daarin.
De immuunsysteem controleert het virus zodat het zich niet kan vermenigvuldigen en uitbreken. In zeldzame gevallen, bijvoorbeeld bij ernstige immuundeficiëntie, kan een nieuwe uitbraak optreden in de vorm van fluitende klierkoorts of als orale haar leukoplakie, de witachtige, niet-verwijderbare coatings op de randen van de tong. Bovendien kan zich zeer zelden een chronisch actieve vorm ontwikkelen, waarbij de symptomen van de ziekte langer dan drie maanden aanhouden.
