Therapie
De therapie bij uitstek voor een blanke huid kanker is chirurgische verwijdering. Een zekere veiligheidsafstand moet worden aangehouden, dwz de arts verwijdert niet alleen de tumor maar ook de normaal ogende huid rond de tumor, zodat er geen zieke cellen verborgen blijven. In het geval van spinalioomis de veiligheidsafstand groter dan bij basaalcelcarcinoom. Na verwijdering moet het verwijderde weefsel worden onderzocht op de afdeling pathologie om er zeker van te zijn dat de randen van de incisie vrij zijn van tumorcellen.
Als dit niet het geval is, moet de incisie opnieuw worden gemaakt. Basaalcelcarcinomen die zich op de romp bevinden, hoeven niet per se operatief te worden behandeld: ze kunnen ook worden behandeld met lokale immunotherapie of fotodynamische therapie (een speciale lichttherapie). Voor kwaadaardige melanomen, ook wel zwarte huid genoemd kanker, is chirurgische verwijdering ook de voorkeursmethode.
Indien de melanoma is meer dan een millimeter dik, de weefselvocht afvoersysteem inclusief lymfeklieren van het getroffen gebied moet ook worden verwijderd. Als het melanoma een indringdiepte van meer dan 2 millimeter heeft, dient naast operatieve verwijdering een zogenaamde adjuvante immunotherapie te worden uitgevoerd. Dit zorgt ervoor dat er geen levende tumorcellen aanwezig zijn.
If metastasen van de melanoma al aanwezig zijn, moeten naast de operatie aanvullende behandelingsmaatregelen worden genomen. radiotherapie, chemotherapie of immunotherapie zijn dan mogelijk. Na behandeling van de huid kankermoeten regelmatige controles worden uitgevoerd door een dermatoloog.
Oorzaken
De oorzaken van huidtumoren zijn meestal genetisch bepaald, aangezien veel verschillende genmutaties de ontwikkeling van melanomen kunnen bevorderen. Een risicofactor voor het ontstaan van melanoom is daarom de aanwezigheid van huidtumoren in de familie. Als er meer dan twee eerstegraads familieleden zijn, spreekt men meestal van een verhoogd risico.
Bovendien, kinderen met een blanke huid, rood en blond haar, lichte oogkleur en sproeten lopen meer risico, vooral als ze vaak worden blootgesteld aan UV-licht en zich snel ontwikkelen zonnebrand. Als erfelijke huidaandoeningen, zogenaamde genodermatosen, al voorkomen, kan dit ook de kans op een huidtumor vergroten. Voorbeelden hiervan kunnen ziekten zijn zoals het basaalcel-naevussyndroom, xeroderma pigmentosum of epidermodysplasie. Over het algemeen kunnen chemische verontreinigende stoffen of bestraling en immuunsuppressie de ontwikkeling van een melanoom bevorderen.
