De volgende laboratoriumwaarden zijn relevant
Wit bloed cellen, ook wel leukocyten genoemd, zijn een grote groep verschillende cellen die betrokken zijn bij de afweer tegen pathogenen zoals bacteriën or virussen. Een van deze groepen is vooral merkbaar bij Whistling Pancreatic Fever, namelijk de lymfocyten. Ze vertonen een aanzienlijke toename van het aantal cellen en bovendien een heel ander uiterlijk dan hun oorspronkelijke uiterlijk.
Ze lijken meer op monocyten, die een ander type wit zijn bloed cellen. Bij een infectie met de Epstein-Barr virus, de meerderheid van de lymfocyten aanwezig met een sterk vergroot cellichaam en ook celkern. We spreken in dit verband ook van fluitende cellen.
Monocyten behoren tot de grote groep wit bloed cellen (leukocyten) en, als een belangrijk onderdeel van de immuunsysteem, helpen om vreemd materiaal of ziekteverwekkers te bestrijden. De term monocyt wordt vaak gebruikt in verband met mononucleosis omdat de veranderde lymfocyten die door het virus zijn geïnfecteerd, erg lijken op monocyten. Hoewel beide celgroepen tot de witte bloedcellenzijn de lymfocyten meestal veel kleiner.
Bij infectie met de Epstein-Barr virus, ze veranderen van uiterlijk, worden groter en de celkern wint ook massa. Hun uiterlijk doet dus sterk denken aan monocyten, wat ook tot uiting komt in hun namen. De naam mononucleosis verwijst naar de gelijkenis van de virus-geïnfecteerde cellen met de monocyten.
CRP is een afkorting voor de term C-reactief proteïne. Het is een eiwit dat wordt gevormd tijdens een ontsteking in de lever. CRP-markeringen virussen en helpt de immuuncellen om de ziekteverwekkers te vinden die het lichaam zijn binnengedrongen.
De virussen worden dan herkend door de zogenaamde aaseters cellen en onschadelijk gemaakt. Het C-reactieve proteïne is niet specifiek voor de klier van Pfeiffer koorts maar eerder een algemene ontstekingswaarde, die kan worden verhoogd bij veel verschillende infecties of ziekten van het lichaam. Als de infectie met de Epstein-Barr virus heeft ook invloed op de leverkan dit leiden tot een vergroting van de lever, zowel een zogenaamde hepatomegalie als een ontsteking van de lever.
De ontstekingsreactie van de lever wordt genoemd hepatitis en moet niet worden verward met hepatitis veroorzaakt door een hepatitis-virus. De ontsteking van de lever leidt tot veranderingen in bepaalde bloedwaarden. Deze omvatten LDH (melk geven dehydrogenase) en transaminasen.
Melk geven dehydrogenase is een enzym dat een rol speelt bij de energieproductie. Verhoogde waarden kunnen optreden met een ontsteking van de leverLDH is echter een zeer niet-specifieke ontstekingswaarde omdat het ook kan worden verhoogd met vele andere pathologische veranderingen in het lichaam. De transaminasen zijn ook enzymen die betrokken zijn bij stofwisselingsprocessen.
Er zijn twee vormen: AST (aspartaataminotransferase) en ALT (alanine-aminotransferase). Met name ALT kan worden gebruikt als diagnostische indicatie van een ontstekingsreactie in de lever. Deze twee waarden zijn echter even niet specifiek en duiden alleen op een aanhoudende ontstekingsreactie.
