Diagnostiek | Kneuzing van de ribben

Diagnostiek

Aan het begin van elke diagnose van kneuzing van de ribben is de medische geschiedenis, gevolgd door een fysiek onderzoek. De dokter palpeert de ribben om een ​​kneuzing of een breuk. Meestal is er een zeer sterke druk pijn waarbij de ribben gewond zijn.

Als een kneuzing van de ribben vermoed wordt, is het ook belangrijk om verwondingen aan andere organen en een mogelijke rib uit te sluiten breuk. Om een ​​diagnose te stellen van een kneuzing van de ribben, afhankelijk van de ernst van de verwonding, een Röntgenstraal beeld kan voldoende zijn, of er kan een computertomografie (CT) worden besteld.

  • Bij CT kunnen niet alleen de botstructuren worden beoordeeld, maar ook de interne organen, wat niet mogelijk is met een Röntgenstraal afbeelding.
  • Alleen de botten kan worden beoordeeld in de Röntgenstraal afbeelding.

    Het is daarom belangrijk om de mogelijkheid van een ribbe uit te sluiten breuk, omdat de longen kunnen worden verwond door de gebroken ribben en pneumothorax kan ontwikkelen. EEN pneumothorax is een opeenhoping van lucht buiten de long in de thorax. Als er lucht tussen de longen en de borstkan deze lucht de longen hinderen ademhaling en ernstige kortademigheid veroorzaken.

    In sommige gevallen is het dan nodig om een borst buis.

  • Daarnaast kan er bij een ribcontusie een ECG worden geschreven om een ​​hartletsel uit te sluiten en kunnen de longen worden beluisterd met een stethoscoop.

Er zijn verschillende manieren om een ribbreuk van een kneuzing van de ribben. In de dagelijkse klinische praktijk is dit onderscheid maar beperkt relevant. Een fractuur vereist vaak een langere genezingsfase en kan ook gepaard gaan met ernstigere secundaire ziekten.

De behandeling van de twee verwondingen verschilt echter niet, omdat er in beide gevallen geen causale therapie is, maar alleen pijn verlichting gedurende de genezingsfase. De eenvoudigste methode om een ​​breuk van een kneuzing te onderscheiden, is door de ribben te palperen. Bijna alle ribben kunnen in hun volledige lengte worden gepalpeerd.

Hoewel het onderzoek vaak pijnlijk is, kunnen de meeste fracturen op deze manier al worden vastgesteld. Bovendien is er vaak een krakend geluid als er druk van buitenaf wordt uitgeoefend of bij diep ademhalen. Om de diagnose te bevestigen, kan een röntgenfoto of CT-scan worden gemaakt om de botten en mogelijke breuken.