Het oppervlakkige tijdelijke slagader is het laatste bovenste gedeelte van het externe halsslagader in mensen. Het oppervlakkige tijdelijke slagader supplies bloed naar de bovenste helft van de hoofd en strekt zich uit van het oor tot de tempel. Het oppervlakkige tijdelijke slagader is waar de pols meestal wordt genomen in het jukbeengebied.
Wat is de oppervlakkige temporale slagader?
De oppervlakkige temporale slagader vormt het bovenste gedeelte van de externe halsslagader (Latijn: externe halsslagader). De Duitse naam is oppervlakkige tijdelijke slagader. Het draagt bloed en voedingsstoffen naar de bovenste helft van de hoofd Het draagt dus rechtstreeks bij aan de hersenen's werking en efficiëntie. De oppervlakkige temporale slagader wordt lateraal vergezeld door de oppervlakkige temporale ader (oppervlakkige temporale ader) en de oor-slaapzenuw (auriculotemporale zenuw). Samen vormen ze een van de meest vitale complexen van het menselijk lichaam. Beginnend bij de oppervlakkige slaapslagader, tal van andere zenuw, bloed en veneuze routes migreren. Voor de praktische geneeskunde is de oppervlakkige slaapslagader een belangrijke indicator voor het bepalen van de vitale functies van een patiënt. Dit komt doordat de ader wordt gebruikt om de puls in de nek regio. Hiervoor wordt de pols gepalpeerd boven de jukbeen Bij de ziekte arteritis temporalis (ontsteking van het externe halsslagader), kan de oppervlakkige slaapslagader worden gevoeld als een verdikt koord.
Anatomie en structuur
De tak van de halsslagader, de oppervlakkige temporale slagader genaamd, is meestal kleiner dan de tweede hoofdtak (maxillaire slagader). De oppervlakkige temporale slagader begint in de weefsels van de parotis (Latijn: parotisklier). De eerste takken beginnen net achter de collum mandibulae, een benige sectie van het articulaire proces van de onderkaak. Vanaf daar is het ader gaat verder in het gebied van de externe halsslagader. Kort daarna is er een kruising met de processus zygomaticus, een benig segment van de jukbeen Dit kruisende gebied wordt overlapt door kleine huidspieren van het lichaam die zich openen in het gebied van de oorspieren (de zogenaamde Musculus auricularis anterior). Het hele traject van de oppervlakkige temporale ader wordt begeleid door de oppervlakkige temporale ader (oppervlakkige temporale arterie) en de auriculaire zenuw (auriculotemporale zenuw). De volgende andere takken zijn afkomstig van de oppervlakkige slaapslagader:
- De transversale slagader (Latijn: arteria transversa faciei). Het vindt zijn loop onder de jukbeenboog. Zijn functie is om het parotis, de gezichtsbehandeling huid en de kauwspieren (Latijn: Musculus kauwspieren).
- De middelste temporale slagader (Latijn: Arteria temporalis media). Een slagader waarvan het doel is om de temporalis-spier te voeden (Latijn: temporalis-spier).
- De zogenaamde jukbeentak (Latijn: Ramus zygomaticoorbitalis), die de oogleden en de oogringspier voedt (Latijn: Musculus orbicularis oculi).
- De voorste takken van het oor (Latijn: Rami auriculares anteriores). Zij zijn de belangrijkste leverancier van het externe gehoorgang en de oorschelp.
- De frontale tak (Latijn: ramus frontalis). Dit is een van de twee terminale takken in het gebied van het voorhoofd.
- De pariëtale tak (Latijn Ramus parietalis), die het pariëtale gebied voorziet van arterieel bloed en voedingsstoffen.
Functie en taken
Als een tak van de maxillaire slagader (halsslagader) vervult de oppervlakkige slaapslagader onmisbare functies op het gebied van bloedtoevoer. Daardoor het hele hoofd gebied (inclusief alle organen die daar aanwezig zijn) wordt voorzien van arterieel bloed en voedingsstoffen. Zonder de slagader is een mens niet levensvatbaar. Omdat de Arteria temporalis superficialis zich al in het gebied van de jukbeen, het maakt een uitgebreide geleiding mogelijk. Het vervult dus de functie van een vertakte boete distributie systeem. Individuele subregio's van het hoofd worden geleverd door het individuele bloed schepen die zich aftakken van de oppervlakkige slaapslagader. Waaronder
- Het pariëtale gebied inclusief het hele voorhoofdgebied,
- De oogleden en de oogringspier (Musculus orbicularis oculi),
- De temporalis-spier (Musculus temporalis),
- zowel de gezichtshuid als
- De kauwspier (Musculus kauwspier)
Ziekten
Ontsteking van de oppervlakkige temporale slagader kan voorkomen, vooral bij oudere mensen. Vaak wordt deze ziekte ook wel de technische term arteritis temporalis genoemd. Ook gebruikelijk zijn de namen van de ziekte van Horton, craniale arteritis en het syndroom van Horton. Dit ontsteking van de aorta draagt een risico van 20 procent van blindheid Dit komt omdat de ziekte een aanzienlijk onderaanbod van de optiek kan veroorzaken zenuwen Arteritis temporalis kan echter gemakkelijk snel en vroeg worden bestreden therapie Vrouwen worden 2 tot 6 keer vaker getroffen door reuzencelarteritis dan mannen. Lijders lijden aan ernstig hoofdpijn die voornamelijk geconcentreerd zijn in het tempelgebied. De diagnose wordt gesteld door ultrageluid en weefselmonsters. De behandeling is door verschillende cortisone voorbereidende werkzaamheden. Het is gebruikelijk om een dosis van één milligram per kilogram lichaamsgewicht gedurende de eerste vier weken van therapie (bijv. 75 mg voor 75 kg lichaamsgewicht). Dit dosis wordt continu verminderd als therapie vordert. Als de symptomen terugkeren, de dosis wordt naar boven bijgesteld.
