Introductie
Een acute darmobstructie is een noodsituatie. De darmobstructie gaat vaak gepaard met ernstige buikkrampen en braken De getroffenen hebben geen stoelgang of zeer dunne stoelgang.
In veel gevallen is van tevoren al een darmziekte bekend. Deze omvatten tumorziekten, chronische ontstekingsziekten en genetische ziekten Een diagnose is mogelijk met behulp van röntgenfoto's, CT- en MRI-beelden en ultrageluid onderzoeken.
Detectiemethoden
De eerste vermoedelijke diagnose van darmobstructie is in de meeste gevallen een klinische diagnose. Dit betekent dat het algemene beeld van de getroffen persoon een darmobstructie aangeeft. Dit omvat de bijbehorende medische geschiedenis, het ontbreken van of dunne stoelgang en ernstig pijn vergezeld braken.
Aan het begin van het onderzoek kan de dokter luisteren naar de buik met een stethoscoop. Bij een mechanische sluiting is er voor de sluitplaats vaak veel te horen en daarna nauwelijks iets. Bij een verlamde darm zijn er geen spijsverteringsgeluiden.
De eerste technische mogelijkheid om de diagnose te bevestigen is ultrageluid Dit is een snel beschikbare onderzoekstechniek die geen bijwerkingen heeft. De ultrageluid kan zowel de obstructie als de opgehoopte voedselpulp onthullen.
Bij verdere onderzoeken zoals de MRT is een nauwkeuriger beeld mogelijk. Dit is echter vaak niet meer nodig als eerdere beelden de darmobstructie al laten zien. De darmobstructie kan ook zichtbaar zijn op röntgenfoto's.
Naast deze technische mogelijkheden, bloed waarden zijn een indicator. Het echografisch onderzoek is een snel beschikbaar onderzoek zonder bijwerkingen. De onderzoeker brengt gel aan op de buik en drukt de ultrasone sonde op de huid.
Water lijkt zwart op het echobeeld, terwijl lucht eerder wit lijkt. Normaal gesproken is de darm moeilijk te onderzoeken in de echografie omdat deze gevuld is met lucht en op veel plaatsen overlapt. Bij een darmobstructie hoopt zich echter voedselpulp op en zijn de darmlussen duidelijk zichtbaar.
Veel dokterspraktijken hebben een echoapparaat in hun kantoor. De buik Röntgenstraal is een overzicht van alle buikorganen. Dit röntgenstraal wordt gewoonlijk eenmaal liggend en eenmaal staand ingenomen om eventuele veranderingen te detecteren.
Dit onthult overmatig opgeblazen darmlussen. Bovendien kan de patiënt een contrastmiddel krijgen. Hierdoor wordt het contrastmedium op de plaats van vastgehouden afsluiting, waardoor lokalisatie mogelijk is.
Nadelen van röntgenstralen zijn de blootstelling aan straling en mogelijke intolerantie voor het contrastmiddel. Computertomografie werkt precies zoals een Röntgenstraal machine met straling. De afbeeldingen zijn echter veel nauwkeuriger.
Vooral in combinatie met een contrastmiddel kan CT vaak zelfs de exacte oorzaak van de darmobstructie onthullen. Voor het onderzoek wordt de patiënt op een bank gelegd en in een buis gereden, waar hij of zij zo stil mogelijk moet liggen. Computertomografie wordt echter alleen uitgevoerd in acuut verdachte gevallen, omdat de stralingsblootstelling veel hoger is dan bij röntgenstraling.
CT-apparatuur is normaal gesproken alleen beschikbaar in ziekenhuizen en radiologische praktijken. Een magnetische resonantietomografie is een andere technische mogelijkheid om darmobstructie te diagnosticeren. Vooral voor zacht weefsel zoals de darm is MRI zeer geschikt.
Ook hier rijdt de getroffen persoon een buis in en moet hij stil blijven liggen. Een MRI houdt geen blootstelling aan straling in en is daarom zachter voor het lichaam. Vooral bij kinderen heeft dit de voorkeur boven CT om de blootstelling aan straling te verminderen.
Metalen voorwerpen, zoals piercings, moeten vooraf worden verwijderd, aangezien de MRI met magneten werkt. Een MRT is ook alleen beschikbaar in ziekenhuizen en radiologische praktijken. Lees hier meer over onder: MRIThe bloed telling kan op verschillende plaatsen worden gewijzigd, maar hoeft niet altijd opvallend te zijn.
Als ontsteking de oorzaak is van darmobstructie, kunnen sommige ontstekingsparameters, zoals CRP en leukocyten, verhoogd zijn. Dit is vooral te verwachten na een doorbraak met begin buikvliesontsteking. De elektrolyten, dwz het zout evenwicht, kan ook verschuiven doordat de darm niet meer voldoende water kan opnemen en elektrolyten. Vaak de bloed test dient ook om andere ziekten uit te sluiten.
Alle artikelen in deze serie:
