De volgende zijn de belangrijkste gevolgen die oxidatief spanning kan bijdragen aan.
Schade door oxidatieve stress door vrije radicalen
- Eiwitoxidatie van eiwitten
- Vetzuren; lipiden waaruit celmembranen en andere organellen zoals mitochondria (krachtcentrales van cellen) en lysosomen worden gebouwd Lipideperoxidatie.
- koolhydraten
- Collageen
- Elastine
- Mucopolysacchariden
Verder reageren de vrije radicalen ook met de celkern en de genetische informatie (DNA). Het resultaat van deze oxidatieve DNA-schade zijn bijvoorbeeld puntmutaties die veranderingen in de genetische informatie zijn en enzymstoornissen die leiden tot significante verstoring van cellulaire functies en dus metabolische processen. ROS-gerelateerde mutaties nemen ook toe met de leeftijd. Dit heeft vooral invloed op de mitochondria.
Oxidatieve stress door vrije radicalen verhoogt het risico op talrijke ziekten
- Atherosclerose
- Kanker
- Reumatische aandoeningen
- Coronaire hartziekte
- Myocardinfarct (hart- aanval), apoplexie (beroerte).
- Ontsteking en aandoeningen van het immuunsysteem
- Cataract (staar)
- Diabetes mellitus gevolgen zoals diabetische polyneuropathie, diabetische nefropathie.
- Neurodegeneratieve ziekten Ziekte van Alzheimer, Parkinson.
- Parodontitis
- auto-immuunziekten
- Verouderingsprocessen
Vrije radicalen zijn echter niet alleen schadelijke stofwisselingsproducten. Ze hebben ook hun goede kanten: ze dienen bijvoorbeeld de immuunafweer, omdat granulocyten (wit bloed cellen) en macrofagen (fagocyten) profiteren van de werking van vrije radicalen door ze te vernietigen bacteriën met hun hulp. Vrije radicalen spelen waarschijnlijk een andere belangrijke rol bij apoptose, geprogrammeerde celdood, die belangrijk is voor de onderdrukking van het lichaam kanker.
