Een mondzweer of mondzweer (synoniemen: Aphthae; Aphthe; ICD-10-GM K13.-: Overige aandoeningen van de lip en het mondslijmvlies) is een oppervlakkige beschadiging van het mondslijmvlies (tunica mucosa oris) en de keelholte. Een mondzweer kan een symptoom zijn van veel ziekten (zie onder “Differentiële diagnoses”). De lifetime-prevalentie (incidentie van ziekten gedurende het hele leven) … Mondzweer
Vanaf het eerste medische contact van een patiënt tot de ECG-diagnose mogen er maximaal tien minuten verstrijken! Verplichte diagnostiek van medische hulpmiddelen Elektrocardiogram (ECG; registratie van de elektrische activiteit van de hartspier)* – tijdens en na het optreden van een infarct is dit in veel gevallen zichtbaar op het ECG, voornamelijk door … Myocardinfarct (hartaanval): diagnostische tests
Therapieaanbevelingen Zie onder chirurgische therapie In het verleden werd therapie met natriumfluoride aanbevolen, maar deze wordt niet meer uitgevoerd.
De volgende symptomen en klachten kunnen wijzen op otosclerose: Hoofdsymptomen Geleidelijk begin van conductief gehoorverlies in de lage frequenties; gehoor is beter in rumoerige omgevingen dan in rust; begin meestal eenzijdig Tinnitus (oorsuizen) Indien nodig perceptief gehoorverlies Indien van toepassing, vertigo (duizeligheid) Opmerking: De ziekte kan één of beide oren aantasten … Otosclerose: symptomen, klachten, tekenen
Cardiovasculair systeem (I00-I99). Coronaire hartziekte (CAD) - ziekte van de kransslagaders. Myocardinfarct (hartaanval) Mond, slokdarm (voedselpijp), maag en darmen (K00-K67; K90-K93). Diffuse oesofageale spasmen - neuromusculaire disfunctie van de slokdarmspieren met intermitterende retrosternale (gelegen achter het borstbeen) pijn. Hypercontractiele slokdarm (notenkraker-slokdarm). Maagzweer (maagzweer) Oesofagitis (ontsteking van de … Slokdarmkanker: of iets anders? Differentiële diagnose
Therapiedoel Vrij van symptomen Therapieadviezen Er is geen medicamenteuze behandeling voor voedselallergie! Bij anafylactische shock – zie onder “Schok/Medicinale Therapie“. Bij een redelijk vermoeden van een voedselallergie (zie hieronder laboratoriumdiagnostiek) wordt gedurende maximaal 2 weken een zogenaamd eliminatiedieet uitgevoerd. Dit betrekt … Voedselallergie: medicamenteuze therapie
Om voedselallergie te voorkomen, moet aandacht worden besteed aan het verminderen van individuele risicofactoren. Gedragsrisicofactoren Voeding Eenzijdig te veel eten Kruiden – stof die de opname bevordert. Consumptie van stimulerende middelen Alcohol – stof die de resorptie bevordert Tabak (roken) Passief roken in de baarmoeder en in de vroege kinderjaren → verhoogd risico op overgevoeligheid voor voedsel op 4-jarige leeftijd, … Voedselallergie: preventie
Hieronder volgen de belangrijkste ziekten of complicaties die door herpes zoster (gordelroos) kunnen worden veroorzaakt: Ademhalingsstelsel (J00-J99) Longontsteking (pneumonie)/pneumonitis (vooral bij patiënten met verminderde afweer) – Opmerking: typische huidveranderingen treden alleen op bij een lange latentie van maximaal 14 dagen. Ogen en oogaanhangsels (H00-H59). Zoster oftalmicus (treedt op bij 10-20% van de volwassen zoster … Gordelroos (herpes zoster): complicaties
Sinds maart 2018 is een totaalvaccin met adjuvans (dat glycoproteïne E van de ziekteverwekker bevat) goedgekeurd voor de preventie van herpes zoster (HZ) en postherpetische neuralgie (PHN) bij personen van 50 jaar en ouder. Dit heeft ook bij oudere leeftijdsgroepen een hoog beschermend effect en heeft naast een goede veiligheid … Gordelroos (herpes zoster): preventie
Polymorfe lichte dermatose wordt meestal gediagnosticeerd op basis van symptomen en medische geschiedenis. In zeldzame gevallen moet histologisch (fijn weefsel) onderzoek van een biopsie (weefselmonster) worden uitgevoerd.
Diagnose van medische apparatuur is niet vereist.
Laboratoriumparameters van de eerste orde – verplichte laboratoriumtests. Klein bloedbeeld [MCV ↑ bij alcoholmisbruik en myxoedeem] Differentieel bloedbeeld Ontstekingsparameter – CRP (C-reactief proteïne) Urinestatus (snelle test voor: pH, leukocyten, nitriet, eiwit, glucose, keton, urobilinogeen, bilirubine, bloed) , sediment, indien nodig urinecultuur (pathogeendetectie en resistogram, dat wil zeggen het testen van geschikte antibiotica ... Delirium: test en diagnose
