diverticulitis is een ziekte van de dikke darm waarin er kleine uitsteeksels van de darm zijn slijmvlies Deze kunnen zonder symptomen blijven (diverticulose) of ontstoken raken. Pas dan spreekt men van diverticulitis In de westerse geïndustrialiseerde landen heeft 50-60% van de 70-plussers diverticulose, maar slechts 10-20% ontwikkelt zich ook diverticulitis Dit maakt diverticulitis een van de meest voorkomende ziekten van de dikke darm.
Oorzaken
De oorzaken van deze ziekte zijn talrijk. Een belangrijke factor voor het ontstaan van darmuitsteeksels is de leeftijd. De bindweefsel wordt na verloop van tijd zwakker, zodat de darm slijmvlies is ook minder solide.
Door de verhoogde druk in de darm kunnen de uitstulpingen ontstaan. Ze vormen zich meestal op vooraf bepaalde zwakke punten van de darmwand, dwz waar de bloed schepen het leveren van de darmrun. Er zijn kleine spierspleten in de darmwand die van nature zwakker zijn dan de spierdarmwand.
Vanwege de extra zwakte van de bindweefsel op oudere leeftijd worden deze zwakke punten nog gevoeliger en laten ze de darmen gemakkelijk toe slijmvlies uitpuilen. Dit resulteert in een andere factor die bijdraagt aan de ontwikkeling van diverticulose: constipatie Ouderen hebben er vaker last van constipatieOmdat de darmmotoriek met de leeftijd vertraagt, verminderen veel medicijnen bovendien de darmmotoriek en is er vaak een gebrek aan lichaamsbeweging.
De dieet in westerse landen speelt ook een grote rol, aangezien er doorgaans te weinig voedingsvezels worden geconsumeerd. In landen waar meer fruit, groenten en volkorenproducten worden gegeten, zijn er aanzienlijk minder patiënten met diverticulitis. Vegetariërs hebben ook significant minder kans op diverticulitis.
Voedingsvezels stimuleren de darmbeweging. Een dieet laag in voedingsvezels vermindert het, zodat constipatie komt vaker voor. Bovendien is de ontlasting erg hard en stevig bij vezelarme diëten.
Om deze stevige ontlasting verder te transporteren, moet de darm veel meer samentrekken en tegen grotere weerstand werken. Dit verhoogt de druk in de darm en dit bevordert op zijn beurt de ontwikkeling van divertikels. Door het constante contact met de uitwerpselen kunnen ook de divertikels ontstoken raken.
De ontlasting kan zich ophopen in de zakjes en daar de ontstekingsreactie veroorzaken door druk op het slijmvlies. Dit wordt verder bevorderd door constipatie, aangezien de ontlasting dan langer in het gebied van de divertikels blijft. In het ergste geval kan deze lokale ontsteking zich verder ontwikkelen tot een abces (accumulatie van pus in het weefsel) en zelfs doorbreken in de vrije buikholte (perforatie).
Dit kan tot levensbedreigende situaties leiden voorwaarde Andere oorzakelijke factoren van diverticulitis zijn zwaarlijvigheid en bepaalde genetische factoren. Wezen te zwaar verhoogt de druk in de buikholte.
Dit ondersteunt - net als obstipatie - het uitsteken van het darmslijmvlies. Diverticulitis kan ook worden bevorderd door stress of andere psychologische oorzaken, zoals verdriet of nervositeit. Dit komt onder meer doordat de psyche een sterk effect heeft op de darmactiviteit.
Dit is goed te verklaren door de invloed van de psyche op het ontstaan van diarree. Vergelijkbare mechanismen spelen ook een rol bij diverticulitis, die wordt bevorderd door stress of mentale agitatie. Als het lichaam onder stress staat of psychisch wordt belast, bijvoorbeeld door nervositeit, het sympathische zenuwstelsel wordt actiever, wat ervoor zorgt dat er meer adrenaline vrijkomt.
Adrenaline verhoogt de activiteit van het lichaam, bloed druk en hartslag stijgen. Dit gaat echter ten koste van darmwerk. Vaak is er een plotselinge reactie van de tegenstander van de sympathisant zenuwstelsel, namelijk de parasympathische zenuwstelsel.
Het parasympathische zenuwstelsel bevordert de spijsvertering. Als het parasympathische zenuwstelsel reageert overdreven, dit kan leiden tot diarree. Andere hormonen die vrijkomen bij psychische stress een verminderde vochtopname veroorzaken en elektrolyten in de darmen, wat ook de ontwikkeling van diarree bevordert.
De darmactiviteit wordt daarom veranderd door stress of iets dergelijks. Dit bevordert de ontwikkeling van divertikels. Hetzelfde, diarree veroorzaakt verhoogde druk in de darm, wat bovendien het risico op divertikelvorming verhoogt.
Naast de veranderde darmactiviteit tijdens psychologische stress, heeft stress van welke aard dan ook invloed op ons immuunsysteem Vooral permanente spanning smoort de immuunsysteem. Indien de immuunsysteem wordt verzwakt door langdurige stress, zoals rouw om de overleden partner, ziekteverwekkers hebben het van nature gemakkelijker. Ziekteverwekkers kunnen zich daarom gemakkelijker ophopen in bestaande divertikels en kunnen, door het gebrek aan verdediging van het immuunsysteem, leiden tot ontsteking, dwz diverticulitis .
Om deze mechanismen te vermijden, moeten enerzijds profylactische maatregelen worden genomen om onnodige stress of vermijdbare psychologische belasting te vermijden in het geval van een bekende diverticulose. Dit geldt ook voor een reeds bestaande diverticulitis. Om de ziekte goed te laten genezen en de darmen te laten herstellen, moet men proberen een sfeer te creëren die vrij is van stress en spanning. Wat helaas vaak makkelijker gezegd dan gedaan is.
