De diagnose | Neuroborreliose - wat is het?

De diagnose

De belangrijkste indicatie van een mogelijke neuroborreliose is een verleden tekenbeet​ Als de arts op de hoogte is van zo'n beet en de patiënt typisch vertoont symptomen van neuroborreliosekan cerebrospinale vloeistof (liquor) worden ingenomen om de diagnose te bevestigen. Hiervoor wordt een canule in de wervelkanaal tussen de projecties van de wervellichamen op de rug en wordt wat hersenvocht afgevoerd.

Dit kan vervolgens in het laboratorium worden onderzocht. In het geval van neuroborreliose bevat de cerebrospinale vloeistof doorgaans een grotere hoeveelheid wit bloed cellen die de infectie bestrijden. Er is ook een verhoogd niveau van antilichamen tegen de ziekteverwekker.

In sommige gevallen kan het moeilijk zijn om neuroborreliose met zekerheid te diagnosticeren, omdat ontstekingswaarden in het hersenvocht vaak niet detecteerbaar zijn, vooral in de vroege stadia. Het kan ook even duren voordat antilichamen zijn geproduceerd. Om andere oorzaken van de symptomen van de patiënt uit te sluiten, wordt vaak beeldvorming gevraagd (bijv. CT, MRI van de hersenen).

Indien de hersenen zelf wordt aangetast, beeldvorming onthult vaak laesies vergelijkbaar met multiple sclerose​ De cerebrospinale vloeistof is de neurale vloeistof die de hersenen en spinal cord​ Het hersenvocht wordt verkregen tijdens een lumbaal prik voor CSF-diagnostiek.

Bij neuroborreliose zijn er vaak aanwijzingen voor infectie in het liquor, bijvoorbeeld een verhoogd aantal witte bloed cellen, een verhoogd niveau van antilichamen tegen de ziekteverwekker Borrelia burgdorferi en soms verhoogde eiwitgehaltes. Vooral als het antilichaamniveau in de liquor hoger is dan in de bloedDit is een indicatie van neuroborreliose. Vooral in de vroege stadia van de ziekte kunnen echter ook de veranderingen in het hersenvocht afwezig zijn, zodat diagnostiek van het cerebrospinale vocht niet voor 100% kan worden vertrouwd met betrekking tot de diagnose. Bij neuroborreliose, magnetische resonantie beeldvorming (MRI van de hersenen) kunnen soms veranderingen onthullen.

Wanneer de hersenen bijvoorbeeld worden aangetast, wordt vaak schade aan de witte stof van de hersenen onthuld, die kan lijken op die van multiple sclerose (MEVROUW). Als het voornamelijk de hersenvliezen die worden aangetast, kan daar een opeenhoping van contrastmiddel worden waargenomen bij beeldvorming. Om neuroborreliose adequaat te onderscheiden van multiple sclerosemoeten verschillende onderzoeken en factoren in overweging worden genomen.

Deze omvatten differentiatie van de ziekteomstandigheden, de klachten, bevindingen, magnetische resonantie beeldvorming, elektrofysiologische onderzoeken, CSF-diagnostiek, laboratoriumonderzoeken, oftalmologisch onderzoek, scletaal onderzoek. scintigrafie en examens van de hart-​ De ziekte begint bij multiple sclerose tussen de 23-30 of 35-40 jaar, afhankelijk van de vorm. Er kan een genetische aanleg zijn.

Sommige auteurs vermoeden een verband tussen infectieziekten en multiple sclerose. Andere auteurs kunnen zich ook een verband voorstellen met darmaandoeningen. Volgens de huidige kennis treft de ziekte uitsluitend de centrale zenuwstelsel.

Neuroborreliose kan daarentegen op elke leeftijd ontstaan. De trigger voor neuroborreliose is een tekenbeet​ Het risico op infectie kan variëren als gevolg van individuele en genetische factoren.

De ziekte is niet beperkt tot het CZS, maar kan zich ook in andere organen manifesteren. De symptomen van neuroborreliose en multiple sclerose kunnen erg op elkaar lijken. Neuroborreliose gaat echter meestal gepaard met gezichtsverlamming, ontsteking van de hart- spier- en andere klachten en afwijkingen van het hart, huidveranderingen, schade aan de lever, maagdarmkanaal, urogenitaal systeem, keel, longen en sinussen.

In het geval van multiple sclerose manifesteren deze symptomen zich normaal gesproken niet. Multiple sclerose wordt echter gekenmerkt door de Charcot ́schen-triade. Alle andere symptomen lijken erg op elkaar, zodat er geen onderscheid kan worden gemaakt op basis van de symptomen alleen.

Het is echter mogelijk om het verloop van de ziekte te onderscheiden. Multiple sclerose wordt gekenmerkt door intervallen met recidieven en fasen van remissie. In de regel begint de ziekte plotseling, binnen enkele minuten of uren, of hooguit dagen.

Multiple sclerose kan zich echter weken tot maanden voor het begin manifesteren met niet-specifieke klachten, zoals vermoeidheid, gewichtsverlies, algemeen gevoel van ziekte en spier- en gewrichtspijn​ Daarentegen ontwikkelen neurologische symptomen van acute neuroborreliose zich binnen enkele dagen langzamer. De afname van de symptomen kan weken tot jaren aanhouden.

Restverschijnselen en late schade kunnen blijven bestaan. Bij chronische neuroborreliose zijn de symptomen minder uitgesproken dan bij de acute vorm. In tegenstelling tot multiple sclerose zijn er echter geen volledig symptoomvrije fasen.

Bij magnetische resonantiebeeldvorming is het vaak niet mogelijk om significante verschillen te detecteren. Bij CSF-diagnostiek, specifieke antilichamen tegen Borrelia bacteriën kan soms worden gedetecteerd bij neuroborreliose. Maar als er geen antilichamen detecteerbaar zijn, is dit nog steeds geen veilig uitsluitingscriterium.

Het is belangrijk om te onthouden dat de antilichamen pas een paar weken na de gebeurtenis detecteerbaar zijn. Echter, een bepaald signaal eiwitten kan worden opgespoord in de vroege stadia van neuroborreliose. Bovendien kunnen andere methoden een typisch beeld van neuroborreliose onthullen.

Maar zelfs dit is niet altijd het geval. Bij een zeer nauwkeurig oftalmologisch onderzoek kunnen de verschillende oogklachten soms op passende wijze worden toegewezen aan neuroborreliose of multiple sclerose. Bij een verder onderzoek, een scletal scintigrafie, nuclide-accumulaties in verschillende gewrichten kan worden gedetecteerd in artritis in het geval van neuroborreliose.

Maar zelfs dit kan niet als een betrouwbaar onderscheidend kenmerk worden gebruikt. De hart- kan met verschillende methoden worden onderzocht. Multiple sclerose veroorzaakt meestal geen hartproblemen.

Aan de andere kant zijn in het geval van neuroborreliose verschillende beperkingen en schade aan het hart niet ongebruikelijk. Om neuroborreliose te onderscheiden van multiple sclerose, zijn een uitgebreid onderzoek en verschillende criteria vereist. Om multiple sclerose betrouwbaar uit te sluiten of te detecteren, kunnen de zogenaamde McDonald-criteria worden gebruikt. Deze beschrijven de belangrijke kenmerken van multiple sclerose.