Eetstoornissen zijn geen voedingsprobleem, maar een ongeordende benadering van voedsel. Ze variëren van het willekeurig, dwangmatig vullen van grote hoeveelheden voedsel tot het weigeren om überhaupt te eten. Eetstoornissen komen overeen met pathologisch gedrag als het gaat om voedselopname. Dit gedrag is een vermijdingsgedrag, een reactie op onbevredigende leefomstandigheden, ontsnapping, hulpeloosheid, weigering en stil protest, maar tegelijkertijd berusting en aanpassing.
Eetstoornissen nemen toe
Mensen met een eetstoornis zijn vaak onderhevig aan enorm lijden. Dit wordt door de omgeving vaak niet waargenomen en ook niet serieus genomen. Ongeveer 85 procent van de getroffenen zijn vrouwen. Ook mannen en jonge meisjes hebben er steeds meer last van. Vakliteratuur wijst steeds meer op een verband tussen zwaarlijvigheid en eetstoornissen, vooral ‘terughoudend eten’ en ‘eetaanvallen’.
Beperkt eten
"Beperkt eten" beschrijft een aanhoudende, opzettelijke beperking van de voedselinname met het oog op gewichtsverlies of controle. Het kan zich uiten in herhaalde afslankdiëten of aanhoudende honger. Dit gedrag kenmerkt veel normale en te zwaar mensen en is een wijdverbreid onderdeel geworden van het dagelijkse leven van veel mensen. Sommige auteurs spreken zelfs van een 'collectief dieetgedrag'. De redenen voor terughoudend eten zijn legio. Attitudes en waarden spelen een grote rol. Maar studieresultaten tonen aan dat ingetogen eters over het algemeen niet minder wegen dan mensen met normaal eetgedrag. Ze hebben ook vaker last van eetaanvallen. Voedingspsychologen geloven steeds meer dat terughoudend eten leidt tot het afleren van normale verzadigingsregulatie en dus ook het ontstaan en in stand houden van pathologische eetpatronen kan bevorderen, (anorexiaeetaanvallen en eetaanvallen). Het is duidelijk dat niet iedereen die een dieet volgt, anorexia, eetbui of eetbui wordt, maar de wortels van dit onaangepaste gedrag liggen vaak in het volgen van een dieet.
Anorexia nervosa.
Het centrale kenmerk van anorexia nervosa is extreem terughoudend eten. Lijders consumeren er maar heel weinig calorieën ze beperken zich tot kleine hoeveelheden ‘toegestaan’ en ‘goed’ voedsel. Bovendien proberen velen hun gewicht te bereiken of te behouden door overmatige fysieke activiteit, braken, of het nemen van eetlustremmers, laxeermiddelenof uitdroging tablets Extreem vertraagd eten leidt tot ernstig gewichtsverlies. Ondanks dat het duidelijk is ondergewicht (aan anderen), voelen anorexia te dik aan. Als gevolg van ondervoeding en gewichtsverlies, er is een daling van het metabolisme, de hartslag, bloed druk en lichaamstemperatuur, psychische en hormonale stoornissen (met amenorroe als gevolg), mineraaltekort, hartritmestoornissen en problemen met de spijsvertering. Anorexia is een zeer ernstige voorwaarde Tien procent van alle anorexia sterft aan hun ziekte. Anorexia komt veel vaker voor in geïndustrialiseerde landen met een overvloed aan voedsel dan in arme landen. Het treft vooral meisjes en jonge vrouwen, met een geschatte prevalentie van 0.1 tot 1 procent. Volgens schattingen loopt een op de zeven adolescenten risico op anorexia.
Eetbuistoornis (boulimie).
Dit klinische beeld wordt gekenmerkt door herhaalde episodes van eetaanvallen of onbedwingbare trek. De frequentie van deze eetbuien, waarbij grote hoeveelheden voedsel met een hoge energie-inhoud worden geconsumeerd, varieert van één keer per week tot meerdere keren per dag. Naast oncontroleerbare episodische aanvallen wordt het eetgedrag van boulimics gekenmerkt door zeer ingetogen eetpatronen, regelmatige opzettelijke braken na een eetaanval en een pathologische angst om dik te zijn. Gelijkwaardig aan anorexia nervosa, sommige patiënten oefenen buitensporig uit en nemen laxeermiddelen en dehydrators om hun gewicht te behouden. Bulimics zijn vaak normaal of zelfs te zwaar en dus niet lang opvallen in hun omgeving. In tegenstelling tot anorexia is er meestal enorm veel leed. Fysieke gevolgen van boulimie worden voornamelijk veroorzaakt door herhaaldelijk braken:
- Ontsteking van de slokdarm en speekselklieren, vanwege het corrosieve effect van maag zuur.
- Mineraaltekort (elektrolytgebrek) als gevolg van verhoogd verlies via de uitscheiding van maagsap.
- Tandschade veroorzaakt door de zuurgraad in de mondholte
- Maagzweren veroorzaakt door overmatig gebruik van de maag
- Hartritmestoornissen als gevolg van geleidingsstoornissen, die worden veroorzaakt door een verschuiving in de elektrolytenbalans
Boulimia treft ook voornamelijk vrouwen. De frequentie is moeilijk te bepalen. Waarschijnlijk is het aantal niet-gemelde gevallen erg hoog. Afhankelijk van het onderzoek worden cijfers tussen de 1 en 8 procent genoemd.
Eetbuistoornis, eetaanvallen.
Vreetbui syndroom is relatief laat met het invoeren van medische terminologie als pathologisch. In deze eetstoornis, gelijkwaardig aan boulimia, enorme hoeveelheden calorieën worden onmiddellijk geconsumeerd, maar zonder dit voedsel uit te braken. Uit angst om aan te komen of uit schuldgevoel, een strikte dieet wordt na zo'n eetaanval gehandhaafd totdat het controlemechanisme weer kapot gaat en er een nieuwe aanval plaatsvindt. De getroffenen zitten gevangen in een vicieuze cirkel van eten en verhongeren. Omdat een eetaanval niet zo drastisch wordt tegengegaan als in boulimia, zwaarlijvigheid vaak resultaten. Volgens Amerikaanse statistieken, 30 procent van te zwaar mensen hebben dit eetstoornis.
