Therapie van een gescheurde binnenband in de knie

Introductie

De therapie van een gescheurde binnenband in de knie kan conservatief of chirurgisch worden uitgevoerd, afhankelijk van de ernst van het letsel. De keuze van de therapie hangt voornamelijk af van de mate waarin de scheur in het binnenband wordt veroorzaakt door de breuk en de mate van instabiliteit.

Werking

De indicatie voor een operatie als therapie voor een gescheurde binnenband in de knie is veel zeldzamer dan conservatieve behandeling in de vorm van immobilisatie, rust en fysiotherapie. Desalniettemin zijn er redenen die een chirurgische behandeling van een gescheurde binnenband noodzakelijk maken. Een belangrijke indicatie voor de operatie is een uitgesproken ontvouwing.

Dit wordt gecontroleerd door de knie 30 ° te buigen en deze bloot te stellen aan valgusbelasting (laterale buigbeweging van het onderbeen). been aan de dij). Als tegelijkertijd een enorme instabiliteit aanwezig is, is een operatie onvermijdelijk. Andere criteria die in het voordeel van een operatie spreken, zijn het feit van een volledige breuk van het binnenband, de betrokkenheid van andere structuren en de leeftijd.

Als het binnenband volledig is gescheurd, is het een ernstiger laesie dan wanneer het slechts gedeeltelijk gescheurd of gescheurd is. Bovendien vereist het letsel een operatie als er sprake is van botaandoeningen. In dit geval reconstructie van de benige delen van de breuk moet intraoperatief worden uitgevoerd om de anatomisch correcte positie te herstellen.

Hiervoor zijn verschillende osteosyntheseprocedures beschikbaar, zoals het gebruik van schroeven om een ​​afgebroken botfragment opnieuw te fixeren. Het leeftijdsaspect is belangrijk omdat jongere patiënten vaker worden geopereerd dan oudere patiënten. Hoewel er geen limiet is aan de leeftijd waarop de operatie niet meer mag worden uitgevoerd, worden patiënten ouder dan 50 jaar minder vaak geopereerd dan jongere patiënten.

In het algemeen is een individuele verduidelijking echter aan te raden, aangezien dit afhangt van de mate waarin het gewricht op dat moment belast is / was en hoe lang het zal worden blootgesteld aan stress. Jongere patiënten belasten hun knie meer gewrichten en dus de collaterale ligamenten als gevolg van sportactiviteiten dan oudere patiënten. Bovendien hebben jonge patiënten een hogere levensverwachting, wat gepaard gaat met een langere periode van belasting van de binnenste ligamenten.

Nadat de beslissing voor een operatie is genomen, wordt het binnenste ligament behandeld met een minimaal invasieve procedure. De voorwaarde om de arthroscopische procedure te kunnen uitvoeren (artroscopie = gewricht endoscopie) is dat het gebied nabij de breuk van het binnenband gezwollen is en er geen significante bewegingsbeperkingen meer zijn. Dit betekent dat een operatie niet altijd direct na een breuk van de binnenband kan worden uitgevoerd.

In de tussentijd, de gescheurde ligament moet worden behandeld door immobilisatie en zachte behandeling met fysiotherapie die genezing kan bevorderen. In het geval van vers gescheurde ligamenten wordt het ligament intraoperatief gerepareerd of opnieuw gefixeerd. Ofwel worden de twee uiteinden van het binnenste ligament weer aan elkaar gehecht of wordt de uitgescheurde bevestiging - of de oorspronkelijke plaats van het ligament - weer aan het bot vastgemaakt.

Oudere gescheurde binnenbanden worden daarentegen behandeld met een vervangend ligament. Er zijn hier twee opties, ofwel de transplantatie kan worden gemaakt van het eigen lichaam van de patiënt of van een vreemd materiaal. In het verleden heeft de eerste bewezen een betere optie te zijn in termen van genezing en prognose.

Een laatste typische indicatie voor de chirurgische behandeling van een ruptuur van de binnenband is het zogenaamde "Unhappy Triad" klinische beeld. Dit omvat gelijktijdig letsel aan de drie structuren: binnenband, binnenste meniscus en anterieur kruisband. In dit geval moeten naast het gescheurde binnenband natuurlijk ook de andere twee structuren operatief worden behandeld.

Een ruptuur van de binnenband wordt alleen geopereerd als de beschadiging van de band complex is en er bijvoorbeeld een stukje bot is weggescheurd. In dit geval is conservatieve (dwz niet-chirurgische) therapie niet mogelijk en is een operatie de enige manier om genezing of voldoende stabilisatie van de knie te bereiken. Een voordeel van een operatie op de kniegewricht is natuurlijk dat een directe refixatie van het ligament op de knie kan worden uitgevoerd, waardoor het letsel wordt gecorrigeerd.

Hierdoor is de kans groter dat de stabiliteit van de knie wordt hersteld. Daarnaast, pijn minder kans hebben om chronisch (permanent) te worden na een operatie. Elke operatie brengt het risico op complicaties met zich mee, dit omvat bijvoorbeeld de mogelijkheid van letsel aan structuren zoals zenuwen or bloed schepen tijdens de operatie.

Een andere complicatie is een ontsteking van de kniegewricht, waarvoor dan een langere behandelingsperiode nodig is. Ook de tijd tot de kniegewricht volledig geladen is niet per se korter dan bij conservatieve therapie. Om deze reden is een operatie voor een gescheurde ligament mag alleen worden uitgevoerd als de vooruitzichten op herstel met conservatieve therapie niet veelbelovend zijn.