Slaapwandelen (somnambulisme)

Slaapwandelen wordt gedefinieerd als het optreden van onbewuste psychomotorische activiteit tijdens de slaap zonder dat de betrokkene voldoende oriëntatie heeft en vervolgens lijdt aan een retrograde geheugen kloof (retrograde) geheugenverlies). In veel gevallen komt deze aandoening voor in jeugd, relatief zelden op volwassen leeftijd. Slaapwandelen verwijst niet alleen naar 'lopen' tijdens de slaap, maar kan ook louter gekenmerkt worden door situaties waarin de betrokkene wakker wordt en, met verminderde oriëntatie, naar de kamer kijkt of bijvoorbeeld het beddengoed schikt.

In tegenstelling tot de wijdverbreide mening dat tijdens hun nachtelijke verandering absoluut veilig en doelbewust te werk gaan en / of "veranderen", moet worden bedacht dat slaapwandelaars daardoor bijzonder kwetsbaar zijn, vooral als ze wakker worden tijdens het wisselen van slaap. Als aanleiding voor slaapwandelen bij kinderen die nog niet voldoende ontwikkeld zijn hersenen Er wordt rekening gehouden met het gebied voor het slaap / waakritme, dat vooral wordt begunstigd door externe oorzaken (bijv. onregelmatige slaaptijden). Bij volwassenen kan slaapwandelen genetisch bepaald zijn, maar ook hier kan rekening gehouden worden met externe oorzaken (alcohol, medicatie, stress).

Restless Legs Syndroom

De rusteloze benen syndroom wordt gekenmerkt door een sterke drang om de benen te bewegen. Bovendien sterke sensaties (pijntintelingen) optreden.Deze symptomatologie treedt vooral 's avonds en' s nachts op en leidt daarom tot moeilijkheden bij het vallen en slapen. De oorzaken van deze ziekte zijn hormonale of stofwisselingsstoornissen, polyneuropathieën of ijzertekort.

Er wordt aangenomen dat rusteloze benen syndroom wordt veroorzaakt door een verstoring van de dopamine evenwicht (dopamine is een neurotransmitter, dwz een boodschappersubstantie voor de overdracht van informatie van een zenuwcel). De snelheid van de zenuwen (elektroneurografie, ENG), slaapanalyses en een bloed/urineonderzoek worden vaak gebruikt om dit te bepalen. Een dopaminerge en / of opioïde behandeling van dit syndroom wordt vaak als therapeutische maatregel uitgevoerd.

Slaapapneusyndroom

Afgekort als SAS, wordt het slaapapneusyndroom (ook bekend als "obstructief slaapapneusyndroom", OSAS) vooral gekenmerkt door ademhalingsstilstand (apneu) tijdens de slaap. Dit syndroom veroorzaakt slaapstoornissen, maar treedt ook op als gevolg van neurologische aandoeningen. De meest voorkomende symptomen zijn korte slaapperiodes (10-20s) met uitgesproken ademhalingsstilstand zwaarlijvigheidademstilstand tijdens de slaap van 10-40 seconden, vermindering van zuurstof (O2) en gelijktijdige toename van kooldioxide (CO2) -gehalte in de bloed met compenserende tegenmaatregelen (dwz hyperventilatie met toename van hart- tarief) en later encefalopathie met psycho-organische veranderingen.

De therapie van het slaapapneusyndroom als inwendige ziekte begint in zeer milde gevallen met een verandering in slaaphouding en slaaphygiëne (geen alcoholgebruik voor het naar bed gaan, gereguleerde bedtijden). Veel patiënten hebben ademhalingsstimulerende middelen of zelfs externe ademhalingsondersteuning nodig. Een geschikte ventilator biedt voldoende ventilatie van de bovenste ademhalingsorganen tijdens de nacht. Voordat met de therapie wordt begonnen, moeten patiënten worden onderzocht op veranderingen in de ademhalingsorganen (bijv. Keelamandelen) en dienovereenkomstig worden behandeld. Volgens de richtlijnen van de Duitse Vereniging voor Neurologie (2005) kan OSAS ook optreden als gevolg van verschillende neurologische aandoeningen:

Multisysteematrofie
Parkinson-syndroom
Amyotrofische laterale sclerose (ALS)
neuropathieën
Neuromusculaire aandoeningen
Spierziekten
Encefalitis
Multiple sclerose (MS)
Stroke
Epilepsie en zelfs met
Restless Legs Syndrome (RLS) en in de
Narcolepsie

Alle artikelen in deze serie: