Elk jaar komen er in Duitsland meer dan 20,000 nieuwe drugsgebruikers bij; tegelijkertijd stierven 1,272 mensen aan de gevolgen van verdovende middelen in 2017. Wie ooit een harddrug heeft gebruikt, komt er vaak nooit meer vanaf. Maar zelfs met legaal drugs zoals alcohol or nicotineis het aantal verslaafden alarmerend. Hoewel het gebruik ervan niet meteen verslavend is, gaat de weg naar verslaving sneller dan veel mensen denken. Ongeacht het soort medicijn is het volgende van toepassing: drugsverslaving is een ziekte zoals vele andere en kan daarom alleen worden overwonnen met professionele hulp.
Definitie van drugsverslaving
Verslaving wordt bepaald door de wereld Gezondheid Organisatie (WHO) als een "toestand van periodieke of chronische intoxicatie veroorzaakt door herhaald gebruik van een natuurlijke of synthetische drug." Dit bevat:
- Een oncontroleerbare wens om het medicijn in kwestie in te nemen en te verkrijgen.
- Een neiging om de dosis te verhogen
- Psychologische en vaak fysieke afhankelijkheid van het effect van het medicijn
- De schadelijkheid voor het individu of de samenleving
- Het verlies van controle over het eigen gedrag
Drugsverslaving als sociaal fenomeen
De vraag of en waarom iemand verslaafd raakt drugs is moeilijk te beantwoorden. Het drugsprobleem loopt wereldwijd door alle lagen van de bevolking. Drugs omvatten bijvoorbeeld.
- Cannabis
- amfetaminen
- Cocaïne
Evenzo zijn er een breed scala aan redenen waarom mensen drugs gebruiken. Of het nu uit frustratie is, pijn, groepsdruk, verveling, vanwege Depressie of om de prestaties te verbeteren - aangezien elk medicijn een ander effect heeft, zijn er ook de meest uiteenlopende drugsgebruikers. Ze hebben echter allemaal één probleem gemeen: ze zijn min of meer bewust afhankelijk van een stof die hun lichaam en psyche ernstig beschadigt. Om deze afhankelijkheid te overwinnen, is professionele ondersteuning meestal onvermijdelijk.
De wil om te stoppen
De eerste stap om van een drugsverslaving af te komen, is zelfbewustzijn. Zolang een verslaafde zijn ziekte niet als zodanig herkent en besluit deze te bestrijden, kan hij deze niet overwinnen. Dit komt omdat nee therapie, hoe goed ook, kan de kracht van de eigen wil vervangen.
Verschillende vormen van drugscounseling
Er is nu een breed scala aan hulp beschikbaar voor drugsverslaafden en hun families. Van ambulante adviescentra en behandellocaties tot intramurale therapie in ziekenhuizen en klinieken tot zelfhulpgroepen kan elke patiënt individueel worden geholpen, afhankelijk van de ernst van de verslaving en het soort medicijn. Veel kerkelijke of non-profitorganisaties bieden zogenaamde "psychosociale hulpverleningscentra" aan. Wie eerst anoniem telefonisch advies wil krijgen, kan ook contact opnemen met de telefonische hulpdienst of het landelijke verslavings- en drugsmeldpunt 01805 - 31 30 31.
Medicamenteuze behandeling: een begin maken
Het begin van de drug therapie vindt meestal plaats in een adviescentrum. Daar kunnen verslaafden en hun familieleden dat wel praten over hun zorgen en problemen en stel samen met de hulpverlener een passend ontwenningsprogramma op. In sommige gevallen is een poliklinische behandeling al voldoende; in andere gevallen is ziekenhuisopname onvermijdelijk. Begeleid wonen in voorzieningen voor korte of lange termijn is ook mogelijk.
Medicamenteuze counseling met onthoudingstherapie
In ieder geval is het doel van medicamenteuze therapie volledige onthouding van drugs, re-integratie van de verslaafde in de samenleving, het opnieuw leren van alledaagse en sociale structuren en een onafhankelijk, zelfbepaald leven. Om dit te bereiken, richten de meeste vormen van verslavingszorg zich op volledige onthouding. Dit is echter controversieel in de moderne medicamenteuze behandeling - niet alleen vanwege het fysieke pijn die terugtrekking veroorzaakt verslaafden, maar ook vanwege het hoge terugvalpercentage.
Hoog risico op terugval
Omdat de zorg voor verslaafden na behandeling vaak niet toereikend is, valt ongeveer 60 tot 80 procent snel terug in oude gedragspatronen, omringt zich met dezelfde nepvrienden, heeft moeite met het vinden van huisvesting of werk en gaat daarom weer over op drugs.
Laagdrempelige verslavingszorg
Moderne programma's werken op een laagdrempelig niveau, wat betekent dat ze degenen die in therapie zijn niet dwingen volledig te onthouden, maar met straathoekwerkers, vervangende middelenbehandeling, medische ondersteuning, distributie van gratis wegwerpspuiten en counseling proberen ze de leefsituatie van drugsverslaafden te verbeteren en zo de weg vrij te maken voor hen om leiden gezondere, meer zelfverzekerde levens. Op deze manier wordt niet alleen het risico op infectie met 에이즈 or hepatitis verminderd, maar de volksgezondheid en de hygiënesituatie van verslaafden is ook verbeterd. De verslaafden hier moeten hun eigen weg naar een drugsvrij leven vinden, maar de ondersteuning die ze krijgen van de counselingcentra kan cruciale ondersteuning bieden.
