Podotherapie komt overeen met medische voetzorg en daarom een categorie van medische professionals die zich bezighoudt met de curatieve en preventieve behandeling van de voeten door gebruik te maken van individuele toepassingen zoals voetbaden, zalven en maatregelen zowel voor nagel als eelt zorg. Podotherapeuten werken nauw samen met artsen, schoenmakers en fysiotherapeuten, en een arts verwijst zijn patiënten meestal door naar gecertificeerde podotherapeuten in de context van verschijnselen zoals diabetische voet, zodat de kosten van behandeling voor curatieve voetzorg vaak worden gedekt door volksgezondheid verzekering. Sinds 2012 kan podotherapie worden geleerd in een driejarige opleiding, hoewel de beroepstitel van podoloog bij wet wordt beschermd en het misbruik wordt bestraft met een boete van maximaal 2500 euro.
Wat is podotherapie?
Podotherapie komt overeen met medische voetzorg, en daarom een categorie van medische professionals die zich bezighoudt met curatieve en preventieve behandeling van de voeten. De term podotherapie omvat curatief en preventief maatregelen van professionele voetverzorging, die wordt uitgevoerd door een niet-medische autoriteit. Podotherapie voldoet aan dermatologische, chirurgische, orthopedische en diabetologische eisen met betrekking tot de voet. In Duitsland komt de term podoloog overeen met een beschermde medische beroepstitel. Alleen personen die daartoe officieel bevoegd zijn, mogen zich als podoloog identificeren. Podotherapie werkt nauw samen met artsen, schoenmakers, fysiotherapeuten en ergotherapeuten, waarbij de meeste podotherapeuten een volksgezondheid verzekeringsvergunning. Podotherapeuten werken in ziekenhuizen of in hun eigen podotherapeutische praktijken. Sinds 2012 is er een aparte opleiding podotherapie, die in de standaard studieperiode drie jaar duurt.
Functie, effect en doelen
Podologisch maatregelen zijn buitengewoon veelzijdig. Voor ongeveer elk klachtenbeeld in verband met de voet zijn op dit gebied speciale toepassingen beschikbaar. echter, de diabetische voet syndroom is tot dusver de enige ziekte waarvoor patiënten van de arts een geneesmiddelrecept voor podologische behandeling kunnen krijgen, dat kan worden ingediend bij de volksgezondheid verzekering. Momenteel, diabetische voet syndroom als secundaire ziekte van suikerziekte mellitus is verantwoordelijk voor ongeveer tweederde van alle amputaties die in Duitsland worden uitgevoerd. Als gevolg van circulatiestoornissen, wonden optreden op de lagere been en vooral aan de voet in de loop van de diabetische ziekte, maar zenuwschade komt ook voor. In sommige gevallen kan het syndroom ook leiden aan de ontwikkeling van een zogenaamde Charcot-voet, wat betekent dat de gewrichten en botten van de voet zijn vernietigd. Degenen die vanwege het diabetisch voetsyndroom naar een podotherapeut worden gestuurd, krijgen daar genezende behandelingen, die volledig worden vergoed door de zorgverzekering. Deze behandelingen richten zich primair op wondverzorging en verpleging. Naast een lauw voetenbad omvat deze zorg ook gewetensbezwaren huid verzorging van de aangedane voet, met crèmes bevattende ureum in het bijzonder gebruikt om scheuren op lange termijn te voorkomen. Na het professionele voetenbad wrijft de podotherapeut voorzichtig de ruimtes tussen de tenen droog om mee te geven voetschimmel geen kans. De podotherapeut inspecteert vervolgens de voet grondig op verwondingen en andere pathologische verschijnselen om een totaalbeeld te krijgen. Hij ontdekt ontstekingen en zweren en ook open wonden, drukpunten en blaren of nagelproblemen. Vervolgens zorgt de podotherapeut voor de aldus ontdekte verschijnselen. Hij zorgt bijvoorbeeld voor de nagels en eelt van de aangedane voet. Hiervoor gebruikt hij in de regel geen scherpe voorwerpen, omdat dit de gevoelige voet nog meer zou beschadigen. In plaats daarvan gebruikt hij nagelvijlen en puimstenen en werkt hij ook mee huid-zorg zalven die op de voetzolen en achterkant van de voeten worden aangebracht, maar niet op de ruimtes tussen de tenen. In sommige gevallen geeft de podotherapeut de patiënt naast de behandeling handige tips voor de dagelijkse voetverzorging thuis.
Risico's, bijwerkingen en gevaren
Aan een podologische voetbehandeling zijn geen risico's, noch bijwerkingen voor de patiënt verbonden, mits deze wordt uitgevoerd door een bevoegd orgaan. Vooral het voetbad dat open kan, is bedoeld voor ontspanningDe meeste patiënten vinden hun bezoek aan de podotherapeut dan ook grotendeels prettig. Podologische behandelingen zijn echter relatief tijdrovend en duren ongeveer 40 minuten, inclusief individuele consultatie, inspectie en verzorging van de voet. Als de arts podologische complexe behandelingen bestelt die verband houden met een specifieke klacht, kan het verblijf bij de podotherapeut zelfs tot een uur duren. Medisch voorgeschreven complexe behandelingen bij een professionele podotherapeut zijn meestal geen eenmalige gebeurtenissen, maar vinden met regelmatige tussenpozen plaats. Meestal worden er ongeveer drie individuele sessies per maand besteld. Tijdens deze sessies overlegt de behandelende podotherapeut regelmatig met de verwijzer om een overzicht te krijgen van de situatie en om op zijn beurt aan de arts te rapporteren over zijn bevindingen en behandelmaatregelen. Bij dergelijk medisch voorgeschreven podotherapeutbezoek komen de behandelingskosten voor rekening van de zorgverzekeraar. Dit geldt echter alleen als het een gecertificeerde podotherapiepraktijk is of de behandeling direct in het ziekenhuis plaatsvindt. Wie daarentegen zonder verwijsbriefje van de arts en alleen voor preventieve doeleinden naar een podotherapeut gaat, krijgt dit bezoek meestal niet vergoed door de zorgverzekeraar, maar moet zelf het totaalbedrag betalen. Hoewel podologische behandelingen tijdens een ziekenhuisopname kunnen worden uitgevoerd, is een dergelijke behandeling op zich al poliklinisch. Dit betekent dat iedereen die sowieso in het ziekenhuis ligt, podologische behandeling als intramurale patiënt kan krijgen. Niemand wordt echter alleen voor podotherapeutische behandeling opgenomen als intramurale patiënt.
