Auditieve cortex | Cerebrum

Auditieve cortex

In de achterhoofdskwab wordt het enorm complexe gezichtsvermogen (visuele zin) corticaal weergegeven. Het visuele pad begint bij de sensorische cellen van het netvlies en loopt als de hersenzenuw II (optische zenuw) via meerdere tussenstations naar de primaire visuele cortex (visuele cortex). Dit vertegenwoordigt, in de eenvoudige weergave van de hersenen vanaf de zijkant, de meest caudale (hier: achter) pool (occipitale pool) van de hersenen.

Echter alleen een langsdoorsnede (middendoorsnede) door de hersenen onthult zijn volledige omvang, die loopt in de wand van de sulcus calcarinus tot de rand van de achterhoofdskwab bij de cinguli gyrus (vertegenwoordigt een afzonderlijke lob, zie hieronder). Dorsaal (hier: hierboven), in het middengedeelte, scheidt de paietooccipitale sulcus de occipitale lob van de pariëtale lob. Beide eerder genoemde groeven definiëren een wigvormig gedeelte van de achterhoofdskwab, de cuneus!

Naast delen van de primaire visuele cortex bevat deze sectie ook de secundaire visuele cortex en andere visuele cortex velden, die bijvoorbeeld oogbewegingen genereren (optokinetische reflex). In dit verband vormt de hoekige gyrus een onmisbaar tussenstation. Begrijpen is echter niet hetzelfde als kunnen benoemen. Om in woorden uit te drukken, moet er een dringende verbinding zijn van het centrum van Wernicke naar het centrum van Broca, van waaruit de premotorische en motorische corticale velden kunnen worden bereikt. De laatste stap is de activering van het overeenkomstige spierstelsel, waardoor spraakvorming (fonatie en articulatie) mogelijk wordt.

Eilandschors

Verderop in de tekst hadden we het over de sulcus temporalis. Als je op een vinger ver genoeg in deze groef, de vingertop raakt de insulaire schors (eigen lob, Lobus insularis). Het is een schorsveld dat is gewijd aan meerdere sensorische kwaliteiten tegelijk (multisensorische cortex), het gevoel van smaak (smaakzin), het gevoel van evenwicht (vestibulair gevoel) en de vrij specifieke gevoeligheid van de darmen (viscerale gevoeligheid).

Het vertegenwoordigt dus het voorlopige eindpunt van het smaakpad, de primaire smaakcortex (bewustzijn). Daarnaast bevindt zich hier een deel van de primaire vestibulaire cortex (bewustzijn). Het is ook in deze cortex dat gevoelens zoals een gevuld blaas, misselijkheid of een gevoel van volheid na een uitgebreide maaltijd tot bewustzijn komen. Het is informatie over de voorwaarde onze interne organen, voornamelijk viscerosensitieve cortex. Net als bij andere zintuiglijke eigenschappen, legt de bijbehorende informatie een welbepaald pad door het lichaam af (viscerosensitive path).