Transcutaan nervus vagus stimulatie (t-VNS) wordt gebruikt om geneesmiddelresistent te behandelen epilepsie en Depressie Het omvat het activeren van een tak van de nervus vagus door de huid in het oorschelpgebied met elektrische impulsen, zonder dat een operatie nodig is.
Wat is transcutane nervus vagus stimulatie?
Transcutaan nervus vagus stimulatie is een alternatief voor conventionele VNS waarbij een operatie in de borst Oppervlakte. Het omvat de implantatie van een gangmaker-achtig stimulatie-apparaat dat via een elektrode verbinding maakt met de nervus vagus. Het stimulatie-apparaat is met een dunne kabel verbonden met de oorelektrode. Het zendt periodiek elektrische impulsen naar de hersenen, dat vervolgens anticonvulsieve en vrijgeeft antidepressivum agenten. De apparaatsignalen worden meestal elke vijf minuten gedurende 30 seconden uitgezonden. Wanneer de gangmaker de batterij van het apparaat leeg is, moet deze worden vervangen tijdens een herhaalde neurochirurgische procedure. Deze methode heeft de frequentie van epileptische aanvallen met driekwart verminderd in meer dan twee jaar gebruik. Bijwerkingen zoals hoesten, heesheid en stemstoornissen (dysfonie) komen voor. Ze zijn merkbaar wanneer het apparaat werkt, maar verdwijnen na verloop van tijd. De niet onbelangrijke bijwerkingen zijn te wijten aan de prikkels waartoe de efferente zenuwvezels leiden naar de interne organen zijn ontdekt. Diverse onderzoeken hebben aangetoond dat patiënten transcutane VNS goed verdragen, dat het relatief soepel in hun dagelijks leven past en dat het bijdraagt aan een verbeterde algemene leefsituatie. Het heeft echter nog niet de therapeutische effectiviteit van invasieve VNS bereikt. Voor gebruik kan t-VNS worden gebruikt voor alle vormen en ernst van de te behandelen stoornissen.
Functie, effect en doelen
De nervus vagus is een van de twaalf schedel zenuwen en rijdt interne organen zoals hart- en longen, evenals de spijsverteringskanaal Het heeft een uitzonderlijk groot distributie gebied in het menselijk lichaam, waaraan het uiteindelijk zijn naam te danken heeft. Het Latijnse woord vagari betekent zwerven in het Duits. Het impulsgevende apparaat voor de nervus vagus is ongeveer zo groot als een smartphone. Via een speciale oorelektrode die als een kleine koptelefoon wordt gedragen, worden elektrische prikkels door de huid naar de ramus auricularis nervi vagi (nervus vagus tak RANV). Deze tak kan de nervus vagus prikkelen en zo signalen overbrengen via de hersenstam naar de bovenste delen van de hersenen, waarvan wordt gedacht dat ze een epileptische vermindering hebben. Een test toonde aan dat ongeveer 23 van de 100 epilepsie patiënten kregen op deze manier minder aanvallen. Bij individuele proefpersonen verdwenen de epileptische aanvallen zelfs volledig. Elke patiënt kan een dergelijk apparaat gebruiken om de therapie zichzelf een keer per dag op elke locatie. De sterkte van de elektrische stimulatie kan worden geregeld. Gewoonlijk wordt een licht tintelend of pulserend gevoel gevoeld op de plaats van aanbrenging van het apparaat. Ook met deze techniek zijn opmerkelijke successen geboekt tegen ernstig migraine aanvallen. Eerste praktische studies wijzen ook op genezingspotentieel voor Angst stoornissen, Alzheimer ziekte en eenzijdig hoofdpijn Bij een andere methode van niet-invasieve transcutane nervus vagus stimulatie, wordt een elektrisch veld tot stand gebracht op het niveau van de halsslagader Door een apparaat ter grootte van een hand toe te passen, kan de nervus vagus gedurende twee minuten worden gestimuleerd. Deze methode is in Europa al toegestaan voor de behandeling van Angst stoornissen, Depressie, epilepsie en primair hoofdpijn Test experimenten met functioneel MRI hebben geleid tot het bewijs dat door middel van transcutane nervus vagus stimulatie precies die hersenen gebieden worden aangepakt zoals bij een chirurgische ingreep. Beide methoden werken op een specifieke zenuwbundel in de hersenstam dat een essentiële rol speelt bij de ontwikkeling en frequentie van epileptische aanvallen. Ongeveer een derde van alle epilepsiepatiënten ervaart geen enkele verbetering in hun voorwaarde wanneer anticonvulsieve (convulsieve) medicatie wordt gegeven. Deze situatie is de afgelopen jaren niet significant veranderd, ondanks meerdere veranderingen in agenten en onderzoek. Voor farmacoresistente patiënten worden stimulerende ingrepen daarom steeds belangrijker, omdat de risico's ervan zeer laag worden geacht, zeker in vergelijking met chirurgische ingrepen waarbij een deel van het hersenweefsel wordt verwijderd om de epileptische aanvallen te verzachten. Het implanteren van elektroden in de hersenen is ook een relatief risicovolle procedure.
Risico's, bijwerkingen en gevaren
In tegenstelling tot invasieve, transcutane nervus vagus stimulatie brengt geen ongewenste irritatie van zenuwvezels met zich mee. Zo kunnen bijwerkingen zoals heesheid of tijdelijke kortademigheid worden ook geëlimineerd. Alleen tijdens stimulatie kan een jeuk of licht zijn pijn komen voor in het gebied van de oorschelp, maar dit kan worden geminimaliseerd of volledig worden geëlimineerd door de intensiteit van de elektrische stimulatie te verminderen. Als de stimulatie-intensiteit van zijn apparaat optimaal is ingesteld, voelt de patiënt hooguit een licht tintelend gevoel in het oor. De verstandige dagelijkse werkdruk voor het stimuleren van de nervus vagus is vier uur, die ook over de dag kan worden uitgesmeerd. De sterkte van de elektrische prikkels kan op elk moment door de eigenaar van het stimulatie-apparaat worden gewijzigd, zodat het altijd het beste past bij zijn eigen gevoel van welzijn. Van het display van het apparaat ontvangt de patiënt regelmatig alle belangrijke informatie over de effectiviteit en duur van de therapie maatregelen Alle gegevens worden continu in het apparaat opgeslagen zodat de behandelende arts het verloop daarvan kan volgen therapie op elk moment en effectief beïnvloeden. Het stopzetten van de maatregel is op elk moment mogelijk. Zelfs bij kinderen die aan epileptische aanvallen lijden, kan de t-VNS-behandeling in combinatie met medicatie worden uitgevoerd.
