Ziekten van het vestibulaire orgaan
De ziekte van Menière of de ziekte van Menière is een ziekte van het binnenoor, die zich manifesteert door de drie kenmerkende symptomen van duizeligheid aanvallen, oorsuizen en gehoorverlies. De duizeligheidsaanvallen beginnen meestal plotseling en onvoorspelbaar en kunnen van enkele minuten tot zelfs uren duren. Bij de getroffenen lijkt alles te veranderen en hebben ze er last van misselijkheid en braken.
De oorschelp (tinnitus) is gepaard met een gehoorverlies aan de aangedane zijde. De symptomen zijn meestal alleen merkbaar in één oor. De aanvallen van de Ménière vinden met tussenpozen plaats en worden met onregelmatige tussenpozen herhaald.
Het meest getroffen zijn mensen tussen de 40 en 60 jaar. De oorzaak van deze ziekte is een zogenaamde "endolymfatische hydrops". Als gevolg van een verschuiving in minerale zouten (elektrolyten), een toename van het volume van de endolymfe in het binnenoor optreedt, die daardoor wordt uitgerekt en de druk verhoogt, waardoor valse sensorische indrukken worden gedetecteerd.
Wat deze toename van vocht veroorzaakt, is nog niet opgehelderd. Dit bemoeilijkt ook de therapie van de ziekte van Menière. Alleen de symptomen kunnen worden behandeld.
Enerzijds medicijnen tegen duizeligheid (antivertiginosa) en misselijkheid (anti-emetica) hulp bij acute aanvallen. Tegelijkertijd verlichten deze medicijnen de kracht van een aanval. Een alternatief zijn geneesmiddelen zoals betahistine voor preventie (profylaxe), die verondersteld worden het aantal aanvallen te verminderen.
Positionele duizeligheid, medisch ook bekend als benigne paroxismale positieduizeligheid (BPLS - benigne, aanval-achtige positieduizeligheid), is een duizeligheid die optreedt tijdens bepaalde bewegingen of veranderingen in de lichaamshouding. Positionele duizeligheid is in principe een ongevaarlijke ziekte, maar is meestal erg onaangenaam voor de getroffenen. Ze praten vaak over de "carrousel in de hoofd'.
De plotselinge aanval van duizeligheid treedt vaak op tijdens snelle veranderingen in hoofd houding, zoals bij het opstaan vanuit een liggende positie, snel voorover buigen of ronddraaien in bed, en duurt meestal maar een paar seconden. De achtergrond van deze duizelige spreuken zijn kleine, losse oorstenen (otolieten) in het binnenoor. Wanneer de hoofd wordt bewogen, veroorzaken ze een soort zuigkracht in de endolymfevloeistof en veinzen ze een sterke versnelling naar de hersenen.
De sensorische cellen van het oog leveren daarentegen een stilstaand, niet-bewegend beeld. Deze tegenstrijdige informatie triggert een duizeligheid bij de getroffen persoon. Therapeutisch gezien kan een KNO-arts speciale positioneringsmanoeuvres op de patiënt uitvoeren, zodat de kleine oorstenen de bogen verlaten en tot rust komen waar ze niet langer duizeligheid veroorzaken.
Alle artikelen in deze serie:
