Therapie | Ringel rubella bij volwassenen

Therapie

Een specifieke therapie van rodehond is alleen nodig in uitzonderlijke gevallen, voor mensen met een verzwakt immuunsysteem en voor zwangere vrouwen. Normaal gesproken kan het lichaam alleen de infectie aan. Een symptomatische therapie kan altijd worden uitgevoerd, dus antipyretische medicijnen zoals ibuprofen or paracetamol kunnen worden ingenomen, maar de bijsluiter moet altijd in de gaten worden gehouden en mogelijke bijwerkingen, enz.

moet overwogen worden. Bij keelpijn kunnen keelpastilles worden gezogen, anders is het belangrijk ervoor te zorgen dat u voldoende drinkt en vooral als u erg moe bent, moeten geïnfecteerde personen het hun lichaam rustig aan doen. Als zwangere vrouwen besmet zijn, is vaak een meer ingrijpende therapie aangewezen.

Een aftreksel van antilichamen kan voorkomen dat de infectie zich verspreidt naar het ongeboren kind. Als het ongeboren kind al besmet is, a bloed uitwisseling voor het kind kan worden overwogen, waarbij het kind in de baarmoeder blijft (intra-uterien bloedtransfusie​ Mensen met een ernstig verzwakte immuunsysteem of rood bloed celziekten (erytrocyten; zoals thalassemie, sferocytose, sikkelcel bloedarmoede) kan ernstige bloedarmoede (aplastische crisis) krijgen. Ook hier een bloed transfusie en het toedienen van antilichamen moet overwogen worden.

Ringel rubella tijdens de zwangerschap

A rodehond infectie tijdens zwangerschap wordt als gevaarlijk beschouwd. Als de moeder besmet is, passeert het virus de barrière van de placenta (placenta) in een derde van de gevallen en infecteert de foetus (diaplacentale transmissie). Omdat de infectie bij de moeder meestal zonder symptomen verloopt, is tijdige detectie niet altijd mogelijk.

Een arts moet worden geraadpleegd als rodehond wordt vermoed of als contact met besmette personen wordt vermoed. Bij het ongeboren kind valt het virus de hematopoëtische cellen aan, wat leidt tot ernstige bloedarmoede bij de foetus. Dit kan op zijn beurt leiden tot de zogenaamde Foetale hydrops, een enorme ophoping van vloeistoffen in verschillende lichaamsopeningen van de foetus (inclusief de hartzakje, long en buikvlies) die op hun beurt de foetus om te sterven en miskraam optreden.

De kans hierop is vooral hoog in het 1e trimester. Hoe geavanceerder de zwangerschap is, hoe lager het risico op ernstige gevolgen. In het 3e trimenon is het kind meestal slechts tijdelijk bloedarm, zonder blijvende schade. Desalniettemin dient een arts te worden geraadpleegd.