Het cervicale medium ganglion is een verzameling zenuwcellen op de zesde halswervel Er komen verschillende vezels uit die in verschillende structuren overgaan. Als autonome neuronale structuur voert het aanvullende taken uit bij de eenvoudige verwerking van signalen die verder gaan dan de eenvoudige overdracht van informatie.
Wat is het cervicale medium ganglion?
Het cervicale medium ganglion is een verzameling neuronen in het bovenste cervicale gebied. Het maakt deel uit van de truncus sympathicus, het zogenaamde grenskoord, dat bestaat uit een ketting van 22-23 autonome ganglia (verzamelingen zenuwcellen). Het wordt ook wel de middelste baarmoederhals genoemd ganglion en is een autonome neuronale structuur. Zoals bij elk ganglion, is een verdikking van het zenuwkoord het gevolg van het cervicale medium ganglion. Het is de kleinste van de drie ganglia van het grenskoord (truncus sympathicus). Het maakt deel uit van het perifere zenuwstelsel en behoort tot de sympathische zenuwstelsel Het maakt dus deel uit van het autonome zenuwstelsel dat kan niet bewust worden gestuurd of gecontroleerd. Een ganglion is per definitie een opeenstapeling van zenuwcel lichamen in de perifere zenuwstelsel Opgemerkt moet worden dat het middelste cervicale ganglion wisselvallig is bij sommige diersoorten, zoals het paard - het komt dan niet bij elk individu voor.
Anatomie en structuur
Het middelste cervicale ganglion heeft een basisspilvormige vorm. Bij mensen bevindt het zich op de zesde halswervel nabij de inferieure schildklier slagader Het is kleiner dan het bovenste cervicale ganglion (ganglion cervicale superius). Verschillende vezels zijn afkomstig van het middelste cervicale ganglion, ook naar de vijfde en zesde cervicale wervelkolom zenuwen Deze twee ruggengraat zenuwen ontstaan uit het cervicale gedeelte van de spinal cord en komen uit de cervicale wervelkolom. Ze worden tot de baarmoederhals gerekend zenuwen Andere vezels lopen naar de halsslagader waar ze de zogenaamde plexus caroticus communis vormen, een zenuwplexus rond de halsslagader (arteria carotis communis). Het middelste cervicale ganglion is verbonden met het inferieure cervicale ganglion en het stervormig ganglion via de ansa subclavia, een zenuwslang die zich om de subclavia wikkelt slagader Het maakt deel uit van de truncus sympathicus, het zogenaamde grenskoord. Het cervicale medium ganglion, net als de superieure en inferieure cervicale ganglionen, is met het grenskoord opgenomen in het diepe blad van de cervicale fascia (fascia cervicalis). Ze liggen daar posterieur van de vagina carotica, de vasculaire zenuwschede. De truncus sympathicus, bestaande uit 22-23 autonome ganglia, loopt vanaf de basis van de schedel aan de stuitbeen Hier loopt het koord paravertebraal langs de ruggengraat.
Functie en taken
Het bestaan van het ganglion resulteert in een verdikking van het zenuwkoord, wat kenmerkend is voor alle verzamelingen van zenuwcel lichamen of ganglia. Vanwege zijn lokalisatie behoort het middelste cervicale ganglion tot de cervicale ganglia (hals = nek), die deel uitmaken van het perifere zenuwstelsel. Er zijn in totaal drie sympathische cervicale ganglia: het superieure cervicale ganglion (ganglion cervicale superius), het middelste cervicale ganglion (ganglion cervicale medium) die in deze tekst worden besproken, en het inferieure cervicale ganglion (ganglion cervicale inferius). Het perifere zenuwstelsel is dat deel van het zenuwstelsel dat niet tot een van beide behoort hersenen of de spinal cord en is dus niet centraal gelegen. Het perifere zenuwstelsel wordt dus in naam gedefinieerd als een niet-centraal zenuwstelsel; de afbakening is puur topografisch. De ganglia, dus ook het ganglion cervicale medium, zijn autonome zenuwstructuren, dwz de structuur (het ganglion) dient niet alleen voor de gegevens- of signaaloverdracht, maar kan ook eenvoudig worden verwerkt. Er zijn echter geen verdere bevindingen op dit gebied. Als gevolg hiervan wordt de exacte functie bij de neuronale verwerking van gegevens en signalen van de ganglia niet volledig begrepen. Het lijkt echter waarschijnlijk dat dit resulteert in een signaalverwerking die dicht bij het orgaan en onafhankelijk van het centrale zenuwstelsel is. Het cervicale medium ganglion, evenals alle ganglia in het algemeen, kan dus worden beschouwd als een soort controlecentrum binnen het perifere zenuwstelsel. Het complexe vermogen om informatie te verwerken kan worden toegeschreven aan de neiging tot netwerken, die aanwezig is vanwege de hoge concentratie van zenuwcellen in een kleine ruimte.
Ziekten
Als aandoeningen van de ganglia zijn, net als bij andere perifere zenuwcellen, zowel verwondingen door externe invloeden als neuropathieën denkbaar. In dit geval dient in ieder geval een arts te worden geraadpleegd, aangezien een deskundige medische behandeling onvermijdelijk is. Alle ziekten van de perifere zenuwen die niet het gevolg zijn van een traumatisch effect, worden samengevat als zogenaamde neuropathieën. Ze zijn onderverdeeld in primaire en secundaire neuropathieën. Symptomatisch manifesteert een neuropathie zich aanvankelijk voornamelijk als pijn in het gebied van de aangetaste zenuw of zenuwen. In tegenstelling tot het symptoom van pijner kan echter ook een volledig gebrek aan stimulatie zijn. Afhankelijk van de ernst, een verlies van reflexen is ook mogelijk. Verschillende onderliggende ziekten zijn mogelijke oorzaken van neuropathieën. De meest voorkomende trigger van neuropathie is suikerziekte mellitus, ook wel diabetes genoemd. Als suikerziekte mellitus is de trigger en verschillende zenuwen worden aangetast, het klinische beeld van een zogenaamde diabeticus polyneuropathie is aanwezig. Andere oorzaken van neuropathieën zijn onder meer ontstekingsprocessen, stofwisselingsziekten (bijv suikerziekte mellitus) of autoimmuunziekten. Onder de autoimmuunziektenKan het Guillain-Barré-syndroom als een prominent voorbeeld worden genoemd. Verschillende chemotherapeutische middelen kunnen ook neuropathieën veroorzaken als bijwerking. Als neuropathie of letsel aan een zenuw als gevolg van traumatische blootstelling wordt vermoed, moet een arts worden geraadpleegd, aangezien dergelijke klinische beelden medische behandeling vereisen.
