Diagnose | Ontsteking van trochanter major - Hoe gevaarlijk is dat?

Diagnose

De diagnose van een vermoedelijke ontsteking van het trochantere gebied major is onderverdeeld in verschillende secties. Een beschrijving van de symptomen tijdens een arts-patiënt consult (anamnese) kan een eerste indicatie geven van de onderliggende ziekte. Verdere diagnose van een ontsteking van de trochanter major wordt uitgevoerd met behulp van beeldvormende technieken (bijv Röntgenstraal en magnetische resonantie beeldvorming).

Therapie

Ontsteking van de trochanter major, die wordt veroorzaakt door een verslechtering van de pezen, kan meestal worden behandeld pijn-verlichtende en ontstekingsremmende geneesmiddelen (bijv ibuprofen). Bovendien kunnen fysiotherapie en fysieke maatregelen helpen om de symptomen op de lange termijn te verlichten. Als de peesontsteking echter bijzonder uitgesproken is, moet vaak een chirurgische behandeling worden gestart.

Als een stoornis van de bursae verantwoordelijk is voor de ontsteking bij de trochanter major, moet de exacte oorzaak worden bepaald voordat een geschikte therapie wordt gestart. Bij een onderliggende bacteriële infectie kan een antibioticabehandeling worden gestart na het bepalen van de verantwoordelijke ziekteverwekker. De meeste getroffen patiënten reageren zeer goed op deze therapeutische maatregel en zijn na relatief korte tijd vrij van symptomen.

Door overbelasting bursitis, aan de andere kant, moet vaak gedurende een langere periode worden verdoofd. Pas als het gewricht niet meer onder spanning staat, kunnen de ontstekingsprocessen afnemen en kan de genezing beginnen. In zeldzame gevallen echter zowel antibiotische behandeling als immobilisatie van de heup gewricht zijn niet succesvol.

Chirurgische behandeling van de ontsteking van het trochantere gebied major moet dan worden overwogen voor de getroffen patiënten. Pijn in de heup is niet ongewoon. Naast degeneratieve processen zijn het vooral onjuiste en overmatige belasting en kleine verwondingen die ontstekingsprocessen in het trochantere gebied van de major veroorzaken en bevorderen.

In acute ontstekingsfasen ligt de nadruk op het beschermen van de heup en het nemen van ontstekingsremmende en pijn-verlichtende medicatie, bijv ibuprofen en diclofenac, teder stretching oefeningen kunnen de genezing bevorderen zodra de acute pijn is verdwenen. Dit is vooral belangrijk voor hardlopers, omdat ze vooral vaak last hebben van tendinitis en bursitis in dit gebied. Hierbij is het vooral belangrijk om ervoor te zorgen dat de heupspieren goed worden gestrekt, dit minimaliseert de kans op onjuiste of overbelasting.

Hieronder staan ​​enkele oefeningen die geschikt zijn voor stretching de heupen en kan gemakkelijk in het dagelijks leven worden uitgevoerd. Deze vervangen echter geen professionele arts of fysiotherapeut. In het geval van acute ontsteking en hevige pijn, mogen de oefeningen alleen worden uitgevoerd volgens professionele instructies om schade door een onjuiste volgorde van bewegingen te voorkomen.

Voorbeeldoefeningen voor het strekken van de heup:

• Stretching van de bilspieren: De uitgangspositie van deze oefening is de rugligging. Trek nu de bocht naar rechts been aan de borst. Met je rechterhand pak je de rechterknie vast.

  De linkerhand grijpt de rechterkuit. Trek nu aan de been naar de linkerschouder totdat u een strekprikkel voelt. Rek echter niet uit als u sterke pijn voelt!

  Zorg ervoor dat de knie onbelast blijft. Houd deze positie minimaal 30 seconden vast. Verander dan van kant.

• Variaties voor het strekken van de heupbuigers: plaats uzelf voor de eerste oefening in een stevige standaard.

  Trek nu een hiel naar je billen. Zorg ervoor dat de hiel de billen niet raakt. Pak de hiel vast met uw gelijkzijdige hand en houd de positie vast.

  Als u stabiel staat, duwt u uw bekken naar voren totdat u een strekprikkel voelt. De buik is stevig aangespannen. Houd de positie 30 seconden vast en wissel dan van kant.

  Ga voor de tweede oefening in een brede stappositie staan. Zorg ervoor dat uw rug recht is en dat uw romp stevig is. Ondersteun jezelf dan met beide handen op de voorkant been.

  Voorkom een ​​holle rug! Duw nu het bekken weer naar voren totdat je een rekprikkel voelt. Blijf nog 30 seconden in deze positie. Verander nu van kant.