Bij straling enteritis (synoniemen: stralingsschade; Complicatie van stralingsbehandeling; Stralingsziekte van de Dunne darm Door straling geïnduceerde enteropathie; ICD-10 T66: Unspecified Damage from Radiation) is een ontsteking van de darm veroorzaakt door radiatio (straling therapie) naar de buik (maag) of bekken als gevolg van een tumor voorwaarde.
Het maagdarmkanaal is een van de matig radiosensitieve orgaansystemen, maar de stamcellen van de dunne darm epitheel zijn een van de sterk stralingsgevoelige weefsels.
De prevalentie (incidentie van ziekte) voor bestraling van bekken- of buikorganen, 5 dagen na aanvang, is 80% (in Duitsland). Bij tumoren van de bekkenorganen, het ileum (ileum) en de distale (verre) delen van de dikke darm (colon) worden bijzonder getroffen.
Verloop en prognose: de beperking van de slijmvlies cellen (mucosale cellen) leidt tot een verminderde werking van de dunne en dikke darm, waardoor voedingsbestanddelen slechts onvoldoende worden opgenomen (geassimileerd), afhankelijk van de mate van beschadiging. Naast acute stralings-enteritis is er ook chronische stralings-enteritis. Het gebeurt vaak met vertraging. De latentieperiode tussen radiotherapie (bestraling) en het ontstaan van enterocolitis kan variëren van enkele maanden tot meerdere jaren.
