Capsule fibrose | Borstimplantaten

Capsule fibrose

Capsule fibrose (lat. Capsulaire fibrose) is een van de meest voorkomende complicaties daarna borstvergroting met implantaten. Het is een verharding van weefsel door een natuurlijke immuunreactie van het lichaam tegen het implantaat.

Deze reactie resulteert onder fysiologische omstandigheden in de vorming van een zeer zacht en elastisch kapsel rond het borstimplantaat, zodat er geen verdere complicaties te verwachten zijn. In het geval van capsulefibrose is de immuunreactie echter zo sterk dat zich een stevige, verdikte capsule vormt rond het borstimplantaat en deze samentrekt. Dit resulteert in een verharding en vervorming van het implantaat.

Deze gevolgen manifesteren zich in ernstige pijn, spanning en vervorming van de borst. De ontwikkeling van capsulefibrose kan veel verschillende oorzaken hebben, de deugdelijkheid waarvan nog niet duidelijk is bewezen. Deze omvatten de voorwaarde van het oppervlak van borstimplantaten, die zowel glad als gestructureerd kan zijn.

Het gladde oppervlak van oudere implantaten bevordert vloeistoflekkage als gevolg van implantaatbreuk, wat het risico op kapselfibrose aanzienlijk verhoogt. Daarentegen is het minder waarschijnlijk dat geruwde implantaatoppervlakken de vezelige capsule vormen. Ook de positie van de implantaten heeft een grote invloed op het ontstaan ​​van kapselfibrose.

Het risico op ziekte is groter als het implantaat over de borstspier wordt geplaatst. Daarom verdient plaatsing onder de borstspier vanuit medisch oogpunt de voorkeur. Blauwe plekken in de wondholte zijn een bijzondere risicofactor.

Hieruit kan zich zeer snel littekenweefsel vormen, daarom worden na een borstoperatie drains geplaatst om grote kneuzingen te voorkomen. Borstkanker Patiënten die met straling zijn behandeld, hebben een zeer hoog risico op het ontwikkelen van kapselfibrose. Om deze reden neemt de te behandelen chirurg zijn toevlucht tot de methode waarbij autoloog weefsel wordt gebruikt borstreconstructie.

Borstimplantaten na borstkanker

Na borstkankerwaarmee de borsten kunnen worden gereconstrueerd borstimplantaten, die bestaan ​​uit siliconengel of een zoutoplossing. Voordat het implantaat wordt ingebracht, moet eerst de huid rond de borst worden uitgerekt. Om dit te doen, gebruiken chirurgen een expander, een soort ballon die gedurende een bepaalde tijd met zoutoplossing wordt gevuld.

Aan het einde van deze procedure wordt de expander vervangen door het implantaat. Voor deze procedure is echter een gezonde huid vereist. Een nadeel van borstreconstructie bij siliconenimplantaten is dat vrouwen hun borsten veel steviger ervaren dan voorheen en dat het een nogal onaangenaam gevoel voor hen is.

Borstvoeding met borstimplantaten

In principe, borstimplantaten vormen geen belemmering voor borstvoeding en hebben geen invloed op de volksgezondheid van de baby. Omdat het implantaat onder de borstklier of spier wordt geplaatst, is er geen directe verbinding tussen de laatste en de klier. In de zeldzaamste gevallen kunnen sensorische stoornissen of verlies van gevoel in de tepel kan optreden, wat het vermogen om borstvoeding te geven aanzienlijk zou verminderen.

Vooral als de borstimplantaten achter de melkkanalen zijn ingebracht, kan worden aangenomen dat deze en hoe groter zenuwen ongedeerd zou blijven en dat in dit geval het vermogen om borstvoeding te geven niet zou worden aangetast. Er kunnen zich echter littekens in de borst vormen als reactie op de borstimplantaten, wat in sommige gevallen kan leiden tot pijn en ongemak tijdens het geven van borstvoeding. Het vermoeden dat siliconen kunnen overgaan moedermelk en oorzaak volksgezondheid problemen voor het kind zijn tot dusver niet bevestigd.

Een verhoogd gehalte aan schadelijke stoffen of siliconen in moedermelk is nog niet bewezen met siliconenimplantaten. Echter, zwangerschap kan leiden tot veranderingen in het weefsel en de pasvorm van het implantaat kan worden gewijzigd. In principe is het mogelijk om borstimplantaten achteraf te vervangen zwangerschap.

Het is echter raadzaam borstimplantaten pas in te brengen nadat de gezinsplanning is voltooid. Chirurgisch borstvergroting het gebruik van borstimplantaten wordt al sinds het einde van de 19e eeuw uitgevoerd. Op dat moment probeerde een Duits-Oostenrijkse arts de borst te reconstrueren van een vrouw bij wie een borst was verwijderd vanwege een tumor door een goedaardige vette tumor in te brengen (lipoom).

Sindsdien zijn er verschillende materialen in de vrouwelijke borst geïmplanteerd, zoals sponzen, rubber, glazen kralen. Vloeistoffen zoals bakolie of paraffine zijn op proef in de borst geïnjecteerd om het volume te vergroten. Veel van deze procedures gingen echter gepaard met ernstige complicaties, en vaak ook amputatie van de borst was onvermijdelijk.

In de jaren zestig werden de eerste echte borstimplantaten geïntroduceerd, die waren gemaakt van siliconen of met zoutoplossing gevulde implantaten. Sinds de jaren tachtig zijn er herhaaldelijk meldingen van complicaties veroorzaakt door siliconenimplantaten, daarom werd het gebruik van dit materiaal begin jaren negentig verboden. In 1960 waren er problemen met sojaolie-implantaten, die kort daarna van de markt werden gehaald omdat men vreesde voor vergiftigingsgevolgen bij beschadiging van de implantaatschaal.

Na uitgebreide onderzoeken werden siliconenimplantaten goedgekeurd borstvergroting in 2004 opnieuw in Europa. In 2010 deed zich echter een ander wereldwijd schandaal voor over het bedrijf PIP, wiens borstimplantaten industriële siliconen bevatten, waarvan werd bewezen dat het een kanker-veroorzakend effect.