Het proces van vorming en vorming van tanden wordt odontogenese genoemd. Preciezer gezegd: het wordt begrepen als de periode waarin de eerste bijlagen van de melk tand worden gevormd en de uitbarsting van de tanden van de permanente tandstelsel treedt op, samen met de ontwikkeling van de tandrug, de vorming van glazuur, tandkroon, wortel en het gehele parodontium in het parodontium.
Wat is odontogenese?
Het proces van vorming en vorming van tanden wordt odontogenese genoemd. Odontogenese begint al ongeveer veertig dagen daarna ovulatie, Terwijl de foetus meet nog een paar acht millimeter. De ontwikkeling van tanden als proces is erg complex. In dit proces vormt de tandheelkundige anlage het voortraject van de tand met de tandklok. Er ontstaat een natuurlijke mondruimte. Tijdens de embryogenese, tand glazuur, wortelelement, dentine en wortelmembraan ontwikkelen. Tussen de vijfde en achtste week van zwangerschapbegint de differentiatie van de tandsystemen. Ze zijn onderverdeeld in tanden bars, knoop-, kap- en klokstadia, die elk verschillende processen van tandontwikkeling hebben.
Functie en taak
In eerste instantie de tand bars groeit uit de binnenste laag van het ectoderm in de orale baai van de foetus, die zich vervolgens uitstrekt tot in de middelste laag die de kaak vormt. Op deze laag vormen zich verdikkingen, waardoor de eigenlijke bladverliezende wordt voorbereid tandstelsel Tandknoppen ontwikkelen zich tot glazuur caps, en deze vormen op hun beurt tandpapillen. Het hele proces laat de constructie van het emailorgel achter, dat aanvankelijk dopvormig is en uiteindelijk op een bel lijkt. De tandknop vervult belangrijke functies, waaronder de tand papil, de tandfollikel en het glazuurorgaan, en bestaat uit een verzameling cellen. In de tandarts papilworden cellen omgezet in odontoblasten, die later de dentine De verbinding tussen de binnenste tand epitheel en de tandheelkundige papil bepaalt de algehele vorm van de tandkroon. Mesenchymale cellen zorgen op hun beurt voor de vorming van de tandpulp. De tandzakjes worden ook wel tandzakjes genoemd. Ze bereiden het weefsel voor op de osteoblasten, centoblasten en fibroblasten, terwijl deze laatste de parodontale ligamenten vormen die de tand via een wortelelement met de tandkoker verbinden. Hier vinden de verschillende stadia van de tandontwikkeling plaats, van het ontluiken tot het kruinstadium. Terwijl de tand structuur zich vormt, vormt ook het tandhard weefsel, ook wel tandhard weefsel genoemd, zich. Dit betekent de tand kroon, dat bestaat uit email en dentine In de tandheelkunde wordt de vorming van glazuur amelogenese genoemd en vindt plaats tijdens de kruinfase. Ameloblasten zorgen voor het transport van bepaalde eiwitten om het glazuur te produceren. Dentine is weefsel dat botachtig is terwijl het zachter is dan glazuur. De vorming ervan wordt dentinogenese genoemd en doorloopt drie fasen. Tijdens de tandvorming wordt primair dentine geproduceerd, vervolgens wordt secundair dentine geproduceerd door de tandpulp en wordt stimulus dentine geproduceerd door synthese en later reductie van de tandpulp. Gedurende het hele proces wordt de tandklok nu van buitenaf afgebakend. Dit wordt gedaan door het buitenste glazuur epitheel, terwijl het zeer prismatische binnenste glazuurepitheel het binnenoppervlak vult. De laatste staat tegenover de tandpapil en is afkomstig van het mesenchym. Tussen het binnenste en buitenste glazuur epitheel ligt het emaille vruchtvlees. Ten slotte wordt tegen het einde van de odontogenese het wortelelement gevormd, in de tandheelkunde bekend als cementogenese, aangezien de cellen cementoblasten vormen. Er zijn nog veel onbeantwoorde vragen over de oorsprong van het tandvlees. Wat bekend is, is dat de cellen daar verankerd zijn door vezelachtige structuren die restanten zijn van ameloblasten. Door celdeling groeit de laag erg snel. Tanduitbarsting treedt op als gevolg van de groeidruk die toeneemt tijdens het proces van odontogenese en de langzame voortgang van de melktanden. Het proces wordt aangeroepen het tanden krijgen en is erg pijnlijk. Bijkomende symptomen zijn roodheid, zwelling en milde infecties, die gepaard kunnen gaan met een verhoogde lichaamstemperatuur. het tanden krijgen treedt op zodra de eerste tanden bij de baby verschijnen mond en het slijmvlies dat over de tanden ligt, wordt dunner om de tand los te laten. Wanneer tanduitbarsting optreedt, verschilt van persoon tot persoon. Het kan vroeg zijn, maar het kan ook worden uitgesteld. Het begint meestal zodra de melk tand zijn klaar met vormen. Dit is het geval na ongeveer acht maanden, eerst de snijtanden groeien, dan de eerste kies hoektand en tenslotte de tweede kies. De melk tand vormen het eerste gebit in voltooide toestand, gevolgd door het tweede en blijvende gebit als gevolg van het uitvallen van de melktanden. Dit gebeurt meestal tussen het zevende en negende levensjaar van het kind, te beginnen met het verlies van de achterste kiezen en tenslotte de centrale en laterale snijtanden. Ten slotte worden de voorste kiezen en hoektanden vervangen door nieuwe tanden.
Ziekten en klachten
Tijdens odontogenese kunnen enkele problemen optreden die kunnen leiden tot tandziekten Vertraagde uitbarsting van tanden is er echter niet een van. Er kunnen zich echter extra kiezen vormen, die bijvoorbeeld gepaard gaan met een ontwikkelingsstoornis van het tandweefsel. In de tandheelkunde wordt onderscheid gemaakt tussen aangeboren en verworven aandoeningen. Aangeboren kan bijvoorbeeld aanwezig zijn in het aantal tanden, maar ook in de vorm en grootte van het gebit. Door een genetisch defect kan de glazuurlaag als tandcoating volledig ontbreken. Dysodontie kan ook optreden, wat een misvorming is van de tand structuur Verworven veranderingen treden daarentegen op als gevolg van infecties, verwondingen of bijvoorbeeld rachitis Bovendien zijn er afwijkingen van de tanden die het gevolg zijn van een combinatie van verworven en aangeboren oorzaken. Deze omvatten tandheelkundige malocclusie, waarbij individuele tanden worden gekanteld of gedraaid en in sommige gevallen zelfs uit de tandboog kunnen barsten omdat de tanden te weinig ruimte in de kaak hebben.
