Antimetabolieten verwijzen naar chemische verbindingen die het metabolisme van natuurlijke metabolieten remmen. Vanwege vergelijkbare chemische structuren hebben ze meerdere effecten op alle fysiologische processen door bepaalde te blokkeren enzymen Antimetabolieten worden bijvoorbeeld gebruikt in de vorm van immunosuppressiva or cytostatica For kanker therapie.
Wat zijn antimetabolieten?
Antimetabolieten lijken qua chemische samenstelling sterk op natuurlijke metabolieten. In het menselijk metabolisme zorgt deze gelijkenis ervoor dat ze alle taken van de eigen metabolieten van het lichaam overnemen. Deze laatste worden volledig verplaatst wanneer ze worden gebruikt. Dit veroorzaakt een blokkering van vitale stofwisselingsprocessen in de lichaamscellen en leidt uiteindelijk tot hun dood. In de tussentijd zogenaamde foliumzuur antagonisten zoals methotrexaat en antagonisten zoals fluorouracil of cytarabine worden meestal gebruikt. In kanker therapie voor borst, maag, colorectaal, bot en alvleesklierkanker net zoals leukemie, worden ook antimetabolieten gebruikt palliatieve zorg Omdat antimetabolieten echter ook gezonde lichaamscellen beschadigen, zijn er bijna altijd ernstige bijwerkingen tijdens de behandeling. Deze bijwerkingen vereisen dan verdere behandeling om te voorkomen dat patiënten te verzwakt worden.
Farmacologische effecten op het lichaam en organen
De verschillende medicijnen die worden gebruikt in chemotherapie worden genoemd cytostatica Het zijn antimetabolieten. Cytostatisch drugs stop de cellulaire functies van het menselijk lichaam. Deze antimetabolieten veroorzaken de groei van de kwaadaardige kanker cellen die moeten worden geremd. Dit zorgt ervoor dat de tumoren terugkeren, dat wil zeggen dat ze achteruitgaan. Normaal gesproken is celgroei onderworpen aan strikte regels. Gezonde lichaamscellen delen zich in principe slechts zo vaak als nodig is voor de weefselfunctie en het onderhoud ervan. Bij kwaadaardige tumorcellen wordt dit mechanisme in de celcyclus onderdrukt en delen de gedegenereerde cellen zich ongecontroleerd en ongehinderd. Dit is hoe een tumor zich ontwikkelt. Antimetabolieten werken precies hier, rechtstreeks op de kankercellen. Ze worden bij voorkeur aangevallen. Zo worden verschillende processen beïnvloed, die belangrijk zijn voor de celdeling. Het celdelingsproces wordt verstoord en de verdere groei van de kankercellen wordt belemmerd.
Medische toepassing en gebruik voor behandeling en preventie.
Alle antimetabolieten dringen zich als een valse bouwsteen in het DNA van kankercellen in als ze zich vermenigvuldigen. Op deze manier slagen ze erin om de genetische informatie in de relevante regio's te vernietigen. De kwaadaardige cellen kunnen zich dus niet meer delen. De zogenoemde foliumzuur antagonisten behoren tot het cytostaticum drugs, evenals de purine- en pyrimidine-analogen. Deze drugs worden meestal intraveneus of met behulp van infusies, die in druppelvorm worden geleverd. Op deze manier worden de antimetabolieten meestal samen met gewoon keukenzout toegediend. Ondertussen is het ook gebruikelijk om speciale medicijnen toe te dienen in de vorm van tablets Veel van deze antimetabolieten zijn zeer giftig, dus er moet een breed scala aan voorzorgsmaatregelen worden genomen bij het toedienen ervan. Deze omvatten bijvoorbeeld het gebruik van mond bewakers en handschoenen.
Risico's en bijwerkingen
De meeste antimetabolieten vertonen dezelfde bijwerkingen omdat, zoals alle cytostatische geneesmiddelen, ze voorkomen dat onnatuurlijk prolifererende kwaadaardige lichaamscellen groeien. Helaas heeft dit ook invloed op de gezonde cellen. Omdat de zogenaamde gedegenereerde cellen hun oorsprong vinden in gezonde cellen, is de therapie kan in principe niet worden aangevallen. Alle cellen die groeien worden dan natuurlijk ook beïnvloed door de effecten van de behandeling. Dit zijn voornamelijk degenen die verantwoordelijk zijn voor bloed vorming. Maar haar groei en slijmvliezen worden ook aangevallen. Bovendien leidt behandeling met antimetabolieten vaak tot braken en misselijkheid evenals een algemeen gevoel van ziekte. In het geval van bloed leukocyten en trombocyten worden voornamelijk aangetast. Na ongeveer twee weken is het aantal hiervan bloed cellen is zodanig afgenomen dat de immuunsysteem functioneert slechts in beperkte mate. Dit maakt de patiënt erg vatbaar voor allerlei soorten infecties. Het is ook mogelijk dat orgaanfuncties worden aangetast tijdens de behandeling met antimetabolieten, maar deze bijwerkingen kunnen grotendeels afhangen van het type medicatie.
