Oorzaken en diagnose
In het geval van een veel voorkomende infectie, de koorts zou binnen 4 dagen moeten verdwijnen. Als het koorts langer aanhoudt of zelfs toeneemt, moet in ieder geval een arts worden geraadpleegd om de oorzaak van de koorts te achterhalen. De arts moet vragen stellen over eerdere operaties, afweermedicatie, reizen naar het buitenland, omgaan met zieke dieren en contact met patiënten met infectieziekten.
Als de patiënt bevestigend antwoordt, moet onmiddellijk een passende therapie worden gestart. Bij het meten koorts, de algemeen geldende fysiek onderzoek van de patiënt moet natuurlijk worden uitgevoerd, inclusief luisteren naar de hart- en longen (auscultatie) etc. Ook infectieparameters, zoals leukocyten en CRP, die tijdens een infectie verhoogd zijn, dienen onderzocht te worden.
Als een toename van leukocyten wordt gedetecteerd, is dit meestal een bacteriële infectie; als een afname van leukocyten wordt gedetecteerd, is dit meestal een virale infectie. Bij een meer gedetailleerde diagnose van koorts kan een urineonderzoek of een onderzoek van het sputum van de zieke patiënt worden uitgevoerd. Een zogenaamde bloed Er kan ook een cultuur worden gemaakt, die na een paar dagen informatie kan geven over de overeenkomstige ziekteverwekker.
In de meeste gevallen blijkt de identificatie van ziekteverwekkers met deze methode echter negatief. Een bloed cultuur moet worden uitgevoerd op 2 opeenvolgende dagen (minimaal 2-3 monsters per dag). Het onderzoek van de zogenaamde "dikke druppel" kan uitsluiten malaria.
Het is echter belangrijk dat de gegevens van de patiënt compatibel zijn met een malaria infectie vooraf. Later, een ultrageluid kan ook informatie geven over de vraag of organen betrokken zijn bij het ontstaan ​​van koorts door ontsteking. Gynaecologische en urologische onderzoeken evenals Röntgenstraal onderzoeken zouden een volledig beeld geven van de diagnostische maatregelen.
Bij sommige ziekten kan het handig zijn om een ​​koortscurve op te stellen. Hiervoor wordt de koorts op verschillende tijdstippen van de dag gemeten en worden de waarden in een diagram ingevoerd. Dit resulteert in een koortscurve die het beste voor meerdere dagen kan worden uitgezet. Sommige ziekten, zoals malaria, vertonen een karakteristiek koortspatroon, dus de koortscurve kan behulpzaam zijn bij het vinden van de oorzaak.
Als de verhoogde temperatuur langdurig aanhoudt, kan de schildklier waarden in de bloed moet worden onderzocht, zoals hyperthyreoïdie kan leiden tot een verhoging van de lichaamstemperatuur. Verdere diagnostische tests moeten altijd worden uitgevoerd als de koorts optreedt in combinatie met krampen en stuiptrekkingen. De zogenaamde febriele spasmen komen bijna uitsluitend voor bij kleine kinderen en vormen een absolute pediatrische noodsituatie die onmiddellijk in het ziekenhuis moet worden onderzocht. Zelfs bij kleine kinderen die net hun eerste tandjes krijgen, treedt vaak een temperatuurstijging en koorts op, die verder geen zorgen hoeven te maken.
Alle artikelen in deze serie:
