Een fobie verwijst naar een angststoornis of een sterke angstreactie op objecten, situaties of mensen zonder dat daar een objectieve reden voor is. Het lichaam en de geest zijn gealarmeerd en reageren heel anders op de angstriggers, die kunnen variëren van bloed, hoogtes, besloten ruimtes tot drukte of duisternis. Angst voor doktoren en vooral tandartsen bestaat al eeuwen. De oorzaken zijn divers, evenals de behandelingsmethoden. Meestal vertrekken artsen vanuit slechte ervaringen in het verleden, die in de loop van de decennia kunnen uitgroeien tot een fobie. In dit artikel is er verdere informatie over ons angststoornis bij volwassenen.
Wat is tandfobie bij kinderen?
Kinderen hebben vaak het gevoel overgeleverd te zijn aan een vreemde als ze naar de tandarts gaan. Dit kan jarenlang ingebakken zijn, vooral als de eerste ervaring niet erg positief was. Kinderen hebben vaak het gevoel overgeleverd te zijn aan een vreemde als ze naar de tandarts gaan. Dit kan jaren duren, zeker als de eerste ervaring niet erg positief is. Maar voor gezond mondhygiëne en algemene volksgezondheidis regelmatige behandeling door een gespecialiseerde tandarts erg belangrijk en kan dit een blijvend positief effect hebben op het latere leven. Ouders die angstig gedrag of problemen bij hun kinderen opmerken tijdens of voor een doktersbezoek, dienen daarom samen met de doktoren uit te zoeken waar de angst vandaan komt en hoe deze te bestrijden.
Oorzaak van fobie bij kinderen
Bij zowel volwassenen als kinderen zijn traumatische ervaringen een van de meest voorkomende redenen voor de ontwikkeling van een fobie. Dit kunnen ongelukken zijn, andere psychische aandoeningen, operaties, maar ook geweld en misbruik. Deze extreme gevallen moeten eerst worden onderkend, omdat ze vaak niet direct verband houden met de tandarts of de operatie, maar de basisangst zijn om blootgesteld te worden, pijn of geweld. Ouders die een sterke verandering bij hun kinderen opmerken, moeten daarom hulp zoeken bij professionals. Een belangrijk invloedsgebied voor kinderen is het gedrag van volwassenen en hun eigen ouders. Als ze zelf een groot bezit hebben angst voor de tandarts of ga niet met hen mee naar de behandelkamer, ze hebben de neiging om behandeling te weigeren. Sommige onderzoeken hebben aangetoond dat kinderen de angsten van hun ouders kunnen leren, vooral met zeer sterke reacties, zoals op spinnen, hoogten of doktoren. Daarom is het belangrijk om de eigen angsten te bestrijden, zodat het kind de angsten niet verwerft en goed kan omgaan met de onbekende situatie. Andere redenen zijn onder meer zeer negatieve verhalen van andere kinderen die mogelijk slechte ervaringen hebben gehad met artsen of zich schamen over de voorwaarde van hun eigen tanden. Vaak is het een combinatie van vele oorzaken, bijvoorbeeld degenen met een angst voor injecties or misselijkheid zal niet in staat zijn om positief om te gaan met sommige behandelingsprocedures van de tandarts. Kinderen ontwikkelen snel angsten en een behoedzaamheid voor mensen en situaties waarin ze zich niet op hun gemak voelen. Bij doktoren die in het begin geen positieve indruk maken, of waar het kind zelfs de eerste ervaringen mee opdoet pijnkunnen deze angsten zeer snel verankerd raken. Degenen die niet regelmatig naar de tandarts gaan, lopen het risico hun te verwaarlozen mondhygiëne in het algemeen en het krijgen van schade aan hun tanden, wat kan leiden stofwisselingsziekten, verwondingen in de mondholte or tong carcinomen. Veel andere ziekten en problemen zoals hoofdpijn, rugpijn of zelfs allergieën en hart- problemen kunnen worden toegeschreven aan een slechte mondhygiëne en de gevolgen daarvan bij sommige patiënten. Patiënten trekken zich terug uit sociale contacten vanwege de schaamte of pijn hun kwaliteit van leven ernstig beperken. Daarom moeten ouders bewust actie ondernemen tegen tandfobie bij jeugd.
Tekenen en gedrag
Ouders moeten ervoor zorgen dat hun kinderen elke dag regelmatig hun tanden poetsen. Zo hoeven kinderen veel minder vaak en minder naar de tandarts angst voor de tandarts zal zich in de eerste plaats niet hoeven te ontwikkelen. Kinderen drukken zich meestal heel direct uit door te zeggen wat ze voelen en denken. Algemene tekenen zijn onder meer beven, misselijkheidhartkloppingen of kortademigheid, maar de gedragsveranderingen zijn vooral bij kinderen heel duidelijk. Hoewel volwassenen de vastgelegde afspraken altijd kunnen uitstellen of afzeggen, kunnen kinderen dit natuurlijk niet zelf bepalen. Dus er is de weigeringshouding, huilbuien, schreeuwen of zich terugtrekken in hun eigen kamer. Maar zelfs bij de tandarts zelf kan het kind aanvankelijk erg kalm overkomen, alleen om in de behandelkamer in paniek te raken, niet om zijn mond of huilen. Een onderzoek of behandeling is dan vaak niet meer mogelijk. Pas in de afgelopen jaren is tandfobie een erkend fenomeen geworden geestesziekte, zowel geaccepteerd door artsen als door de directe omgeving van de getroffenen. Daarom is het dwingen van kinderen om behandelingen of bezoeken te ondergaan zeer contraproductief, omdat het de fobie verder kan verergeren. Een dergelijke fobie is tegenwoordig echter heel goed te behandelen.
Behandelingsmethoden en preventie voor kinderen
Het wegnemen van de angst is geen gemakkelijke taak als het zich al een aantal jaren heeft ontwikkeld. Veel artsen raden aan om eerst in de zesde tot achtste levensmaand een afspraak te maken met de tandarts en opnieuw in de 16e tot 18e maand, en vanaf het tweede levensjaar de halfjaarlijkse controles uit te voeren. Idealiter nemen ouders hun kinderen samen naar tandheelkundige controles, om hen te laten zien dat de behandeling niet pijnlijk hoeft te zijn en dat ze er niet bang voor hoeven te zijn. Veel artsen bevelen echter aan om realistisch te blijven en de procedures en apparatuur gedetailleerd uit te leggen aan kinderen. Een overzicht van de vroege stadia van het leven van kinderen en hun tandheelkundige ontwikkeling wordt verstrekt door de DZMGK, Duitse vereniging voor tandheelkundige, orale en maxillofaciale geneeskunde. Als een tandfobie echter wordt uitgesproken, zijn andere behandelmethoden geschikt. Na een professionele consultatie moeten de ouders het kind naar de tandarts brengen, die het kind in eerste instantie niet zal behandelen of onderzoeken, maar de praktijk en plannen in detail zal uitleggen. Zo leert het kind de behandelkamer als veilige ruimte kennen en kan het vertrouwen winnen in de behandelende tandarts. In de volgende sessie kan de arts, afhankelijk van de ernst van de fobie, de mondholte, maar moet nog niet direct behandelen, zodat het kind langzaam kan wennen aan de omgeving en de procedure. Als er bevindingen zijn, moet de arts aan het kind en de ouders uitleggen hoe hij precies wil behandelen en welke stappen daarvoor nodig zijn. Veel ouders zijn zelf vaak niet helemaal zeker welke behandelingen überhaupt relevant zijn en welke methoden de arts überhaupt kan gebruiken. In deze samenvatting worden de belangrijkste stappen van een tandartsbezoek opgesomd en toegelicht, van ultrageluid en röntgenfoto's voor de verschillende soorten anesthesie en het procedureprotocol van een algemeen onderzoek. Pijnvrije behandeling is vooral belangrijk voor kinderen, daarom moeten tandartsen anesthetica gebruiken die zijn afgestemd op de behoeften van kinderen. Velen houden niet van injectiespuiten en raken in paniek bij het zien ervan. Enkele goede alternatieven zijn:
- Hypnose en gedragsmatige begeleiding
- Plaatselijke verdoving met behulp van oppervlakte-anesthetica.
- Laserbehandeling
- Lachgas
Lachgas wordt niet veel gebruikt in Duitsland, maar beleeft een heropleving sinds de successen in de VS en andere landen, omdat vooral kinderen hierdoor verdoofd worden verdoving zonder pijn te voelen en kan toch meewerken met de dokter. hypnose is niet zonder controverse, maar veel artsen en patiënten zweren bij de methode, waarvoor geen aanvullende middelen of nodig zijn drugs Getrainde therapeuten kunnen het gebruiken om angst te verlichten en patiënten in een hypnotische toestand te brengen waarin ze rustiger zijn en minder of geen pijn voelen. Kinderen zijn echter veel moeilijker te hypnotiseren dan volwassenen, omdat ze zich niet zo goed kunnen concentreren en meestal een fantasiereis of andere stimuli nodig hebben om de trance op te wekken. Zie het volgende item voor meer informatie. Tandfobie is geen ziekte die ouders hun kinderen moeten ontzeggen of ze er niet serieus mee moeten nemen. Om te voorkomen dat het een angststoornis die jaren of decennia meegaat, meestal gevestigd in jeugdouders moeten vroeg reageren op angsten en gedragsveranderingen en voorzichtig en geduldig met het kind aan de fobie werken. Met druk en dwang worden de symptomen intenser en later volksgezondheid beperkingen kunnen het gevolg zijn. Misschien kunnen getroffen ouders zelfs samen met de kinderen een behandeling zoeken.
