Botontkalking, botverlies, botbreekbaarheid, botontkalking, calcium, calcium, wervelfractuur
Definitie
osteoporose, ook wel botverlies genoemd, is een aandoening van het skeletstelsel waarbij botstoffen en -structuren verloren gaan of sterk worden verminderd. Door deze afname van de botmassa verslechtert de weefselstructuur van het bot en verliest het zijn stabiliteit en elasticiteit. Als gevolg hiervan is het botten vatbaarder worden voor breuken; in extreme gevallen, a breuk kan zelfs gebeuren zonder te vallen.
Vanwege het verhoogde risico op breukkan het bot instorten (sinteren). Dit is vooral duidelijk in het gebied van de wervellichamen door zichtbare veranderingen. Een voorbeeld is de zogenaamde "weduwenbult", die vooral bij oudere vrouwen te zien is en onder bepaalde omstandigheden kan leiden tot ernstige mobiliteitsbeperkingen.
MedicijnenCalciumCalcium: Een voldoende voorraad calcium is absoluut essentieel voor gezond botten Diverse onderzoeken hebben aangetoond dat een persoon met een gemiddelde dieet neemt slechts de helft van de aanbevolen dagelijkse dosis in calcium calcium. Een onderaanbod kan meestal worden weggewerkt door middel van calcium-rijke voeding.
Een verhoogde calciumbehoefte kan tijdens zwangerschap, de periode van borstvoeding, maar ook tijdens de menopauze Aangezien dit een aanvulling is op de doorgaans toch al grenswaardige calciumvoorziening, dient deze sterke behoefte aanvullend te worden gedekt door calciumpreparaten. De aanbevolen dosis calcium is minimaal 1000 mg calcium per dag.
Vitamine D: Een onderaanbod van vitaminen leidt altijd tot deficiëntieverschijnselen. Sinds vitamine D reguleert de opname van calcium uit voedsel en wordt in het lichaam gevormd bij blootstelling aan de zon, a vitamine D-deficiëntie treedt meestal op in de wintermaanden of als u te weinig tijd buiten doorbrengt. Als men het aanbod van vitamine D met vitamine D-preparaten op een dergelijke manier gespecificeerd, moet worden overwogen dat deze alleen bij kleine blootstelling aan de zon en in een kleine dosis mogen worden verstrekt.
Dit is bijvoorbeeld logisch voor bedlegerige patiënten. De aanbevolen dosis is dan 800 IE (internationale eenheden) vitamine D per dag. bisfosfonaten: Osteoblasten zijn cellen die botopbouwende of botvernietigende functies vervullen.
De administratie van bisfosfonaten remt de activiteit van de osteoblasten die bot afbreken, maar de activiteit van de osteoblasten die bot opbouwen blijft actief. Bijgevolg therapie met bisfosfonaten resulteert in een toename van de botmassa. De dragende structuur (trabeculaire structuur) blijft intact, zodat de nieuw gevormde botmassa overeenkomt met de natuurlijke botstof.
Zo'n proces kan alleen succesvol zijn als bisfonaten, bijvoorbeeld Fosamax, zonder onderbreking gedurende een langere periode (? = 3 jaar) worden toegediend. Hoe lang de behandeling moet worden voortgezet in elk individueel geval, wordt bepaald door de arts. Een medicijn uit de groep van bisfonaten is Fosamax met het actieve ingrediënt alendronaat.
Fosamax wordt ingenomen als een tablet, hetzij eenmaal per week 70 mg, hetzij dagelijks 10 mg. Oestrogeen: Talrijke onderzoeken hebben aangetoond dat de toediening van oestrogeen het risico op botverlies bij postmenopauzale vrouwen kan verminderen. Om effectief te zijn, moeten dergelijke voorbereidingen minstens vijf jaar worden genomen. Op dit punt moet worden vermeld dat hormoonpreparaten kan het risico op kankerVooral borstkanker.
Menopauzale symptomen worden echter verminderd door de toediening van oestrogeen. Selectieve oestrogeenreceptormodulatoren (SERM's) hebben op dezelfde manier een effect op de botstructuur als oestrogenen Er wordt ook gedacht dat ze een beschermende functie hebben voor de hart- en circulatie.
Aan de negatieve kant, in tegenstelling tot de hormonenSERM's hebben hoogstwaarschijnlijk geen positieve invloed op de typische "menopauzeklachten". calcitonine: Calcitonines gaan botresorptie tegen, zijn als het ware anti-resorptief en hebben een extra pijn-verlichtend (= analgetisch) effect. Helaas zijn ze ook niet vrij van bijwerkingen.
In individuele gevallen rood worden van de huid en / of misselijkheid Met braken kan gebeuren. Fluoride: In tegenstelling tot de zogenaamde bisfosfonaten, stimuleren fluoriden de activiteit van die osteoblasten die verantwoordelijk zijn voor botvorming (= osteoanabole effectiviteit). De dosering is hierbij erg belangrijk: een te hoge dosering vermindert de botkwaliteit en stabiliteit. Door de toediening van fluoriden komt het nieuw gevormde botmateriaal niet meer overeen met de natuurlijke substantie.
Het is belangrijk om te vermelden dat fluoriden altijd in combinatie met calcium gegeven moeten worden zodat het nieuw gevormde bot weer voldoende gemineraliseerd kan worden. Een bijwerking van deze therapie is het voorkomen van bot en gewrichtspijn, die gewoonlijk snel verdwijnt als de behandeling wordt onderbroken. Fluoridetherapie mag niet langer dan twee tot drie jaar zonder onderbreking worden uitgevoerd. Trillingen training: Inmiddels is bewezen dat regelmatige vibratietraining kan verbeteren osteoporose.
