Diagnose en therapie van femurhalsfracturen

Definitie

Een dijbeen nek breuk is een botbreuk in het gebied van de dijbeenhals. Het dijbeen nek vormt anatomisch het verbindingsstuk tussen de hoofd van het dijbeen en de dijbeenschacht. Afhankelijk van de locatie wordt er onderscheid gemaakt tussen verschillende soorten dijbeen nek breuk.

Indien de breuk ligt binnen de gezamenlijke capsule, wordt het een mediaal genoemd femurhalsfractuur. Als de breuk buiten de capsule ligt, wordt de breuk geclassificeerd als een laterale breuk femurhalsfractuur. Deze classificatie speelt een belangrijke rol bij de behandeling van de femurhalsfractuur.

De dijbeenhals fractuur is een van de meest voorkomende chirurgische indicaties bij traumachirurgie en treft vooral oudere vrouwen. Het meest voorkomende ongevalsmechanisme is een val op de heup. Vooral ouderen hebben problemen met veilig lopen.

Enerzijds is dit te wijten aan leeftijdsgerelateerde beperkingen in loopveiligheid, anderzijds een verscheidenheid aan veelvoorkomende ziekten op oudere leeftijd, zoals hoge bloeddruk or osteoporose, kan lopen onveilig maken. Bovendien is het bot zelf bij ouderen niet zo breukbestendig als bij jongeren. De osteoporose bij oudere vrouwen is al genoemd een belangrijke oorzaak hiervan. Kwaadaardige ziekten (kanker) kunnen ook verminderen botdichtheid en dus het risico op breuken vergroten. Botdensitometrie kan worden gebruikt om de ernst van te beoordelen osteoporose en daarmee het risico op breuk.

Frequentie en geslachtsverdeling

De dijbeenhals fractuur is een relatief veel voorkomende fractuur die vooral bij oudere vrouwen voorkomt. Het risico om één keer in je leven een femurhalsfractuur te krijgen is ongeveer 10% voor mannen en ongeveer 20% voor vrouwen.

Veroorzaken

Verreweg de meest voorkomende oorzaak van een femurhalsfractuur is een val op de heup. Omdat vallen vooral ouderen treft, wordt de femurhalsfractuur vaak bij ouderen gevonden. Daarnaast, botdichtheid is verminderd, vooral bij oudere vrouwen met osteoporose.

Hierdoor is het bot niet meer zo stabiel en ontstaan ​​er gemakkelijker breuken. Andere bijkomende ziekten zoals duizeligheid, hoge bloeddruk or hart- problemen kunnen de loopveiligheid ernstig belemmeren en dus tot vallen leiden. Om deze reden worden fracturen van de dijbeenhals vaak gevonden in bejaardentehuizen en ziekenhuizen, dus waar veel oude en vaak zieke mensen zijn.

Vooral wanneer ouderen na lange periodes van bedrust alleen proberen op te staan, bijvoorbeeld om naar het toilet te gaan, kan een overschatting van hun eigen loopvermogen tot vallen en breuken leiden. Bovendien worden ouderen ook vaker getroffen door kwaadaardig kanker. Net als osteoporose kunnen bottumoren het bot broos maken. Primaire bottumoren, dwz tumoren die rechtstreeks uit botweefsel ontstaan, komen veel minder vaak voor dan bot metastasen ("Tumoruitlopers" van een kanker van een ander orgaan in het lichaam), zoals vaak wordt waargenomen in borstkanker, prostaat kanker, en long kanker. Zo kan een spontane botbreuk zonder grote krachtsinspanning een aanwijzing zijn voor kanker.