Met de hulp van passend tandenpoetsen technieken, die dienen om voedselresten mechanisch te verwijderen en gedenkplaat (microbiële plaque), de ontwikkeling van cariës (tandbederf), gingivitis (ontsteking van het tandvlees) en parodontitis (ontsteking van het parodontium) kan effectief worden voorkomen. Vooral voedselresten koolhydratendie achterblijven door een inadequate tandenpoetstechniek, met name in de interdentale ruimtes (ruimtes tussen de tanden) of op de distale oppervlakken van de kiezen (achter de laatste kiezen), dienen als een voedingsreservoir voor cariogene bacteriën (kiemen die oorzaak cariës Om de ontwikkeling van cariës, deze moeilijk schoon te maken gebieden moeten daarom het doelwit zijn van een effectief mondhygiëne techniek en regelmatig schoongemaakt. Fluoriden in tandpasta's en mond spoelingen verbeteren de structuur van de tand glazuur, waardoor het beter bestand is tegen bacteriële aanvallen. Vooral als er voedselresten achterblijven koolhydraten zoals suiker, worden achtergelaten, ze worden gemetaboliseerd door bacteriën, waardoor hun groei wordt bevorderd. Deze microbiële flora van de mondholte organiseert zichzelf in de vorm van zogenaamde gedenkplaat, zacht tandplak Hoe langer gedenkplaat ongestoord kunnen blijven op de tandoppervlakken, aan de tandvleesrand of in de interdentale ruimtes, des te meer georganiseerd het samenspel tussen de verschillende soorten bacteriën: na een paar dagen is de volwassen plaque een goed gestructureerd ecosysteem. Hun stofwisselingsproducten veroorzaken ontsteking van het tandvlees: gingivitis ontwikkelt. Als de ontsteking zich uitbreidt naar het parodontium in aanwezigheid van parodontopathogeen kiemen, parodontitis (ontsteking van het parodontium) en botverlies zijn het gevolg. Om de bovengenoemde redenen is tandheelkundige zorg van fundamenteel belang vanaf de uitbarsting van de eerste melk tand Terwijl peuters door hun ouders leren om hun tanden te poetsen en het juiste moment om het als een dagelijks ritueel te doen, kunnen kinderen van twee tot drie jaar de systematische poetstechniek in toenemende mate al spelend leren totdat ze eindelijk in staat zijn om volledig zelfstandig te poetsen wanneer ze hebben het cursief schrijven onder de knie - maar pas nu - zonder opnieuw door hun ouders te hoeven worden geborsteld. In de loop van de volwassenheid moet de tandenpoetstechniek keer op keer worden aangepast aan de individuele omstandigheden of veranderingen. Het belangrijkste hulpmiddel voor een efficiënte poetstechniek is de tandenborstel. Het borstelhaarveld moet als een kortsluiting zijn ontworpen hoofd, en de afgeronde borstelharen moeten in dicht bij elkaar geplaatste bosjes worden gerangschikt (meervoudig getuft). Wetenschappelijk worden handtandenborstels en elektrische tandenborstels even goed erkend. Het volgende kan echter pleiten voor het gebruik van een elektrische tandenborstel: het tandverlies was gemiddeld een vijfde lager onder gebruikers van elektrische tandenborstels dan onder degenen die conventionele borstels gebruikten. Splitsen wordt aanbevolen om het gebruik van zowel conventionele als elektrische borstels onder de knie te krijgen. De borstel of elektrische borstel vervangen hoofd elke zes tot acht weken is aan te raden en, met de juiste tandenpoetstechniek, noodzakelijk. De volgende basisaanbevelingen zijn van toepassing op de meest gunstige tijd voor het poetsen van tanden:
- Na de maaltijd
- Voor het slapen gaan
- Wacht na zure voedingsmiddelen en dranken minstens 30 minuten voordat u tanden poetst, omdat zuren van welke aard dan ook demineraliseren (ontkalken) en dus verzachten tand structuur Door de actie van speeksel remineralisatie (heropslag van minerale stoffen) en hardheidsverhoging vindt plaats, waarna de glazuur oppervlak slijt niet bij het poetsen.
Ongeacht de tandenborstel is de duur van het poetsen van cruciaal belang. Omdat hoe langer het poetsen is, hoe meer tandplak noodzakelijkerwijs verwijderd kan worden. De gemiddelde poetstijd voor kinderen is echter ruim onder de één minuut en wijkt dus aanzienlijk af van de minimaal aanbevolen twee minuten en ongeacht het type tandenborstel. Uitgaande van een perfecte poetstechniek, kan in deze te korte tijd niet eens de helft van de tandplak worden bereikt.
Systeem
Zelfs als de aanbevolen poetsduur wordt aangehouden, worden niet alle plaatsen waar tandplak wordt vastgehouden (tandoppervlakken waarop bacteriële plak zich hecht) noodzakelijkerwijs afgedekt door de poetstechniek. Dit is alleen mogelijk als het poetsen is gebaseerd op een bepaalde systematische aanpak. Hoe dit is opgebouwd is uiteindelijk van ondergeschikt belang - het belangrijkste is dat het systeem alle tandoppervlakken bedekt. Kleine kinderen leren de KAI-methode als introductie:
- K = eerst de occlusale oppervlakken, dan
- A = de buitenoppervlakken van de boven- en ondertanden samen, met gesloten rijen tanden in cirkelvormige bewegingen.
- I = de binnenoppervlakken van de bovenste en onderste rijen tanden afzonderlijk.
Voor volwassenen en ook kinderen die kunnen overschakelen naar een complexer systeem is bijvoorbeeld de volgende procedure geschikt:
- Begin in principe rechtsachter en volg de tandboog om naar voren naar links achter te werken.
- Begin met de buitenoppervlakken van de bovenste rij tanden
- Ga verder met de buitenoppervlakken van de onderste rij tanden
- Reinig nu de distale oppervlakken van de bovenste en onderste laatste kiezen (kiezen)
- Reinig alle binnenoppervlakken van de bovenste rij tanden
- Reinig alle binnenoppervlakken van de onderste rij tanden
- Werk af met de bovenste en onderste occlusale oppervlakken (kauwvlakken)
De procedures
De verschillende tandenpoets-technieken zijn niet voor iedereen even aan te raden. Ze zijn eerder afhankelijk van factoren zoals leeftijd, motorische behendigheid en het individu tandstelsel situatie.
I. Horizontale methode
De “scrubtechniek” is een succesvolle introductie in mondhygiëne voor jonge kinderen, aangezien het de enige methode is die geschikt is voor het bewegingspatroon van kinderen. Vanaf de leeftijd van vier jaar moet de techniek worden veranderd naarmate de motorische behendigheid toeneemt. De borstelharen zijn verticaal op de buitenoppervlakken van de gesloten tandenrijen of de kauwvlakken geplaatst en de borstel wordt horizontaal heen en weer bewogen. Binnenoppervlakken kunnen slechts zeer onvoldoende worden gereinigd.
II. chartermethode (1929)
De borstelhaarreeks wordt onder een hoek van 45 ° op de tandvleesrand (tandvleesrand) geplaatst met de borstelharen naar het occlusale oppervlak gericht. Met een trillende beweging ter plaatse worden de uiteinden van de borstelharen in de interdentale ruimtes gedrukt. De interdentale ruimtes worden goed schoongemaakt, maar de methode is moeilijk te leren. Er kunnen ook ruimteproblemen zijn in het tong Oppervlakte. Net als de gemodificeerde Bass-techniek is de Charters-methode geschikt voor parodontitis (parodontitis).
III. rotatiemethode volgens Fones (1934)
Ook hier wordt het borstelhaarveld verticaal op de buiten- of binnenoppervlakken van de tanden geplaatst met de tanden gesloten, cirkelvormige bewegingen worden uitgevoerd. De kauwvlakken worden gereinigd door horizontale bewegingen. De gemakkelijk aan te leren methode is geschikt voor kinderen die kennis willen maken met systematisch poetsen (KAI-methode).
VI. rood-wit methode volgens Leonard (1949)
Het borstelhaarveld wordt verticaal op de marginale gingiva geplaatst (op de gingivarand: “rood”). Met een verticale rollende beweging van de polswordt de borstel naar het occlusale oppervlak getrokken (naar "wit"). Voor elke rolbeweging moet de borstel opnieuw op de tandvleesrand worden geplaatst, waarbij een gebied meerdere keren wordt schoongemaakt. Bij het wisselen van bovenkaak aan de onderkaakde werkrichting moet worden veranderd en de beweging is moeilijker in de onderkaak dan op de bovenste rij tanden. Deze wat complexere, maar makkelijk te leren methode is ook geschikt voor kinderen en ook tieners, die kennismaken met de systematische aanpak van tandenpoetsen.
V. Bass-techniek (1954) / Modified Bass-techniek
De borstelharen worden met lichte druk op de tandvleesrand geplaatst onder een hoek van 45 °, wijzend naar de wortel van de tand. Met kleine schokkende bewegingen wordt de borstel op dezelfde plek bewogen. Dit wordt gevolgd door een veegbeweging naar het occlusale oppervlak, waardoor losgekomen tandplak uit de interdentale ruimtes (ruimtes tussen de tanden) wordt verwijderd. Het proces wordt meerdere keren op dezelfde plaats herhaald. De borstel wordt vervolgens terug op zijn plaats bewogen en volgt het verloop van de tandboog. De bastechniek is relatief moeilijk te leren. Het risico bestaat om terug te vallen in de “schrobtechniek”. De methode is geschikt voor gemotiveerde patiënten met gingivale / parodontale problemen (op de tandvlees en parodontium), omdat gingivarand en interdentale ruimtes zeer goed worden schoongemaakt.
VI. gewijzigde Stillman-techniek
De borstelhaarreeks wordt onder een hoek van 70-80 ° in de richting van de tandwortel geplaatst onder druk een paar millimeter onder de gingivarand. Met behoud van de hoek, dwz zonder de borstel te rollen hoofdwordt het met kleine cirkelvormige bewegingen naar het occlusale oppervlak bewogen. Net als bij de rood-wit techniek is voor het boven- en ondertand een andere werkrichting vereist. Deze methode reinigt de interdentale ruimtes (ruimtes tussen de tanden) beter dan de eerder genoemde technieken. Het is geschikt voor patiënten met gezond parodontium (parodontium) en met recessies (blootliggende tandhalzen).
VII Jackson-techniek
Bij deze techniek wordt de opzetborstel onder een hoek geplaatst, zodat de borstelharen aan het uiteinde van de opzetborstel specifiek in de interdentale ruimtes (ruimtes tussen de tanden) drukken. De methode moet worden gezien als een aanvulling op andere technieken, zoals de gemodificeerde bastechniek.
