Limbisch systeem | Cerebrum

Limbisch systeem

Als een mes in de interhemisferische spleet (fissura longitudinalis cerebri) wordt gestoken en in de richting van de hersenen stam (middengedeelte), talrijke structuren zijn zichtbaar die worden toegeschreven aan de limbisch systeem (limbisch). Het behandelt zowel emoties als instinctief en intellectueel gedrag. Eerder primitieve prestaties zoals affectief gedrag in de context van zelfbehoud / soortenbehoud en geheugen functies voor verschillende geheugeninhoud worden hier dus doorslaggevend verwerkt.

Daarnaast worden hier interne lichaamsfuncties (vegetatieve functies) aangestuurd, zeker in nauwe relatie met onze emoties. De volgende structuren behoren tot het limbisch: hippocampus (met dentate en fornix gyrus), cinguli gyrus (eigen lob van de grote hersenen), parahippocampale gyrus met gebied entorhinalis, corpus amygdaloideum (amygdala). Corpus mammilare (behoort tot het diencephalon).

Om functionele redenen, delen van de reuk hersenen, de Indusium griseum, delen van de thalamus (behoort tot het diencephalon) en de prefrontale cortex (zie hierboven) zijn ook inbegrepen. De limbisch systeem dankt zijn naam aan de ruimtelijke indeling in de hersenen, omdat het als een naad rond de balk (corpus callosum) en het diencephalon zwaait. De bundel is de grootste vezelverbinding (dwz witte stof) tussen de linker en rechter hersenhelften (comissure vezels) en synchroniseert ze met elkaar als een grote brug tussen twee verschillende steden.

Als het wordt doorgesneden, treden er gecompliceerde symptomen op, die de verdeling van ons illustreren grote hersenen op een verbazingwekkende manier (gespleten hersenen). Op de balk (dorsaal) ligt de cinguli gyrus, delen van het diencephalon worden omarmd door de hippocampus met fornix, tot zover de positionele relatie! Delen van het bovengenoemde limbisch zijn ook van vitaal belang in verband met het uitgebreide geheugen we hebben onze korte termijn geheugen kan vrij weinig informatie opslaan van seconden tot minuten en bevindt zich meestal in de prefrontale cortex, maar ook in delen van de gehele grote hersenen.

Nu blijkt echter vaak dat we de informatie waarmee we te maken hebben voor een langere tijd willen onthouden, dat wil zeggen dat we willen “leren” (geheugenconsolidatie). Voor deze leren hippocampus en bepaalde zenuwverbindingen (Papez-neuronencirkel en bepaalde afwijkingen daarvan), die grote delen van het limbisch bevatten, zijn onmisbaar. Schade in deze gebieden veroorzaakt geheugenverlies of het ophalen van informatie en andere vormen van 'geheugenverlies'.

Een functionele hippocampus met een stroomafwaarts limbisch systeem draagt ​​informatie over van het korte-termijngeheugen naar het langetermijngeheugen, waar het tientallen jaren kan blijven hangen. Langetermijngeheugen komt overeen met de prestatie van het cerebrum als geheel en, voor speciale zaken, van andere centra. Toen we het over informatie hadden, bedoelden we alleen feitelijke informatie (expliciete geheugeninhoud) zoals feiten en gebeurtenissen. De mechanismen voor motor leren, het leren van acties en gewoonten of zelfs emotioneel leren (alle impliciete geheugeninhoud) vereist ook de hulp van andere specifieke hersencentra, maar we zullen hier hier niet op ingaan.