Prognose | Longembolie

Prognose

De prognose van pulmonaal embolie hangt voornamelijk af van de grootte van de embolie en de duur van zijn bestaan ​​en van terugkerende embolie-gebeurtenissen. Met consistente therapie, de kans op een nieuwe long embolie kan sterk worden verminderd. Het doel is hier om de vorming van a te voorkomen trombose.

Zonder verdere therapie is er een grote kans dat de gebeurtenis zich herhaalt (kans 30% !!!). De duur van het ziekenhuisverblijf is sterk afhankelijk van de patiënt voorwaarde​ Als de pulmonale embolie is klein en wordt snel behandeld, patiënten kunnen meestal na een paar dagen op de normale afdeling naar huis worden ontslagen.

Patiënten die levensbedreigend zijn voorwaarde door een ernstige longembolie moeten soms enkele weken op de intensive care doorbrengen totdat ze geen gevaar meer lopen. Patiënten blijven vaak een paar dagen op de afdeling Grensverkeer ondanks een duidelijke verbetering van hun voorwaarde​ De reden hiervoor is dat complicaties zoals vernieuwd longembolie or longontsteking komen vooral voor in de eerste dagen na longembolie.

De duur van herstel na longembolie varieert sterk van patiënt tot patiënt. Na kleine longembolieën en snelle start van de therapie herstellen patiënten vaak binnen een paar dagen, terwijl grote longembolieën bij late behandeling symptomen kunnen veroorzaken zoals lusteloosheid, snelle vermoeidheid en kortademigheid gedurende weken na ziekenhuisopname of zelfs permanent. Jonge patiënten herstellen doorgaans sneller dan oudere patiënten.

Reeds bestaand hart- or long ziekten kunnen het herstel vertragen. Als complicaties zoals longontsteking of permanent hart- schade optreden, kan herstel ook aanzienlijk langer duren. Hoe lang een arbeidsongeschiktheid duurt, hangt sterk af van de ernst van de symptomen, het verloop van het herstel en het soort baan.

De duur wordt meestal bepaald door de huisarts op basis van het welzijn van de patiënt. In het beste geval kan het werk al na enkele dagen worden hervat. Vooral lichamelijk minder inspannende activiteiten vereisen geen langer ziekteverzuim als de patiënt geen klachten meer vertoont.

Bij ernstige longembolieën kan het onvermogen om te werken maanden aanhouden. Veel patiënten vertonen een snelle vermoeidheid na slechts een lichte inspanning gedurende weken na ziekenhuisopname, in het ergste geval permanent. Dit kan weken van arbeidsongeschiktheid betekenen bij lichamelijk zware activiteiten.

Sommige patiënten worden zelfs permanent arbeidsongeschikt na ernstige longembolieën, vooral als zich complicaties voordoen. De overlevingskansen na een longembolie hangen in grote mate af van welk deel van het longvasculaire systeem wordt aangetast en welke complicaties optreden. Kortom, longembolie is verdeeld in vier graden van ernst.

Ernst Ik heb de beste overlevingskansen. Meestal worden alleen kleine takken aangetast en heeft de embolie geen effect op hart- functie. Severity II wordt gekenmerkt door beginnend recht hartfalen.

In dit geval worden iets grotere slagaders geblokkeerd, wat resulteert in verhoogde druk in de schepen. De rechter hartkamer moet pompen, wat resulteert in een gewijzigde functie. Hier is het overlevingspercentage meer dan 75%.

In ernstniveau III lijden de getroffen personen aan een schokkenHun bloed druk daalt en tegelijkertijd stijgt hun hartslag. Omdat een van de belangrijkste slagaders van de long wordt aangetast door de embolie, kan het lichaam niet genoeg zuurstof opnemen. Minder dan 75% van de getroffenen overleeft deze longembolie. De gevaarlijkste graad van ernst is de vierde.

Getroffen personen moeten worden gereanimeerd (gereanimeerd) omdat het hart stopt met kloppen door zuurstofgebrek. Minder dan de helft van de getroffenen overleeft deze gebeurtenis. Longembolie is een zeer ernstige ziekte die serieus moet worden genomen.

Afhankelijk van de ernst sterft tot 50% van de getroffenen. Het sterftecijfer is bijzonder hoog wanneer grote takken van het longvasculaire systeem worden aangetast. Als een embolie zich alleen in kleinere takken heeft gevestigd, hangt de overleving af van de hartfunctie.

Als het hart de veranderingen in de schepenis de embolie in minder dan 25% van de gevallen dodelijk. Als het hart ook wordt aangetast, is het cijfer 25 tot 50%. Zeer kleine embolieën kunnen ook een chronisch beloop veroorzaken dat meestal jarenlang niet wordt opgemerkt.

De overlevingstijden zijn hier significant langer dan bij acute longembolie. De gevaarlijkste gevolgen van longembolie treden op wanneer ook het hart wordt aangetast. Een grote trombus (bloed stolsel) blokkeert vaak een long slagader.

Dit zorgt er niet alleen voor dat het lichaam te weinig zuurstof opneemt. Het leidt ook tot een hogere druk in de long schepen, waartegen met name de rechterhelft van het hart moet pompen. De combinatie van verhoogde werkdruk en minder zuurstof kan de hartspier ernstig beschadigen en tot leiden zwakte van de hartspier, wat in het ergste geval fataal kan zijn.

Een andere complicatie treedt op wanneer de long weefsel wordt niet voldoende geleverd bloed (en dus voedingsstoffen) gedurende een lange periode. Dit onderaanbod wordt ook wel een longinfarct genoemd. De getroffen gebieden kunnen ontstoken raken, wat resulteert in een zogenaamd infarct longontsteking (longontsteking veroorzaakt door een longinfarct). Vooral als de longen en het hart al verzwakt zijn door de embolie, extra longontsteking kan fatale gevolgen hebben.