Symptomen
Ontsteking van de eikel manifesteert zich aanvankelijk vooral door een rood worden van de eikel zelf. Dit kan in verschillende mate voorkomen, jeuk, nat worden of zelfs brandend bij het plassen. Bovendien zijn er vaak witachtige, vettige coatings, de zogenaamde smegma.
Vooral bij kinderen met phimosis, maar ook bij volwassenen kan een etterende afscheiding optreden. Dit ruikt vaak vies. Pijn tijdens geslachtsgemeenschap, of wanneer de voorhuid wordt teruggetrokken, kan ook een aanwijzing zijn voor een ontsteking van de eikel.
Als de oorzaak van het ontsteking van de eikel heeft meer kans op mechanische irritatie, of overmatig reinigen met uitdrogende zeep of douchegels, dan is de kans groter dat de eikel gebarsten of zelfs schilferig is. In het geval van witachtige, blauwachtige verkleuringen en een eerder progressieve littekenvorming, een systemische huidziekte, zoals lichen sclerosus of pemphigus vulgaris, moet altijd worden uitgesloten. De ontsteking van de eikel is in principe goed te behandelen.
Het kan echter enige tijd duren voordat de behandeling is geslaagd. In de eerste plaats is een oorzaakgerichte therapie natuurlijk het allerbelangrijkste. Als de ontsteking van de eikel niet besmettelijk is, is het elimineren van schadelijke invloeden de eerste prioriteit.
Daarnaast kan een verzorging van de huidzones en zitbaden met kamille-extract of andere desinfecterende stoffen bijdragen aan genezing. In het geval van duidelijk niet-infectieuze ontsteking, een licht cortisone crème kan ook worden gebruikt om de ontsteking zelf te beheersen. Het deppen van de eikel met olijfolie of andere voedende oliën kan ook verlichting bieden.
Dit is vooral belangrijk direct na het plassen, omdat het de urine weghoudt van de reeds geïrriteerde huid. Bij de therapie van een infectieuze ontsteking van de eikel valt men terug op middelen, die moeten worden gecoördineerd met de respectieve ziekteverwekker. Ook hiervoor is de genoemde microbiologische diagnostiek van belang.
Een bacteriële infectie is meestal goed te behandelen met een antibiotische zalf, zoals Refobacin®. In geval van besmetting met virussen of gisten, zijn overeenkomstige zalven met antimycotische of antivirale ingrediënten op de markt. Vooral in het geval van een infectie is hygiëne natuurlijk een belangrijke basis voor de behandeling. De eikel moet grondig worden gereinigd, omdat restsmegma de ideale voedingsbodem vormt voor de kiemen.
Zitbaden kunnen hier ook helpen, als de eikel op geen enkele andere manier goed kan worden schoongemaakt, of alleen met veel pijn In ernstigere gevallen, maar ook bij systemische infecties, zoals chlamydia of syphilisis een lokale zalfbehandeling niet voldoende. In dit geval moet na exacte detectie van de overeenkomstige ziekteverwekker een antibioticum oraal of als injectie worden ingenomen.
Als een ontsteking van de eikel zeer hardnekkig is, moet besnijdenis worden overwogen, vooral als de voorhuid vrij smal is en toch moeilijk te bewegen. Vaak is de ontsteking na de besnijdenis permanent te behandelen vanwege de betere hygiënische omstandigheden en de minder vochtige omgeving. Tijdens de ontsteking moet in ieder geval geslachtsgemeenschap worden vermeden. Dit beschermt niet alleen de eikel, maar voorkomt ook een mogelijke infectie van de partner. Met alles geslachtsziekten Er moet aan worden herinnerd dat de partner ook moet worden behandeld, of op zijn minst moet worden gecontroleerd door een arts.
