Wat moet ik eten bij buikgriep?
Bij gastro-enteritis is het slijmvlies van het maagdarmkanaal beschadigd en heeft het enige tijd nodig om te regenereren. Daarom moeten grote, zware maaltijden en een hoge vleesconsumptie worden vermeden. Aan de andere kant moet men ook niet helemaal stoppen met eten, omdat het slijmvlies anders meer tijd nodig zou hebben om te wennen aan normaal voedsel en de diarree zou langer duren.
Om deze reden moet men beginnen met het eten van licht en zacht voedsel. Hiervoor zijn bijvoorbeeld beschuit of zacht brood geschikt. Bovendien verliest het lichaam bij gastro-enteritis veel zouten en vocht.
Deze dienen in evenwicht te zijn met het eten. Zoute, lichte gerechten zoals bouillons of noedelsoepen zijn hiervoor het meest geschikt. Andere belangrijke stoffen zoals kalium gaan ook verloren aan het lichaam bij diarree. Dit kan worden gecompenseerd door bananen, die ook een opvullend effect hebben.
Daarnaast is het belangrijk om veel te drinken. Koffie moet hier worden vermeden, omdat het de slijmvliezen verder kan irriteren. Water of kruidenthee is beter.
Wat zijn de risico's van gastro-enteritis tijdens de zwangerschap?
Er zijn enkele risico's voor het kind in geval van ernstig maag griep gedurende zwangerschap. Allereerst moet worden verduidelijkt of het echt een gastro-enteritis is of ongeveer normaal problemen met de spijsvertering optreden tijdens zwangerschap. Zeker in de eerste maanden braken is een veel voorkomend symptoom bij zwangerschap.
Veranderingen in de stoelgang komen ook vaak voor tijdens de zwangerschap. Als diarree of braken blijft lang bestaan of is zeer uitgesproken, de arts moet worden geraadpleegd. Het risico bestaat dat er te veel vocht en te veel zouten verloren gaan.
Als ze niet in evenwicht zijn met voedsel, kunnen de moeder en ook het kind uitgedroogd raken. Daarnaast kan het verlies van mineralen leiden tot hartritmestoornissenbijvoorbeeld, wat gevaarlijk is voor zowel moeder als kind. Mineralen zijn ook belangrijk voor de ontwikkeling en groei van het kind. Een langdurig tekort kan bijvoorbeeld leiden tot zenuw-, bot- of spierschade. Om de verliezen te compenseren, kan de moeder een infuus krijgen of, in het geval van zeer ernstige diarree, haar arts medicijnen laten voorschrijven.
