Ondersteuning in de thuisomgeving
Het zou te gemakkelijk zijn en daarom logisch: een therapie kan niet starten bij een therapeut, zichzelf reguleren door alleen tabletten in te nemen, etc. Deze genoemde maatregelen vormen samen met andere maatregelen de hoekstenen, het kader als het ware. De woonomgeving en de maatregelen die daar zijn genomen om het leven gemakkelijker te maken ADHD zijn een essentieel moment in het ontwerp van de therapie, die de ouders en hun ondersteuning van het ADHD-kind in de thuisomgeving een zeer belangrijke taak geeft. Aangezien deze taak ook erg moeilijk kan zijn - dit wordt bijna altijd verteld door de getroffen ouders - is de gezinssituatie vaak erg gespannen.
Psychotherapie
Psychotherapeutische en curatieve onderwijsbenaderingen omvatten de volgende vormen van therapie:
- Gedragstherapie
- Zelfmanagement training
- Ergotherapie
- Dieptepsychologie
- Gezinstherapie
- De Marburg Concentratietraining voor Schoolkinderen (MKT)
- Autogene training
- Spierontspanning volgens Jacobson
- Sport
- Neurofeedback (EEG - Biofeedback)
Het succes van de therapie hangt van veel factoren af. Enerzijds is het belangrijk dat ADS vroegtijdig wordt gedetecteerd. Een diagnose op jonge leeftijd kan ervoor zorgen dat aandachts- en gedragstraining problemen op school helpt voorkomen en psychologische ondersteuning kan zorgen voor psychisch welzijn.
Er is geen remedie voor ADHD, daarom moeten sommige patiënten worstelen met hun gebrek aan concentratie en aandacht gedurende hun hele leven. Met de juiste therapie en psychologische zorg kunnen getroffen personen in de meeste gevallen een normaal leven leiden zonder al te grote beperkingen. Vanwege de moeilijkheden bij de diagnose en de beschikbare middelen, de optimale behandeling voor ADHD is helaas niet altijd de regel. Daarom zijn de therapeutische succesvooruitzichten van multidisciplinair behandelde patiënten erg goed, maar eerder slecht in het algemene collectief van ADHD-patiënten.
Voedingstherapie
Als voedingstherapeutische mogelijkheden of voedingstherapie zijn er: Alternatieve therapievormen: Omdat de effectiviteit van alternatieve behandelingen ofwel nog niet voldoende is getest op hun werkzaamheid of in sommige gevallen expliciet door de wetenschap is gewaarschuwd, je zal vinden verdere informatie op de juiste plaats. - Voedingstherapie
- Voedingstherapie
- Oligo - Antigenen - Dieet (diëten volgens Egger)
- Dieet volgens Feingold
- Dieet op basis van haver
- AFA - Algen therapie
Drugs therapie
Medicamenteuze therapie is waarschijnlijk de meest controversiële vorm van behandeling voor ADHD. Een reden hiervoor is dat de medicijnen dat wel zijn psychotrope geneesmiddelen - meestal stimulerende middelen - die de psychologische functies beïnvloeden, zoals stemming, affectiviteit en emotionaliteit, maar ook de aandacht, impulsiviteit en drive van het ADHD-kind. Zelfs als dit op het eerste gezicht 'slecht' klinkt, heeft medicamenteuze therapie zijn bestaansreden en het recht om te worden gebruikt wanneer de diagnose van ADHD is precies vastgesteld.
In het geval van ADHD worden dezelfde medicijnen gebruikt als bij ADHD, aangezien ze de signaaloverdracht verbeteren en bloed circulatie in de hersenen, ongeacht de oorzaak. Voornamelijk psychostimulantia zoals methylfenidaat (In Ritalin®, Medikinet®) worden gebruikt, maar vooral bij ADHD zijn ook alternatieven zoals atomoxetine (in Strattera®) of homeopathische middelen populair, aangezien de typische medicijnen vaak minder effectief zijn bij deze aandachtstekortstoornis. Ritalin® is het meest gebruikte medicijn voor de behandeling van ADHD en is ook de eerste keuze van veel artsen voor ADHD.
Het bevat het actieve ingrediënt methylfenidaat, een amfetamine-achtige stof die de concentratie van dopamine in de synapsen en verbetert zo de hersenen's signaaloverdracht. Het is een psychostimulerend middel en is zeer effectief en werkt snel, vooral bij ADHD, maar ook bij ADD. Het is daarom erg populair bij kinderen met grote problemen op school of anderszins acuut lijden aan hun symptomen.
Omdat het echter vaak bijwerkingen veroorzaakt, wordt ongeveer de helft van alle patiënten steeds vaker verdrongen door alternatieven. Deze bijwerkingen omvatten voornamelijk kortdurende klachten zoals verlies van eetlust, depressieve stemmingen en hoofdpijn, maar ook psychische problemen op langere termijn worden waargenomen. Vooral bij ADHD, waar het vaak een minder sterk effect heeft dan bij ADHD, moeten daarom ook niet-medicamenteuze behandelingsstrategieën worden overwogen.
