Diagnose
De diagnose van een ingegroeide teennagel kan meestal door de patiënt zelf worden gemaakt, aangezien hij / zij de ingegroeide teennagel herkent en ook ernstig is pijn in de overeenkomstige gebieden. Ontsteking van het nagelbed is ook heel goed herkenbaar, maar de patiënt kan niet diagnosticeren of het een bacteriële, virale of mycotische nagelbedontsteking is. Omdat deze beslissing belangrijk is voor het verdere verloop van de behandeling, moet een arts worden geraadpleegd om te bepalen, met behulp van uitstrijkjes of bloed analyseert welke ziekteverwekker verantwoordelijk is voor de ontsteking van het nagelbed, om een adequate therapie mogelijk te maken.
Symptomen
Naast de pijn in de teennagel ingegroeide teennagel veroorzaakt ook roodheid en zwelling in het getroffen gebied. In het geval van een nagelbedontsteking, het gebied rond de nagel zwelt sterk op, is rood gekleurd en in ergere gevallen pus blaren worden gevormd. Lichte druk veroorzaakt ernstige pijn. Bacterieel nagelbedontsteking kan ook leiden tot koorts en nachtelijk zweten, wat duidt op een ernstiger verloop van de ziekte waarmee moet worden behandeld antibiotica. In zeldzame gevallen is er ook zwelling van de weefselvocht knooppunten.
Therapie
Een therapie voor pijn in de teennagel Het is vooral belangrijk om niet met uzelf te experimenteren totdat u uiteindelijk tot een halverwege goede oplossing komt, omdat u in de meeste gevallen het beloop van de ziekte verergert en daarmee de pijn bij de teennagel en de genezing belemmeren in plaats van deze te ondersteunen. Als je een ingegroeide teennagel, is het belangrijk om professionele hulp te krijgen. In dit geval moet men niet zoeken naar een pedicure van een schoonheidsspecialiste, maar een getrainde podoloog, dwz medische voetverzorging.
Niet alleen wordt de ingegroeide nagel verwijderd of bewerkt, afhankelijk van de ernst, maar de nagel wordt ook bijgesneden zodat er daarna geen problemen meer optreden. Daarnaast kan een podotherapeut praktische tips geven om een nieuwe ingegroeide teennagel en de daarbij behorende pijn te voorkomen. Indien de pijn wordt veroorzaakt door een ontsteking van het nagelbed in de teen, dient de huisarts te worden geraadpleegd om te beslissen over verdere therapie.
Het is belangrijk om niet zelf te experimenteren met zalven of tincturen op de teen. In de vroege stadia kan men proberen de ontsteking te kalmeren met voetbaden (bij voorkeur met kamille, aangezien dit een ontstekingsremmend (antiflogistisch) effect heeft). Daarnaast zullen zalven die ofwel ook een ontstekingsremmende werking hebben of een desinfecterende component hebben, zoals povidan jodium, kan ook helpen.
Afhankelijk van de ziekteverwekker kan de arts ook een antibacteriële, antivirale of schimmelwerende crème voorschrijven, die dan specifiek werkt tegen de ziektekiem die de ontsteking veroorzaakt. Als de patiënt ook een koorts, antibiotica moet ook worden toegediend om te voorkomen dat de bacteriële ontsteking zich verspreidt. Bovendien, als er grote oppervlakken zijn van pus, de dokter moet deze openen en vervolgens de teen schoonmaken ontsmettingsmiddelen en cremeer het vervolgens met een genezende crème (bijvoorbeeld kamille) en vervolgens verband het zodat er geen nieuwe kiemen kan de wond binnendringen. In zeldzame gevallen moet de teennagel worden verwijderd, wat aanvankelijk de pijn in het gebied van de teennagel kan verergeren, maar op lange termijn veelbelovend is.
