De bijbehorende symptomen
De symptomen, die voornamelijk worden veroorzaakt door een TFCC-laesie, zijn pijn en een beperking van beweging in de pols. De pijn kan in rust optreden, maar wordt gewoonlijk verhoogd wanneer de pols is verplaatst. Omdat de TFCC zich voornamelijk tussen de ellepijp en de handwortel bevindt botten, vooral de zijwaartse beweging van de hand in de richting van de kleine vinger is beperkt en pijnlijk tijdens een laesie.
Vanwege de positionele relatie van de TFCC met de ellepijp en radius, draait de pols is meestal ook pijnlijk. In het geval van ernstige degeneratieve veranderingen zijn andere bewegingen wellicht niet meer mogelijk. Vooral bij acute traumatische TFCC-laesies kan er extra bloeding in de pols optreden met bijbehorende zwelling, pijn en blauwe plekken.
Afhankelijk van de oorzaak van de TFCC-laesie, kunnen er ook andere symptomen optreden. Bijvoorbeeld reumatische veranderingen in de hele pols, vingers en andere gewrichten van het lichaam worden merkbaar door pijnlijke bewegingsbeperkingen en zwelling. Bovendien kunnen traumatische oorzaken leiden tot verstuiking of breuk botten, wat kan leiden tot verkeerde positionering.
De diagnose
De diagnose van een TFCC-laesie bestaat in eerste instantie uit een anamnese. De arts stelt de betrokkene specifieke vragen om de oorzaak van de symptomen te achterhalen. Daarna volgt een polsonderzoek, waarbij het bewegingsbereik, kracht en drukpijn worden getest.
Om bijkomende verwondingen aan de pols uit te sluiten, kan een Röntgenstraal van het gewricht moet worden genomen. Met name botstructuren zijn goed te beoordelen. De TFCC zelf is het best te zien in een MRI-opname van de pols.
Een MRI is de meest geschikte beeldvormende techniek om zachtere structuren te beoordelen, zoals kraakbeen, ligamenten en spieren. Daarom is meestal een MRI van de pols nodig voor een goede diagnose van TFCC-laesies. Tranen, gaten en degeneratieve veranderingen in TFCC kunnen worden gedetecteerd. De lokalisatie van de laesie is meestal ook goed te zien in een MRI, omdat uit de beelden een driedimensionaal beeld van de pols kan worden gereconstrueerd. kraakbeen op de carpale en onderarm botten kan worden beoordeeld.
