Spierontsteking aan de elleboog | Spierontsteking

Spierontsteking aan de elleboog

Een vorm van spierontsteking is de zogenaamde "myositis ossificans ”. Dit is een vorm van myositis ossificans, een vorm van spierontsteking waarbij letsel ontstaat bij ongevallen, met als gevolg ossificatie weefsel op de verkeerde plaatsen. Dit kan erfelijk zijn, met progressief ossificatie of bindweefsel, of als gevolg van verwondingen of operaties.

Met name in het ellebooggewricht, ossificerend spierontsteking komt zelden voor met verwondingen, waaronder een operatie. Onder bepaalde omstandigheden kan het ossificatie kan zich verspreiden over de spieren van de bovenarm. Onmiddellijke therapie, soms inclusief operaties, moet onmiddellijk worden gestart om het proces te stoppen.

Blijvende schade en aantasting van de gewrichtsfunctie is een mogelijk gevolg. Het gewricht wordt dan door de toenemende botstructuren steeds stijver en onbeweeglijker. myositis is vaak merkbaar wanneer, na een blessure en behandeling, ernstig is pijn treedt nog steeds op na een paar dagen of weken. Op radiologische beelden kan botvorming helaas alleen worden gedetecteerd als deze al lang actief is.

Spierontsteking van het scheenbeen

Net als bij de kuitspieren kan myositis zich ook verspreiden naar de spieren rond het scheenbeen. Beperkte beweging, spierzwakte en pijn zijn het resultaat. Een direct pijn in het scheenbeen is vrij zeldzaam. De pijn wordt alleen gevoeld wanneer lokale druk wordt uitgeoefend op het getroffen gebied of wanneer het lager is been spieren worden bewogen. Bescherming wordt dan aangegeven.

Behandeling van spierontsteking

Als u aanhoudende spierzwakte en ernstige pijn voelt, dient u een arts te raadplegen. Aangezien spierontsteking een vrij zeldzame ziekte is in onze streken, is het niet altijd gemakkelijk om een ​​duidelijke diagnose te stellen. Als er echter een vermoeden van een ontsteking is en dit wordt bevestigd, bijvoorbeeld door een weefselmonster, moet de therapie onmiddellijk worden gestart om het ontstekingsproces te stoppen, anders kan een chronische, pijnlijke ontsteking optreden, die op de lange termijn leidt tot een ernstige vermindering van spiermassa.

Onmiddellijke bescherming is belangrijk voor het getroffen spiergebied. De dokter zal het voorschrijven cortisone preparaten als medicatie. Deze treden in werking na een paar dagen tot weken; bij sommige patiënten kan het tot 6 weken duren voordat verbetering optreedt.

De therapie wordt gecontroleerd door constant bloed controleert tot de ontstekingswaarden en de spierspecifieke enzymen in het bloed weer normaal. In ernstige gevallen, waarbij zelfs cortisone voorbereidingen helpen niet, immunosuppressieve geneesmiddelen kan genomen worden. Ze verlagen de immuunsysteem en verminderen zo ook de eigen ontstekingsreactie van het lichaam.

Dit maakt het lichaam echter gevoeliger voor allerlei ziekteverwekkers. Voor bepaalde spiergroepen is fysiotherapie ook aan te raden tijdens de acute fase van de ontsteking. Dit is vooral belangrijk als het slikken of ademhaling spieren zijn betrokken, zodat ze niet te veel van hun functie verliezen.

Algemene revalidatie is pas mogelijk als de ontsteking is genezen of niet meer in een acute fase verkeert. Een te lange periode van sparen begint met het verlies van nog bestaande spierfuncties. Het doel van revalidatie is om zoveel mogelijk functies te behouden en spierfuncties zo goed mogelijk weer op te bouwen nadat de ontsteking is verdwenen.