Nek vouwmeting is een niet-invasief onderzoek dat wordt uitgevoerd na 12 tot 14 weken zwangerschap Een hoge resolutie ultrageluid machine wordt gebruikt om de dikte van de nek vouw van de ongeboren baby. Hierdoor kunnen conclusies worden getrokken over eventuele genetische afwijkingen.
Wat is nekplooimeting?
Een hoge resolutie ultrageluid machine wordt gebruikt om de dikte van de nek vouw van de ongeboren baby. Hieruit kunnen conclusies worden getrokken over eventuele genetische aandoeningen. Tussen de 11e en 14e week ontwikkelt de baby een accumulatie van water in de nek. Als dit gebied wordt vergroot, kan dit wijzen op genetische defecten (bijv Downsyndroom) Of hart- gebreken. Nuchal fold-meting wordt ook wel nuchal genoemd dichtheid meting, nekplooimeting of NT-screening. Het is geen diagnostische methode die informatie kan geven over een daadwerkelijke ziekte. Het is eerder een statistische schatting van de kans dat de baby een misvorming krijgt. Het houdt niet alleen rekening met de breedte van de nekplooi, maar ook met de grootte en leeftijd van de embryo- en de leeftijd van de moeder. Een verhoogde waarde voor de nekplooibreedte betekent niet dat de baby gehandicapt wordt geboren. Het betekent alleen dat de kans op een misvorming bij het kind groter wordt. Alleen verder onderzoek kan zekerheid bieden. Ook is een onopvallende waarde van de nekplooibreedte geen garantie voor een gezond kind.
Functie, effect en doelen
Gedurende zwangerschapontwikkelen het lymfestelsel en de nieren zich bij de ongeboren baby. Totdat ze volledig zijn gevormd, kan het lichaam de vochtophoping niet elimineren. Het hoopt zich op in de nek tussen de huid en zachte weefsels. Deze nekplooi is niet gevaarlijk voor het kind en verdwijnt in de loop van de ontwikkeling. Nekplooimeting kan alleen worden uitgevoerd na twee tot drie weken zwangerschap Het tijdvenster voor dit onderzoek is zo klein omdat de baby voor de 11e week van de zwangerschap nog te klein is. Dit zou de meting te onnauwkeurig maken. Vanaf de 14e week van de zwangerschap worden de nieren van de baby ontwikkeld en de accumulatie ervan water in de nek wordt door hen opgelost. Daarom is de optimale tijd voor het onderzoek de 12e week van de zwangerschap. Door de vloeiende vulling lijkt de nekplooi transparant in de ultrageluid Voor het onderzoek moet de gynaecoloog een speciale opleiding hebben gevolgd en een echoapparaat met hoge resolutie hebben. Meestal wordt het echografisch onderzoek uitgevoerd via de constructiedeken van de moeder. Alleen als de baby onhandig ligt, wordt een vaginaal onderzoek uitgevoerd. Tijdens de procedure is grote zorg vereist. De meting mag bijvoorbeeld niet te diep in de nek van de baby worden gedaan, anders wordt de breedtewaarde verkeerd verkregen. Het doel van nekplooimeting is niet om de volksgezondheid van het kind. Dit onderzoek kan dat niet. Het geeft alleen een statistische verklaring over de kans dat het kind zonder handicap wordt geboren. Waarden van 1 tot 2.5 millimeter voor de nekplooi worden als normaal beschouwd. Waarden van 3 millimeter of meer worden als verhoogd beschouwd en waarden van 6 millimeter of meer worden als zeer hoog beschouwd. Uitgaande van een correcte meting, neemt de kans op misvorming bij de baby toe met toenemende waarde van de nekplooibreedte. De mogelijke misvormingen zijn trisomie 21 (Downsyndroom), trisomie 13 (Pätau-syndroom), trisomie 18 (Edwards-syndroom) of hart- gebreken. Zowel trisomie 13 als trisomie 18 resulteren in ernstige misvormingen van organen en een zeer korte levensverwachting, meestal niet langer dan de kindertijd. Het meten van de breedte van de nekplooi geeft geen informatie over welke slechte ontwikkeling aanwezig kan zijn. Hiervoor zijn aanvullende onderzoeken nodig. Dit onderzoek wordt aanbevolen voor moeders ouder dan 35 jaar, als er afwijkingen zijn geconstateerd bij eerdere echo-onderzoeken, bij risicovolle zwangerschappen en als er een verhoogd risico is op genetische afwijkingen in de familie. Het meten van nekplooien is geen standaardservice van volksgezondheid verzekeringsmaatschappijen. Daarom wordt het alleen in uitzonderlijke gevallen door de verzekeringsmaatschappijen vergoed. Getroffen vrouwen moeten het echter gerust vragen. Als het onderzoek door de patiënt moet worden betaald, variëren de kosten van € 30, - tot € 200, -.
Risico's, bijwerkingen en gevaren
Omdat de nekplooimeting een echografisch onderzoek is, is het volledig risicovrij voor moeder en kind. Moeilijk zijn de psychische problemen en de relatieve onzekerheid van het onderzoek. Het geeft vaak vals-positieve resultaten. Bij 5% van de onderzoeken wordt een verhoogde waarde voor de nekplooibreedte gevonden. Dan zijn aanvullende onderzoeken nodig. Maar in 10% van de gevallen laten deze onderzoeken dan ook echt een handicap van de baby zien. Aan de andere kant, zelfs met een normale waarde voor de nekplooibreedte, kan een handicap niet echt worden uitgesloten. Alleen een vruchtwaterpunctie kan definitieve duidelijkheid verschaffen. Dit houdt echter verband met het risico van miskraam Moeders zouden daarom alleen een nekplooimeting moeten hebben als er een echte reden voor is. Anders kunnen ze zich onnodig zorgen maken en mogelijk onnodige risico's nemen. Ze moeten ook met hun partner bespreken wat er moet gebeuren in het geval van een verhoogde waarde. Willen ze het risico nemen van een vruchtwaterpunctie duidelijkheid hebben? Hoe reageren ze als er echt een handicap wordt geconstateerd? Zijn ze bereid om bij twijfel een abortus Verder moet worden opgemerkt dat ongeveer 20% van alle kinderen geboren met Downsyndroom hebben geen vergrote nekplooi laten zien. De nekplooimeting kan dus alleen maar worden gezien als een indicator van een mogelijke handicap. Het wekt een wantrouwen, geen duidelijkheid. Dit kan alleen worden verkregen door aanvullend onderzoek.
