Aminopenicillines zijn antibiotica gebruikt voor antimicrobiële behandeling. Vanwege de chemische uitbreiding van penicilline met een aminogroep op het benzylresidu, vertoont de medicijngroep een breder werkingsspectrum dan penicilline. Aminopenicillines worden als breed spectrum gebruikt antibiotica voor verschillende bacteriële ziekten.
Wat zijn aminopenicillines?
Aminopenicilline behoort tot de groep van bètalactam antibiotica Dit wordt structureel gekenmerkt door een vierledige lactamring, die wordt gevormd tijdens biosynthese. Aminopenicilline en penicilline hebben dezelfde basisstructuur. Een gesubstitueerde aminogroep op de benzylradicaal onderscheidt de twee antibiotica in hun chemische structuur. Om aminopenicilline te produceren, wordt een aminogroep gesynthetiseerd op de α-positie van benzylpenicilline De extra aminogroep resulteert in een uitgebreid scala aan activiteit en maakt van aminopenicilline een krachtig breed spectrum antibioticum ß-lactams (beta-lactams) zoals aminopenicilline zijn zuurvast en kunnen oraal worden toegediend. echter, de antibioticum is niet resistent tegen ß-lactamasen. ß-lactamasen worden in veel gevallen aangetroffen bacteriën en het werkingsspectrum van aminopenicilline verminderen. ß-lactamaseremmers voorkomen de splitsing van de antibioticum In combinatie met aminopenicilline verhogen ß-lactamaseremmers het werkingsspectrum van het antibioticum. Aminopenicillines omvatten de geneesmiddelen amoxicilline, ampicilline, pivampicilline en bacampicilline. Pivampicilline en bacampicilline worden niet meer voorgeschreven. Amoxicilline en ampicilline zal worden gebruikt om bacteriële ziekten te behandelen.
Farmacologische effecten op het lichaam en organen
Aminopenicilline bindt zich eiwitten door de ß-lactamring. Zoals alle ß-lactam-antibiotica is de ß-lactam-ring het centrum van actie, en aminopenicilline bindt identieke eiwitstructuren als penicilline De groep die bekend staat als penicillinebinding eiwitten omvat het eiwit transpeptidase. Transpeptidase zorgt voor verknoping van glycopeptiden in een bacteriële celwand. Als het enzymen worden geïnactiveerd door ß-lactam antibiotica, de verknoping van glycopeptiden kan niet meer plaatsvinden en de bacteriële celwand wordt instabiel. Naarmate de instabiliteit toeneemt, water stroomt in de bacterie, bouwt een osmotische onbalans op en de bacterie barst. ß-lactam-antibiotica zoals aminopenicilline oefenen hun bacteriedodende werking uit op bacteriën die zich vermenigvuldigen en een celwand vormen. Door de extra aminogroep op de benzylradicaal vangen aminopenicillines meer gramnegatief op bacteriën neem contact penicillines Bovendien zijn aminopenicillines vier tot tien keer krachtiger tegen gramnegatieve bacteriën in vergelijking met penicillines Bacteriële soorten die het doelwit zijn van aminopenicillines omvatten Gram-positieve bacteriën zoals enterokokken, listeria en Streptococcus ontlasting. Salmonella, sigella, Haemophilus influenzae, Escherichia coli, Proteus mirabilis en Helicobacter pylori zijn Gram-negatieve bacteriën die binnen het werkingsspectrum van aminopenicillines vallen. Hoewel het antibioticum effectief is tegen 60% van de Escherichia coli-stammen en de meeste soorten Proteus mirabilis, Haemophilus influenzae stammen vertonen vaak weerstand. Bacteriën die ß-lactamase kunnen produceren, zijn resistent tegen ß-lactam-antibiotica. Het werkingsspectrum van aminopenicillines wordt uitgebreid wanneer een ß-lactamaseremmer zoals tazobactam wordt ook genomen.
Medicinaal gebruik en gebruik voor behandeling en preventie.
Aminopenicillines zijn breedspectrumantibiotica en worden in de praktijk gegeven voor de eerste behandeling van bacteriële infecties. Een breedspectrumantibioticum wordt voorgeschreven voor de eerste behandeling wanneer de veroorzaker onbekend is. Voor een nauwkeurig en effectief gebruik van aminopenicillines is het noodzakelijk om een antibiogram op te stellen en de bacteriestam te identificeren. Aminopenicillines worden voornamelijk gebruikt voor luchtweginfecties, urineweginfecties, sinusitis, otitis media, bacterieel endocarditis, listeriose, epiglottitis, osteomyelitis, hersenvliesontstekingen infecties van de weke delen. Bacterieel endocarditis wordt behandeld als de infectie enterokokken is. Gelijktijdig wordt een aminoglycoside toegediend. Aminopenicillines worden alleen voorgeschreven voor urineweginfecties als Proteus mirabilis, enterokokken of E. coli de infecties veroorzaken. De biobeschikbaarheid van een aminopenicilline hangt af van zijn chemische structuur. de aminopenicilline amoxicilline wordt bij voorkeur oraal toegediend en wordt voor 60 tot 80% enteraal geabsorbeerd. De goede biobeschikbaarheid is gerelateerd aan een hydroxylgroep gesubstitueerd op de fenol ring (in de parapositie). Vanwege de chemische structuurverandering gebruikt amoxicilline de enterische dipeptidetransporter. In tegenstelling tot de aminopenicilline ampicilline wordt oraal, enteraal toegediend absorptie is slechts 30%. 70% van het actieve ingrediënt blijft dus in het darmlumen. Dit leidt tot ongewenste bijwerkingen in het maagdarmkanaal. Bovendien wordt de plasmaspiegel onvoldoende verhoogd. Ampicilline wordt bij voorkeur intraveneus (iv) of intramusculair (im) toegediend vanwege een slechte darmwerking absorptie Aminopenicillines binden zich aan albumine in de menselijke bloedbaan en worden via de nieren uitgescheiden. Studies suggereren dat een minimale hoeveelheid aminopenicillines wordt gemetaboliseerd in de lever (hepatisch).
Risico's en bijwerkingen
Gastro-intestinale bijwerkingen komen vaak voor na orale toediening administratie van aminopenicillines. In aanvulling op diarree, pseudomembraneuze enterocolitis kan gebeuren. Andere bijwerkingen zijn toevallen en sensorische en motorische stoornissen. Deze bijwerkingen treden vaak op na hoge doses antibiotica als gevolg van neurotoxische reacties en tasten de centrale aan zenuwstelsel In geval van infectieuze mononucleosis (Pfeiffer's glandular koorts) Of leukemie gelijktijdig met infectie kan macula-exantheem optreden als gevolg van behandeling met aminopenicilline. Een ernstige bijwerking van penicillinederivaten zoals aminopenicillines is anafylactische shock Contra-indicatie bestaat in nierinsufficiëntie, chronische lymfatische leukemieen penicilline allergie.
