OP-procedure
Een transfemoraal amputatie is een lange en gecompliceerde operatie, maar kan veilig worden uitgevoerd dankzij gestandaardiseerde chirurgische stappen. De bewerking wordt altijd uitgevoerd onder narcose, tenzij er medische redenen tegen zijn. Diverse serieus hart- or long ziekten spreken bijvoorbeeld tegen narcose.
Direct voor de operatie is het been worden geamputeerd wordt grondig gedesinfecteerd en de rest van de patiënt wordt bedekt met steriele doeken om het risico op bacteriële infectie zo laag mogelijk te houden. De patiënt ligt gedurende de hele operatie op zijn of haar rug. In de meeste gevallen is het amputatie wordt uitgevoerd in "bloedloosheid".
Dit betekent dat er een grote manchet om de been en opgeblazen. Dit comprimeert en sluit het bloed schepen. Op deze manier intraoperatief bloed verlies kan aanzienlijk worden verminderd en de chirurg heeft een beter zicht op de operatieplaats.
Er wordt eerst een incisie gemaakt door de huid, daarna door het zachte weefsel, de spieren, pezen en vet totdat het bot wordt blootgesteld. Dit wordt doorgesneden met een botzaag en vervolgens afgerond aan de randen om te voorkomen dat scherpe randen het omliggende weefsel later beschadigen. Lidocaïne wordt geïnjecteerd in de uiteinden van de zenuwvezels die zijn doorgesneden.
Lidocaïne is een plaatselijke verdoving die lokaal de zenuw verdooft. Dit is bedoeld om het optreden van fantoompijn. Na het doorsnijden van het bot moet het zachte weefsel achter het bot worden verwijderd.
De incisie gaat niet recht door de been, maar enigszins schuin. Hierdoor ontstaat een soort flapje van huid en onderhuids vetweefsel aan het uiteinde, dat over de botstomp kan worden gevouwen en een dempende functie heeft. Een drainage wordt vervolgens ingebracht om alle af te voeren bloed die na de operatie in de wond kunnen sijpelen.
Ten slotte wordt de wond gehecht. Eerst worden de diepe structuren gehecht en daarna de huid. Voor de huid kunnen nietjes of hechtingen worden gebruikt om de wond te sluiten.
