Introductie
Vooral mensen die actief zijn in het sporten en hoge hakken dragen, lopen het risico hun blessures op te lopen enkel gewricht. Het kan heel snel gebeuren - een hobbel op het voetbalveld of de lopend spoor, met uitzicht op een stoeprand, en dan draai je je voet. Vanwege de anatomie van het bewegingsapparaat is dit in de meeste gevallen een zogenaamd supinatie trauma.
Dit betekent dat de voet over de buitenkant buigt. Pijn, zwelling en zelfs de blauwe verkleuring van de voet kan het gevolg zijn. Vaak kan de aangedane extremiteit niet lang of alleen onder gewicht dragen pijn Om de duur van de bewegingsbeperkingen niet te verlengen, moet een passende behandeling worden gezocht. In het geval van ernstige pijnverkeerde plaatsing, ernstige zwelling en als de symptomen aanhouden, moet een arts worden geraadpleegd om de gevolgen van verwonding die behandeling vereist uit te sluiten.
Symptomen
Supinatie trauma, dwz het naar buiten buigen van de voet, kan leiden tot verwondingen aan het ligamenteuze apparaat en de botten Hoewel de meeste incidenten zonder gevolgen blijven, hoewel pijnlijk, moet schade vroegtijdig worden opgespoord en behandeld. Direct na de blessure overheerst de pijn die vooral optreedt tijdens beweging of onder stress.
Als op dit moment al misvormingen of instabiliteit optreden, moet onmiddellijk een arts worden geraadpleegd of moet de hulpdiensten worden gewaarschuwd om voorzichtig vervoer naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis te garanderen. Minuten tot uren na het bukken kan de voet opgezwollen raken, wat meestal erg zorgwekkend is voor de getroffenen. Net als de blauwe verkleuring van de voet als gevolg van bloedingen in omliggend weefsel, hoeft dit niet noodzakelijkerwijs op ernstige gevolgen van letsel te wijzen, maar moet het bij ernstige symptomen door een arts worden opgehelderd.
Zwelling, die het gevolg is van een instroom van vocht in het weefsel, kan in principe in hoge mate aannemen, zodat het in sommige gevallen niet meer mogelijk is dat de gewonde zijn gebruikelijke schoenen draagt. De ernst van het letsel kan worden onderverdeeld in drie graden, waarvan de eerste wordt gekenmerkt door lichte zwelling en lichte pijn of door kleine bewegingsbeperkingen. De tweede graad wordt gekenmerkt door aanzienlijke pijn en lichte instabiliteit, terwijl de derde graad wordt gekenmerkt door hevige pijn, ernstige bewegingsbeperkingen en grote instabiliteit.
In de eerste graad kan worden geprobeerd zelfbehandeling te geven, in de tweede en derde graad moet medisch advies worden ingewonnen. Als de voet naar buiten is gebogen, kunnen een of alle drie de buitenste ligamenten scheuren. Naast het ligamenteuze apparaat, het omliggende weefsel en bloed schepen worden ook uitgerekt.
De gewonde voet kan opzwellen als gevolg van de instroom van vocht in het weefsel en bloeding. Een blessure aan de lagere been met verzakking van de blauwe plek in de richting van de voet kan een simuleren enkel gezamenlijke betrokkenheid. Als een arts wordt geraadpleegd, zal hij of zij de integriteit van het ligamenteuze apparaat testen door middel van zogenaamde stresstesten.
Daarbij beweegt hij het geblesseerde gewricht in bepaalde vrijheidsgraden en let hij op de pijninformatie die zijn patiënt geeft. Bovendien kan drukpijn op bepaalde punten informatie geven over de aard van het letsel. Om een gescheurde uitwendige ligament te diagnosticeren, zal de arts ook de taluskanteling en de talusvoortgang controleren.
Bij taluskanteling wordt de voet lateraal naar binnen gekanteld in de enkel vork, terwijl in het geval van talus vooruitgang de enkelgewricht wordt in een rechte hoek naar voren bewogen. Een taluskanteling van meer dan acht graden en een talusvooruitgang van meer dan acht millimeter duiden op een gescheurde buitenste ligament. Beeldvormende technieken worden gebruikt om de eerder gestelde vermoedelijke diagnose te bevestigen.
In de regel zijn conventionele röntgenfoto's hiervoor voldoende. Het betreffende letsel kan duidelijker zichtbaar worden gemaakt in zogenaamde vastgehouden beelden. Voor dit doel wordt het aangetaste lidmaat geklemd in een apparaat dat het gewricht in een bepaalde positie fixeert met een vooraf gedefinieerde krachtuitoefening. Als de ligamentstructuren gewond zijn, kunnen openingen tussen botstructuren onnatuurlijk groter worden, wat zou worden voorkomen door intacte ligamenten. In uitzonderlijke gevallen worden CT- of MRT-opnamen van de voet gemaakt om de diagnose te bevestigen. Vanwege de hogere stralingsblootstelling bij computertomografie en de hoge kosten die gemoeid zijn met MRI-onderzoeken, zijn conventionele röntgenfoto's nog steeds de voorkeursmethode.
