Oesofagitis
De reflux of maag zuur in de slokdarm kan leiden tot een ontsteking van de slokdarm, de zogenaamde oesofagitis. Dit manifesteert zich vaak als pijn ter hoogte van het borstbeen en slikproblemen. In een gastroscopie met behulp van een endoscoop kan de ontsteking van de slokdarm worden gezien door een arts.
Het kan in verschillende mate van ernst zijn en verschillende oorzaken hebben. Het wordt veroorzaakt door het terugvloeien maag zuur. Dit moet daarom worden behandeld om de ontsteking van de slokdarm te verlichten.
Zoals in het geval van normaal Maagzuur zonder oesofagitis, maagzuurremmers of protonpompremmers worden gebruikt, afhankelijk van hun ernst. Sinds Maagzuur is vaak al een lange tijd aanwezig voorafgaand aan de ontsteking van de slokdarm, protonpompremmers zijn vaak de remedie bij uitstek, omdat ze effectiever zijn en gedurende een langere periode kunnen worden gebruikt. Daarnaast dient de patiënt ook geïnformeerd te worden over algemene gedragsmaatregelen die bij zijn of haar klachten geïndiceerd zijn.
Deze omvatten de juiste dieet in vrij kleine porties, zonder koffie, alcohol en nicotine indien mogelijk het bovenlichaam optillen in het geval van Maagzuurvoldoende drinkhoeveelheden, enz. Onder deze omstandigheden oesofagitis is doorgaans goed te behandelen en de patiënt voelt al snel de eerste verbeteringen. Maagzuur wordt veroorzaakt door het terugstromen van zuur maag inhoud in de slokdarm.
Dit kan leiden tot een ontsteking van de slokdarm, die wordt genoemd reflux oesofagitis. Als u af en toe last heeft van brandend maagzuur, is medicatie niet echt nodig. Dit is een fysiologische reflux dat kan bijvoorbeeld gebeuren na een zeer vette maaltijd of na het drinken van wijn.
Als de symptomen vaker voorkomen of als er een ontsteking van de slokdarm is, moet medicatie worden toegediend. 1) PPI: De meest gebruikte medicijnen eindigen op "-prazol" (bijv omeprazolpantoprazol) en behoren tot de groep van protonpompremmers, kortweg PPI. Ze blokkeren een transporteiwit in de maagcellen, waardoor de productie van maagzuur wordt geremd. Bij voldoende dosering wordt een genezingspercentage van ongeveer 90% bereikt.
De meest voorkomende bijwerkingen zijn onder meer diarree, duizeligheid en hoofdpijn. Stemmingswisselingen zijn ook mogelijk. Zeldzame bijwerkingen zijn visuele en gehoorstoornissen, een toename van lever in maateenheden, nier ontsteking en huiduitslag.
Langdurige therapie met PPI kan leiden tot vitamine B12-tekort als het niet wordt vervangen. 2) H2-blokkers: deze geneesmiddelen eindigen op ‘-tidine’ (bijv. Cimetidine) en worden niet gebruikt om brandend maagzuur en oesofagitis te behandelen. Ze hebben een veel zwakker effect dan PPI.
3) antacida: Deze medicijnen zijn zwak en slechts korte tijd effectief. Ze neutraliseren het aanwezige maagzuur. Ze worden alleen aanbevolen voor incidenteel brandend maagzuur zonder oesofagitis.
