Introductie
De symptomen van Attention Deficit Syndrome zijn variabel en niet altijd duidelijk te onderscheiden. In tegenstelling tot de typische ADHD, vertonen patiënten geen hyperactiviteit of impulsiviteit, maar lijden ze voornamelijk aan psychologische en sociale problemen. Het enige dat ADHD heeft gemeen met de andere vormen van ADHD zijn de aandachts- en concentratiestoornissen.
Deze manifesteren zich echter niet in ADHD door bijzonder opvallend gedrag en worden daarom vaak niet direct opgemerkt. De patiënten zijn vaak dromerig, introvert en worden beschreven als "hypoactief", dwz onderactief. De symptomen zijn complex en veel minder opvallend dan bij andere vormen van ADHD. ADHD wordt daarom niet altijd of vaak pas op volwassen leeftijd vastgesteld.
Symptomen
Kenmerkend voor de ziekte is de aandachtstekortstoornis. Dit is het belangrijkste symptoom van de ziekte en is te wijten aan het beperkte vermogen om met inkomende stimuli om te gaan. Patiënten zijn overweldigd en kunnen het belangrijke niet van het onbelangrijke scheiden, waardoor ze een echte stimulusverzadiging ervaren.
Terwijl bij gezonde mensen de hersenen filtert automatisch onbelangrijke prikkels, mensen met ADHD nemen veel te veel informatie tegelijk op. Dit maakt het moeilijk voor hen om zich te concentreren, ze raken afgeleid, zijn snel afgeleid en hebben problemen met luisteren en het uitvoeren van langere activiteiten. Ze maken onzorgvuldige fouten en hebben moeite om instructies op te volgen.
De patiënten zijn ongeorganiseerd, vergeetachtig en snel overbelast. Ze verliezen vaak pennen, sleutels en dergelijke. De buitensporige eisen die worden veroorzaakt door de hoeveelheid opgenomen prikkels, kunnen bij alle vormen van ADHD voorkomen.
In tegenstelling tot de typische ADHD reageren mensen met ADHD echter niet met externe, maar met innerlijke onrust. Ze zien er nogal stil en dromerig uit, de stemming verandert vaak en zogenaamd zonder reden. Ze presteren minder goed op school en op het werk, hebben problemen met huishoudelijke taken en ook de rest van hun dagelijkse leven is moeilijk.
Ze worden snel moe en chronisch uitgeput. Ook voor hen is het leggen van contacten en het onderhouden van vriendschappen niet eenvoudig. Luisteren naar en reageren op hun tegenhanger wordt bemoeilijkt door hun aandachtstekortstoornis.
Ze kunnen niet adequaat reageren of zichzelf met woorden verdedigen. Patiënten voelen zich daardoor snel verkeerd begrepen en reageren ongepast. Ze zijn snel beledigd en trekken zich graag terug.
Emoties worden versterkt en hun gemoedstoestand verandert in een zeer korte tijd tussen goed humeur en diepe droefheid zonder enige herkenbare trigger. ADHD-patiënten worden daarom niet gekenmerkt door de typische ADHD-kernsymptomen zoals hyperactiviteit en impulsiviteit, maar door hun sociale en psychologische problemen. De symptomen zijn er sindsdien jeugd, maar worden niet altijd opgemerkt.
Daarom wordt ADHD vaak laat of helemaal niet vastgesteld. Het uiterlijk van ADHD is erg wisselend. Of de symptomen worden gezien als een ziekte of alleen als persoonlijkheidskenmerken, hangt af van de ernst ervan.
ADS kan in veel verschillende vormen voorkomen, van de minste beperkingen tot de meest ernstige mentale handicaps. Alleen wanneer patiënten zich significant beperkt voelen door ADHD en er gedurende langere tijd op verschillende gebieden van hun leven aan lijden, hebben de symptomen ook een zogenaamde ziektewaarde, dat wil zeggen dat ze als een ziekte moeten worden beschouwd. In de meeste gevallen zijn de getroffen personen zelf niet eens op de hoogte van hun ziekte.
Als gevolg hiervan schrijven ze mislukkingen en sociale moeilijkheden toe aan hun eigen persoonlijkheid en hebben ze een laag zelfbeeld. Psychische problemen zoals Depressie en Angst stoornissen komen daarom zeer vaak voor bij ADD-patiënten en het is niet ongebruikelijk dat deze bijkomende ziekten pas na behandeling worden gediagnosticeerd. Mislukkingen en slechte prestaties zijn geenszins tekenen van verminderde intelligentie bij ADHD.
Dit is niet beperkt bij ADS-patiënten. In vergelijking met de normale bevolking zijn ze zelfs bijzonder begaafd op creatieve gebieden. De constante verwerking van informatie geeft de betrokken personen een bloeiende verbeeldingskracht.
Als ze over één ding bijzonder enthousiast zijn, kunnen ze heel goed andere negeren en zich volledig concentreren. Als informatie wordt geassocieerd met sterke emoties, wordt deze herkend en opgeslagen als belangrijk in plaats van over het hoofd gezien en vergeten te worden. In het juiste vakgebied kunnen mensen met ADHD dan ook door hun talenten zeer succesvol zijn.
Het herkennen en promoten van deze talenten is een van de hoogste doelen bij de behandeling. Hypoactief beschrijft een subactiviteit. Hoewel hypoactiviteit geen officieel diagnostisch criterium is, beschrijft het het optreden van ADHD vrij duidelijk.
Door het gebrek aan filtering van de binnenkomende prikkels en het verminderde concentratievermogen, worden de getroffenen overbelast. ADS-patiënten zijn meer introvert. Ze sluiten zich af van de buitenwereld en dus ook voor prikkels.
Dit lijkt vaak alsof de getroffen mensen in hun eigen wereld leven. Instructies krijgen ze slechts met moeite door en taken worden zeer langzaam uitgevoerd. Overbelasting en faalangst zorgen er vaak voor dat de getroffenen onaangename of onbekende situaties en taken vermijden.
Ze isoleren zichzelf vaak en blijven passief totdat ze worden gedwongen om te handelen. Maar dan reageren ze overdreven en reageren ze mogelijk agressief. De lijdensdruk veroorzaakt door de hypoactieve vorm van ADHD is bij veel patiënten erg hoog.
Alle artikelen in deze serie:
