De dokter schrijft ze voor, de apotheker verkoopt ze: medicijnen. Medicijnen zijn drugs bedoeld om een ziekte te genezen en om een ziekte te voorkomen of te diagnosticeren. Medicijnen worden al lang gemaakt van planten, plantendelen, dierlijke en chemische verbindingen. Ondertussen richten farmacologen hun aandacht steeds meer op gentechnologie en synthetische fabricageprocessen. Alle drugs verkocht in apotheken in de Bondsrepubliek Duitsland moet eerst worden goedgekeurd door het Federale Instituut voor Geneesmiddelen en Medical Devices (BfArM). De volgende regels zijn van toepassing op de meer dan 70,000 verkochte medicijnen:
Categorieën medicijnen
- Zelfzorggeneesmiddelen mogen ook buiten apotheken worden verkocht,
- Apotheekmedicijnen mogen alleen in apotheken worden verstrekt,
- Geneesmiddelen op recept zijn alleen verkrijgbaar in de apotheek op vertoon van een doktersrecept,
- Narcotica, aan de andere kant, zijn alleen verkrijgbaar in apotheken op vertoon van een special verdovend voorschrift.
- Cosmetica en dieet supplementen zijn geen medicijnen.
Actieve ingrediënten en hulpstoffen
Een medicijn bestaat uit chemisch actieve ingrediënten en hulpstoffen die neutraal zijn voor het effect, die de levering van het actieve ingrediënt in het medicijn ondersteunen. Het basismateriaal voor zetpillen is bijvoorbeeld hard vet, een hulpstof die de dragerstof is voor het actieve ingrediënt. Tablets kan bevatten lactose als hulpstof. Een medicijn kan één actief ingrediënt of meerdere actieve ingrediënten bevatten. Dergelijke mono- en combinatiepreparaten zijn voornamelijk bekend als geneesmiddelen voor de verlichting van pijn or griep-achtige infecties. Met producten die slechts één actief ingrediënt bevatten, individueel therapie in de juiste dosering kan meer succes hebben omdat er beter rekening kan worden gehouden met het individuele beloop van de ziekte.
Combinatie medicijnen
Combinatie (combination) drugsbevatten daarentegen actieve ingrediënten tegen verschillende symptomen. Als alle actieve ingrediënten tegelijkertijd worden ingenomen, bespaart men onder andere tijd bij het innemen van het medicijn en loopt men niet het risico een actief ingrediënt te vergeten. Een ander voordeel, bijvoorbeeld in het geval van pijnstillers, is het feit dat de individuele actieve ingrediënten elkaar aanvullen in hun werking, zodat er minder van de individuele actieve ingrediënt nodig is. Als er echter meerdere actieve ingrediënten tegelijkertijd worden ingenomen, is het risico van interacties neemt ook toe. Vooral chronisch ziek Patiënten dienen daarom bij de apotheek advies in te winnen over welke medicijncombinaties voor hen geen probleem zijn.
Doseringsvormen van medicijnen
Moderne medicijnen worden in verschillende vormen aangeboden - ook wel “doseringsvormen” genoemd. Hierbij wordt onderscheid gemaakt tussen de “doseringsvorm”:
- By mond (oraal): tablets, gecoate tabletten, capsules, druppels, sappen, etc.
- Onder de tong (sublinguaal): bijten capsules, zuigtabletten.
- Door de anus (rectaal): zetpillen, clysms.
- Onder de huid (subcutaan (sc)): Kristalsuspensie
- In de ader (intraveneus (iv)): infusie
- In de slagader (intra-arterieel (ia)): spuit
- In het spierweefsel (intramusculair (im)): injectiespuiten
- Naar de huid (huid): crèmes, zalven, gels, pasta's.
- Door de huid (percutaan): depotpleisters, pleisters.
- Via de vagina (vaginaal): vaginale zetpillen.
- Via de bindvlies (conjunctivaal): oogdruppels.
- Door de neus- (nasaal): neusspray, neusdruppels.
Risico's en bijwerkingen
Naast het gewenste effect kunnen er ook ongewenste bijwerkingen optreden na inname of toediening van een medicijn. Mogelijke bijwerkingen moeten worden vermeld in de bijsluiter De wetgeving vereist op dit moment uitgebreide patiënteninformatie, dus de bijsluiters zullen alle mogelijke bijwerkingen volledig vermelden - ongeacht hoe vaak ze voorkomen en hoe ernstig ze zijn. Interacties, dat wil zeggen de wederzijdse invloed van medicijnen bij gelijktijdige toediening, worden ook genoemd in de bijsluiter De apotheker is in deze zaken het competente aanspreekpunt van de patiënt en kan eventuele vragen snel verhelderen interacties De elektronische volksgezondheid kaart is bedoeld om het risico op onverenigbaarheden met het geneesmiddel en ongewenste interacties verder te verminderen.
