Symptomen van een holle voet
De symptomen van een holle voet zijn relatief karakteristiek. Naast de opvallende externe verandering van de voet, waarbij de longitudinale boog van de voet aan de onderkant van de voet een sterke opwaartse kromming heeft, ernstig pijn is een van de belangrijkste symptomen van een holle voet. De pijn treedt meestal op onder stress, bijvoorbeeld tijdens het lopen, lopend of lang staan.
Ze bevinden zich meestal aan de binnen- en buitenkant van de voet in het gebied van de middenvoetsbeentje botten. Pijn kan ook voorkomen in het gebied van de tarsaal Omdat de voet op sommige plaatsen bijzonder wordt belast door de verkeerde plaatsing, komen veranderingen in de huid van de voet ook vaak voor. Is gestegen eelt vorming in het gebied van de binnen- en buitenkant van de metatarsus komt daarom vaker voor (zie: eelt op de voet). Bovendien leidt verhoogde peesspanning tot een zekere immobiliteit van bepaalde gewrichten van de voet.
Behandeling van een holle voet
De therapie van a holle voet hangt af van de ernst en de oorzaak van zijn ontwikkeling. Als de oorzaak bekend is, moet eerst de onderliggende ziekte worden behandeld. Over het algemeen wordt onderscheid gemaakt tussen conservatieve en operatieve therapie en symptomatische behandeling:
- Conservatieve therapie: Conservatieve therapie wordt gebruikt aan het begin van de behandeling van de holle voet.
Dit betekent dat de holle voet tot op zekere hoogte kan worden gecorrigeerd met behulp van speciaal gemaakte inlegzolen. De inlegzolen helpen de onbalans tussen de spiergroepen te corrigeren.
- Chirurgische therapie: Chirurgische therapie van een holle voet vindt pas plaats na het mislukken van conservatieve therapie. Er zijn verschillende procedures voor het corrigeren van de holle voet.
Bij een osteotomie van de voet worden botdelen doorgesneden en in een verplaatste positie gefixeerd. Artrodese, aan de andere kant, is bedoeld om het ongemak veroorzaakt door kunstmatige verstijving van bepaalde aanzienlijk te verminderen gewrichten.
- Symptomatische behandeling: Pijnstillers kan verlichting bieden bij de pijn van hoge bogen.
Speciale inlegzolen zijn een belangrijk onderdeel van de therapie van een holle voet. Conservatieve therapie is dus voornamelijk gebaseerd op het dragen van deze inlegzolen. De inlegzolen kunnen helpen om de onbalans tussen de spiergroepen op de voet en de onderlaag op te heffen. been, en daarmee de oorzaak van de ontwikkeling van de holle voet, waardoor het ongemak wordt verminderd.
Naast inlegzolen kunnen ook aangepaste nachtspalken helpen om de positie van de hoge boog te corrigeren. Om een optimaal behandeldoel te bereiken, moeten de inlegzolen individueel worden gemaakt en in de meest gedragen schoen worden geplaatst. Het is raadzaam om regelmatig te controleren of deze eventueel opnieuw moet worden afgesteld.
Er zijn een aantal verschillende materialen en verschillende soorten inlegzolen. Het advies van een ervaren orthopedisch specialist, dat wil zeggen een specialist in de behandeling van een holle voet, evenals regelmatige therapiecontroles zijn essentieel voor het succes van de behandeling. Indien conservatieve behandelmethoden niet succesvol zijn geweest, kan de operatie van een holle voet worden overwogen.
Er zijn verschillende mogelijkheden om een holle voet te behandelen met een chirurgische ingreep. Een veelgebruikte procedure om een holle voet te behandelen is de zogenaamde osteotomie (meer precies: calcaneusosteotomie). In deze procedure wordt een bot van de tarsaal, de calcaneus, wordt in twee stukken verdeeld en in een verplaatste positie weer vastgemaakt.
Nadat het bot is genezen, verbetert de holle voet meestal. Een andere behandelingsoptie is de zogenaamde artrodese, waarbij bepaalde gewrichten van de voet worden kunstmatig verstijfd. Aangezien dit een blijvende verstijving van de gewrichten is, wordt deze ingreep alleen in bijzonder ernstige gevallen overwogen. Welke operatie in een individueel geval passend is, is afhankelijk van de onderliggende ziekte en de ernst van de holle voet en wordt uitvoerig besproken met de behandelende arts.
