Doodgeboorten zijn helaas geen zeldzaamheid. Steeds weer moeten medische professionals aan aanstaande ouders uitleggen dat ze geen hartslag van het kind mogen horen. Een situatie die ongelooflijk moeilijk te verwerken en aan te pakken is.
Hoe wordt doodgeboorte gedefinieerd?
Als het wordt bepaald na de 22e week van zwangerschap dat het kind geen hartslag meer heeft en het geboortegewicht minimaal 500 gram is, heet een doodgeboorte. Het "sterrenkind" kan een naam krijgen; volgt ook een inschrijving in het overlijdensregister. Kinderen die voor de 22e week overlijden zwangerschap en een geboortegewicht hebben van minder dan 500 gram zijn miskramen. Ouders hebben echter het recht om hun sterrenkinderen ook in een dodenboek te laten opnemen.
Onverwacht of met tekenen: wanneer er een doodgeboorte plaatsvindt
Bloeden, gebrek aan beweging van de foetus of pijn in de buik kunnen de eerste tekenen zijn dat er iets mis is met de groei foetus. Tijdens het ultrageluid onderzoek, de trieste zekerheid komt - de baby is dood. Maar er hoeven niet altijd tekenen te zijn. Vaak verloopt alles volgens plan voordat de dokter erachter komt tijdens de ultrageluid onderzoek dat er geen beweging van de foetus meer is. Soms kan ook een ernstige handicap worden gediagnosticeerd, wat leidt tot de noodzaak om foetocide te initiëren - de geplande moord op het kind - omdat het kind niet levensvatbaar is. Uiteindelijk eindigen alle scenario's met de trieste zekerheid dat de geliefde baby doodgeboren moet worden.
Oorzaken van doodgeboorte
De vraag waarom het kind stierf, kwelt alle ouders. Een antwoord is vaak belangrijk voor het rouwproces en ook voor de verwerking; in veel gevallen kunnen ouders de dood van de ongeborene pas accepteren als ze de reden en de oorzaak kennen. De redenen zijn legio. Stoornissen of ook stoornissen in de bloedsomloop van de placenta, een voortijdige loslating van de placenta of ook zuurstof tekort, infecties, onvoldoende aanbod via de navelstreng zijn mogelijk. Foetale misvormingen kunnen er ook voor zorgen dat het kind doodgeboren wordt. Het beantwoorden van de vraag waarom de baby stierf, kan ook helpen bij het plannen van volgende zwangerschappen.
De "stille geboorte"
"Stille geboorte" beschrijft een duidelijk speciale levering. Als een moeder haar baby 'stil' baart, is de kreet van de pasgeborene afwezig. Als het kind in de baarmoeder is overleden, is het mogelijk om te wachten tot de bevalling begint of is het ook mogelijk om kunstmatig een bevalling op te wekken. Bij de “doodgeboorte” worden de ouders zowel door doktoren als door verloskundigen verzorgd en begeleid in deze moeilijke tijd. Slechts in enkele gevallen worden doodgeboren kinderen ter wereld gebracht keizersnede (bijvoorbeeld als het water gebroken is of er zijn ernstige infecties). Zelfs als de "stille geboorte" wordt gezien als een "abnormale bevalling", bang of zelfs geïrriteerd, maakt het proces het gemakkelijker om afscheid te nemen van het overleden kind. Ten slotte hebben de ouders de mogelijkheid om afscheid te nemen van hun kind, het in de armen te houden en ook - als souvenir - foto's te maken. Handafdrukken of voetafdrukken zijn ook mogelijk en kunnen als aandenken bewaard worden.
Postpartumzorg na doodgeboorte
Of het nu "stille geboorte" is of keizersnede - na de doodgeboorte volgt de kraamtijd en een moeilijke tijd, die niet alleen de moeder maar ook de vader moet doorstaan. Het lichaam kent het verschil niet tussen een levende geboorte en een doodgeboorte en begint met de naweeën; melk de productie begint ook. Gedurende deze tijd zijn verloskundigen het eerste aanspreekpunt. Ze helpen bij fysieke en emotionele problemen en bieden nuttige informatie over eventuele postpartum regressiecursussen, die alleen worden gevolgd door vrouwen die een doodgeboorte hebben gehad. Verloskundigen weten ook hoe melk de productie kan worden stopgezet of kan ook advies geven over hoe je beter met verdriet kunt omgaan.
Afscheid nemen: welk ritueel is het beste?
Het is belangrijk dat ouders, broers en zussen en ook familieleden afscheid nemen. Of het nu in het ziekenhuis is of direct bij het uitvaartcentrum, afscheid nemen helpt bij het rouwproces. Het overleden kind kan in het familiegraf of ook in een apart kindergraf worden begraven. Begraven in de grond of crematie is mogelijk; het kind kan ook buiten de begraafplaats worden begraven, bijvoorbeeld bij een begrafenis op zee of in een boomgraf.
Rouwtijd na doodgeboorte - hulp bij de verwerking.
Iedereen, ongeacht moeder, vader, broers en zussen, familieleden of vrienden die uitkeken naar het kind, treurt om leren dat de baby dood moest worden afgeleverd. Maar iedereen rouwt anders en om zichzelf. Of het nu in stilte is, in tranen, met luid gejammer of met een meerdaagse retraite - uiteindelijk is het belangrijk om jezelf voldoende tijd te gunnen om te rouwen en te verwerken wat je hebt meegemaakt. Dan is het makkelijker om weer vooruit te kijken. Gedurende deze tijd moet ook professionele hulp worden gezocht. Zogenaamde rouwbegeleiding helpt mensen om beter met het verlies om te gaan. Er zijn ook verschillende zelfhulpgroepen beschikbaar om mensen te helpen hun verdriet te verwerken. Koppels hebben niet alleen te maken met het verlies, maar komen ook samen over de situatie heen. Het is belangrijk om elkaar met openheid en eerlijkheid te ontmoeten en ook om de aard van het verdriet te accepteren - ook al zijn er hier soms verschillen. Pas als beide partners kunnen rouwen, kan het proces worden afgerond en kunnen mogelijk ook beiden een vervolg krijgen zwangerschap Als de vrouw na een doodgeboorte een gezond kind baart, wordt dit een 'volgend wonder' genoemd.
