Tumorziekten behoren tot de moeilijkste disciplines in de geneeskunde. Met zijn relevante expertise behandelt de oncoloog alle soorten kanker om aan de specifieke behoeften van de getroffenen te voldoen.
Wat is een oncoloog?
Met zijn of haar relevante expertise behandelt de oncoloog allerlei soorten kanker om te kunnen voldoen aan de speciale wensen van getroffenen. Tumoren kunnen overal op het menselijk lichaam voorkomen. Vanwege de complexiteit van de ziekten zou het voor artsen van alle specialismen simpelweg te veel zijn om aanvullende kennis van te eisen tumor ziekten Om deze reden is de specialiteit van oncoloog gecreëerd, wiens expertisegebied alle soorten omvat kanker, ongeacht waar ze op het lichaam verschijnen. Om als oncoloog in aanmerking te komen, moeten artsen eerst de verplichte medische studies met een standaard studieperiode van zes jaar en drie maanden succesvol afronden. Daarna volgt een specialisatieopleiding interne geneeskunde, die doorgaans nog eens vijf jaar duurt. Omdat de oncoloog zich niet wil specialiseren in de gebruikelijke gebieden van interne geneeskunde, maar eerder in tumor ziektenzijn verdere studies om specialist in interne geneeskunde te worden anders gestructureerd. Niet alleen inhoudelijk, maar ook qua tijd wordt de bijscholing tot specialist in de interne geneeskunde met een focus op oncologie met een extra jaar verlengd tot in totaal zes jaar. Na het met goed gevolg afleggen van het eindexamen mag de examinandus zich uiteindelijk oncologie-specialist noemen, of kortweg oncoloog.
Behandelingen
De belangrijkste inspanning van de oncoloog is om te voorkomen dat tumoren ontstaan. Centraal bij dit doel staat de kristallisatie van risicogroepen. Het is bewezen dat bepaalde populaties een veel hoger risico lopen om in de nabije toekomst mogelijk tumoren te ontwikkelen. Dit is precies waar de oncoloog om de hoek komt kijken. Door zijn poging om risicogroepen te identificeren en tegenmaatregelen te nemen, kanker gevallen kunnen met een groot bedrag worden verminderd. De onderzoeksinstelling “German Kanker Research Center ”, met het hoofdkantoor in Heidelberg, staat centraal in het onderzoek naar mogelijke risicocriteria. Hier komen niet alleen de praktische bevindingen van individuele oncologen in Duitsland samen, maar ook nieuwe bevindingen uit andere landen waarmee het Duitse Kankeronderzoekscentrum samenwerkt. Hoe geavanceerd het huidige onderzoek ook is, tot op heden zijn er maar een paar mechanismen om de vorming van kanker met succes te voorkomen. Er is bijvoorbeeld nog maar één type kanker, baarmoederhalskanker, waarvan de ontwikkeling kan worden voorkomen door een door mensen ontwikkeld vaccin. In de meeste andere gevallen beperken oncologen zich tot het behandelen van bestaande tumoren, waarvoor ze over verschillende apparaten beschikken.
Diagnostische en onderzoeksmethoden
Afhankelijk van hoe ver de tumorvorming is gevorderd, kiest de oncoloog de specifieke behandelingskuur. In conventionele termen is de klassieke chirurgische verwijdering van de tumor een optie, en op dit punt werkt de oncoloog samen met chirurgen met relevante ervaring, vooral in die gevallen waarin het verwijderen van de tumor bijzonder gecompliceerd blijkt te zijn. In gevallen waarin de kanker nog niet vergevorderd is en nog beheersbaar is, kiest de oncoloog niet zelden voor zogenaamde bestraling therapie Zoals de naam doet vermoeden, wordt de tumor niet geopereerd maar vernietigd met behulp van straling. Om het gewenste succes te behalen, gamma, Röntgenstraal en er worden elektronenbundels gebruikt, die onder de noemer ioniserende straling vallen. In straling therapieprofiteert de oncoloog van het feit dat tumoren doorgaans veel gevoeliger zijn voor straling dan de rest van het gezonde weefsel. Ook hier voert de oncoloog het werk niet zelfstandig en alleen uit, maar altijd in samenwerking met andere specialisten en zelfs met medisch fysici. Een andere behandelingsoptie die door de oncoloog wordt overwogen, is de administratie of drugs, zoals cytostatica, die verdere celdeling en dus uitzaaiing van de tumor voorkomen.
Waar moet de patiënt op letten?
De vraag welke oncoloog het meest geschikt is, zoals bij alle medische vraagstukken, kan niet in algemene termen worden gesteld. Doorslaggevend moet niet alleen de vakbekwaamheid van de oncoloog zijn, maar ook het interpersoonlijk niveau. Zeker bij ernstige ziekten van kankerpatiënten is een bijzondere aanpak onontbeerlijk. Verder is het netwerken van de oncoloog belangrijk. Omdat hij op de meeste gebieden alleen optimale resultaten kan behalen in samenwerking met andere artsen, dienen patiënten aandacht te besteden aan het netwerken van bijvoorbeeld hun behandelende arts, bij welke verenigingen hij lid is en of de ziekenhuizen waarmee hij samenwerkt een even goede ervaring hebben. reputatie zoals hij doet.
