Overdracht van prikkels in het netvlies
In het netvlies zijn voornamelijk 4 verschillende celtypen verantwoordelijk voor de transmissie van de lichtprikkel. Het signaal wordt niet alleen verticaal (van de buitenste netvlieslagen naar de binnenste netvlieslagen), maar ook horizontaal verzonden. Horizontale transmissie wordt uitgevoerd door horizontale en amacriene cellen, verticale transmissie door bipolaire cellen.
De cellen beïnvloeden elkaar en veranderen zo het oorspronkelijke signaal dat wordt geïnitieerd door de kegeltjes en staafjes. De ganglion cellen bevinden zich in het binnenste zenuwcel laag van het netvlies. De celextensies van de ganglia gaan dan naar de blinde vlek waar ze bundelen naar de optische zenuw en verlaat het oog om de hersenen.
Op de blinde vlek (één in elk oog), dwz het begin van de optische zenuw, er zijn begrijpelijkerwijs geen kegels en staafjes en er vindt geen visuele waarneming plaats. U kunt overigens gemakkelijk uw eigen blinde vlekken vinden: Overigens: niet alleen licht kan ervoor zorgen dat er signalen in de kegels en staafjes worden gegenereerd. Een klap in het oog of krachtig wrijven veroorzaakt een overeenkomstige elektrische impuls die lijkt op licht. Iedereen die eerder in zijn ogen heeft gewreven, zal zeker de heldere patronen hebben opgemerkt die je denkt te zien.
Visueel pad en geleiding naar de hersenen
Na de zenuwprocessen van de ganglion cellen zijn gebundeld om de optische zenuw, ze bewegen samen door een gat in de achterwand van de oogkas (optische canalis). Daarachter de twee optiek zenuwen ontmoeten elkaar in het optische chiasme. Sommige van de zenuwen oversteken (de vezels van de mediale helft van het netvlies) naar de andere kant, terwijl andere niet van kant wisselen (de vezels van de laterale helft van het netvlies).
Dit zorgt ervoor dat de visuele indrukken van een volledige helft van het gezicht naar de andere kant van het hersenen.Voordat de vezels in het Corpus geniculatum laterale, een deel van de thalamus, worden overgeschakeld naar een andere zenuwcel, sommige optische zenuwvezels vertakken zich naar diepere reflexcentra in de hersenstam Onderzoek van de oogreflexfunctie kan daarom zeer nuttig zijn bij het lokaliseren van het beschadigde gebied op weg van het oog naar het hersenen Achter het Corpus geniculatum laterale lopen zenuwkoorden door naar de primaire visuele cortex, die gezamenlijk bekend staat als visuele straling.
Hier worden de visuele impulsen voor het eerst bewust waargenomen. Er is echter nog geen interpretatie of classificatie. De primaire visuele cortex is retinotopisch geordend.
Dit betekent dat een specifiek gebied in de visuele cortex overeenkomt met een specifieke locatie op het netvlies. De plaats met het scherpste zicht (fovea centralis) wordt weergegeven op ongeveer 4/5 van de primaire visuele cortex. Vezels van de primaire visuele cortex trekken voornamelijk naar de secundaire visuele cortex, die als een hoefijzer rond de primaire visuele cortex is gerangschikt.
Hier vindt tenslotte de interpretatie van het waargenomene plaats. De ontvangen informatie wordt vergeleken met informatie uit andere delen van de hersenen. Vanuit de secundaire visuele cortex reizen zenuwvezels naar praktisch alle hersengebieden.
En zo ontstaat beetje bij beetje een algemene indruk van wat er is gezien, waarin nu veel aanvullende informatie zoals afstand, beweging en vooral de classificatie van wat voor soort object het betreft, is verwerkt. Rondom de secundaire visuele cortex bevinden zich nog meer velden van de visuele cortex, die niet langer retinotopisch geordend zijn en zeer specifieke functies overnemen. Er zijn bijvoorbeeld gebieden die wat visueel wordt waargenomen, verbinden met spraak, die de overeenkomstige reacties van het lichaam voorbereiden en berekenen (bijv. 'Vang de bal!') Of die opslaan wat wordt gezien als een geheugen Meer informatie over dit onderwerp is ook hier te vinden: Visueel pad
